بَناتُ‌الحُسین؛ طلایه‌داران حجاب، حماسه و اشک

به گزارش خبرگزاری بسیج از همدان، اینجا قلب‌ها هم‌صدا با نغمه‌ «یا حسین» می‌تپند...

اینجا، دخترانی ایستاده‌اند که نه تنها فرزندان این خاک‌اند، بلکه ادامه‌ دهنده راه زینب‌اند...

اینجا، اجتماع نور است؛ مجمع عشق؛ حجاب پاکی و اشک‌های بی‌ریا بر دامان دختری از تبار آفتاب...

اینجا، جایی‌ست که اشک، حیا، حماسه و حجاب در هم تنیده‌اند...

اینجا اجتماع دخترانی است که نامشان با حسین گره خورده و قلبشان با زینب می‌تپد.

اجتماع بزرگ «بَناتُ‌الحُسین علیه‌السلام» تنها یک آئین عزاداری نیست؛ بیعتی‌ست خاموش‌ناشدنی با حقیقتی که قرن‌هاست در رگ تاریخ جاری‌ست؛ بیعتی با خون، با صبر و غیرت...

دخترانی که آمده‌اند، تنها با چادرهای سیاه عزادار نیستند، آنان پرچمداران نور و شجاعت‌اند. آمده‌اند تا بگویند راه زینب(س) هنوز ادامه دارد، راه سکینه، رباب، ام وهب و دختران کربلا، هنوز باز است؛ باز به سوی تاریخ، به سوی قلب‌هایی که با حسین بیدارند.

اینجا دخترانی‌اند که در صدای ناله‌شان، نجابت زینبی و در نگاهشان، صلابت فاطمی می‌درخشد.

آنان دخترند، اما روایتگر تاریخند؛ روایتگر درد و رسالت؛ همرزم امام زمان(عج) خود و آماد‌ه‌تر از همیشه برای روز موعود.

و چه شباهتی‌ست میان بانوان عاشورایی و مادران و دختران ایران زمین؛

آنان که در جنگ اخیر، با بغض و افتخار، فرزندانشان را بدرقه کردند برای دفاع از خاک میهن، برای مقابله با رژیم صهیونیستی.

چه هم‌صدایی‌ست میان صدای زینب در خطبه‌ شام و فریاد زن ایرانی در رسانه، در جهاد تبیین، در میدان پرچمداری حیا و حقیقت...

و چه تقارنی‌ست میان امروز ما و عاشورا...

امروز که هنوز خیمه‌ها را آتش می‌زنند، اما این بار نه در کربلا، بلکه در ایران.

هنوز دختری را در خواب نیمه‌شبش، با موشک بیدار می‌کنند.

هنوز مادری را، با تکه‌پارچه‌ای از پیکر دخترش تنها می‌گذارند.

در همین روزگار نه‌چندان دور، در میانه نبرد ایران با رژیم کودک‌کش و زن‌ستیز صهیونیستی، دختران ایرانی در خانه‌های خود هدف قرار گرفته و مدفون شدند.

دشمن، با تمام ادعای حقوق بشرش، خانه‌ زن ایرانی را نشانه رفت تا شاید نور حجاب را خاموش کند، یا صدای «یا حسین» را در دل دختر ایرانی بمیراند...

اما چه ساده‌اند آنانی که گمان کردند مرگ پایان ماست...

دختر امروز ایرانی، در اجتماع «بَنات‌الحسین علیه السلام»، آمده تا نشان دهد زنده‌تر از همیشه‌ایم؛

اشک می‌ریزد، اما عقب نمی‌نشیند؛

سینه می‌زند، اما در دلش آتش جهاد و بیداری روشن است؛

رو به کربلاست، اما نگاهش به آینده‌ای روشن با پرچم مهدی(عج) است.

ای دختر حسین، تو تنها عزادار نیستی؛

تو روایتگری، تو سند مظلومیتی؛

تو ندای رسایی هستی در مقابل گلوله‌ای که زن را هدف گرفت، اما غیرت را از یاد نبرد.

و در آخر، ای دختر عاشورایی، این عهد را از نو بنویس:

که با فاطمه پا گرفتی، با زینب ایستادی و با خون هم‌وطنانت عهد بستی؛

که راه حسین بی‌دختر نمی‌ماند و راه مهدی(عج) بی‌دختر به سرانجام نمی‌رسد.

انتهای پیام/