بی‌بی فاطمه بعد از 19 سال صاحب خانه می‌شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج خراسان جنوبی، اردیبهشت ماه 1376 یاد‌آور خاطرات تلخ فراوانی برای مردم شهرستان زیرکوه است، زلزله‌ای مهیب که بیش از 2 هزار کشته بر جای گذاشت و بعضی از روستاهای زیرکوه را تا مرز 100 درصد تخریب کرد.

آن روزها فاطمه عرب در حدود 50 و اندی سال سن داشت و هنوز مشکلات زندگی قامت تنومندش را نتوانسته بود خمیده کند.

شاید بیستم اردیبهشت 76 که خانه بی‌بی فاطمه در کنار دیگر خانه‌ها به تلی از خاک تبدیل شده بود، هیچوقت فکرش را نمی‌کرد که بعد از گذشت 19 سال از این حادثه هولناک مجددا صاحب سرپناه شود، سرپناهی که متعلق به خودش است.

وارد روستای گمنج می‎شویم، روستایی کوهستانی در فاصله 50 کیلومتری مرکز شهرستان زیرکوه، آثار محرومیت در جای جای روستا به چشم می‎خورد و درختان پرشمار آلو که تازیانه بی‎رحم گرما و خشکسالی برگ‎هایشان را پژمرده است.

سراغ بی‎بی فاطمه را از اهالی روستا می‎گیریم، که به همت جهادگران اردوی جهادی بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور بیرجند چند به این روستا آمده بودند تا در ساخت سرپناهی برای بی بی فاطمه بسازند باشد که خانه آخرت این جهادگران آباد باشد.

آدرسی را اهالی محل به ما می‎دهند و در آنجا پیره‌ زنی را می‎بینم که با قامت خمیده و درحالی که سپند دود می‎کند به سمت محلی که گروه جهادی در حال کار هستند می‎رود.

با او همراه می‎شویم، نامش فاطمه است و بچه‎ها او را بی‎بی فاطمه صدا می‎زنند، اگر چه هفتاد بهار از عمرش می‎گذرد و مشکلات زندگی قامتش را خمیده است اما به قول خودش هنوز پیر نشده است و به زندگی در سال‎های آینده بسیار امیدوار است.

بی‎بی فاطمه که حالا از ساختن خانه خود به دست جوانان اردوی جهادی بسیار شادمان است، می‎گوید: کار خاصی از دستم ساخته نیست و فقط تنها کاری که می‎توانم انجام دهم این است که برای این جوانان دعا کنم و با دود کردن اسپند در کنارشان باشم.

او ادامه می‎دهد: چند سالی در خانه دخترم زندگی می‎کردم ولی مدتی است آنها به بیرجند مهاجرت کرده‎اند و من به خاطر کارهای کشاورزی مجبور به ماندن در روستا شده‎ام و در این مدت در اتاقی کوچک که مربوط به یکی از اهالی است زندگی می‎کردم.

بی بی فاطمه سالها در دخمه ای کوچک زندگی کرده است

همراه بی‎بی فاطمه سری به محل زندگیش می‎زنیم، دخمه‎ای کوچک که قرار بوده است به عنوان حمام یک منزل استفاده شود حالا تنها سرپناه بی‎بی فاطمه است، همه وسایلش را در این دخمه کوچک که مساحتش به 6 متر هم نمی‎رسد گنجانده است.

آرام و بی‎صدا گوشه اتاقش می‎نشیند، احساسش را می‎پرسم، اشک از چشمانش جاری می‎شود، می‎گوید: 8 سال است که قصد دارم خانه‎ام را بسازم و مدتی هم در آنجا کار کرده‎ام، با لهجه زیبای محلی می‎گوید برای دانه دانه آجری که کار گذاشته اشک ریخته‎ام، اما هرگز قادر به ساختنش نشدم.

دستانش را به دعا بلند می‎کند و اول برای سران مملکت دعا می‎کند، دعای سلامتی و طول عمر، اما دومین دعای بی‎بی فاطمه برای جوانان برومندی است که حالا برایش سرپناه می‎سازند.

صحبت‎هایمان با بی‎بی تمام شدنی نیست و همراه وی به محلی می‎رویم که جوانان مشغول کار و تلاش هستند.

روح‎الله حسنی مسئول این گروه 10 نفره نیز در گفتگو با خبرنگار بسیج اظهار کرد: برای شناسایی و آغاز طرح به روستای گمنج آمده بودیم، دیوارهای آجری خانه‎ای را مشاهده کردیم که در حدود یک متر ارتفاع داشت و داخل آن چادری نصب شده بود.

وی ادامه داد: وقتی وارد این محوطه شدیم بی‎بی فاطمه را مشاهده کردیم که در داخل این چادر تنها و با کمترین امکانات ممکن زندگی می‎کرد و از آنجا که وی سرپرست خانوار و از مددجویان زیر پوشش کمیته امداد است بر آن شدیم تا ساخت منزل بی‎بی را به پایان برسانیم.

پای صحبت جوان‎های گروه که می‎نشستم چیزی که به عینه دیده می‎شد روحیه بالایی بود که بچه‎ها از دعاهای خالصانه بی‎بی گرفته بودند و با اشتیاق خاصی مشغول به کار و تلاش بودند.

مرتضی مدرسی یکی از بچه‎های گروه نیز گفت: برای نخستین‎بار است در اردوی جهادی شرکت کرده‌ام اما وقتی صفا و صمیمیت را در چهره مردم روستا مشاهده کردم از اینکه باری از روی دوش این مردم بردارم به خودم می‌بالم و آرزویم این است که هر سال در این اردوها شرکت کنم.

منزل بی‌بی فاطمه تکمیل خواهد شد

علی قاسمی مسئول بسیج دانشجویی خراسان جنوبی با حضور در جمع دانشجویان اردوی جهادی در روستای گمنج وقتی از نزدیک با وضعیت زندگی بی‎بی فاطمه آشنا شد، اظهار داشت: سعی بر این داریم بعد از پایان این اردوی جهادی به اتفاق اساتید دانشگاه و جمعی از مدیران در یک اردوی جهادی دیگر عملیات ساختمانی منزل بی‌بی فاطمه را تکمیل نموده و به ایشان تحویل دهیم.

حالا نگاه بی‌بی فاطمه به دستان توانای جوانانی است که از پشت میز و صندلی دانشگاه بلند شده و به قول خودشان آمده اند بسازند تا ساخته شوند.