گزارشی از یک مطالبه
«راستی‌آزمایی موشکی»؛ بستن راه غرب برای سوءاستفاده از قطعنامه ۲۲۳۱
قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل بندی درباره موشک‌های بالستیک ایران دارد؛ بندی که ابهام‌های فراوانی را برای برخی کارشناسان و صاحب‌نظران ایجاد کرده است.
به گزارش بسیج به نقل از فارس، «راستی‌آزمایی موشکی» اصطلاح تاز‌ه‌ای در ادبیات سیاسی جامعه ایرانی است که قدمت آن به کمی پس از تصویب قطعنامهی 2231 شورای امنیت در تیر 1394 و به صدور بیانیه اساتید و طلاب حوزه علمیه‌ی قم در مطالبه رزمایش موشکی برمی‌گردد.
متن توافق وین البته ضمیمه این قطعنامه است، اما به زودی آشکار شد که محتوای این قطعنامه بسیار پیش‌تر و خطرناک‌تر از برجام بوده است.
برجام اگر چه در ظاهر ناظر به موضوع هسته‌ای است اما قطعنامه با عبور از حوزه‌های موشکی و فضائی پا به قلمروی منطقه‌ای ما از مدیترانه تا دریای سرخ نیز می‌گذارد.
استقبال نماینده ایران در سازمان ملل از قطعنامه 2231، بر پذیرش آن از سوی وزارت خارجه دلالت می‌کرد؛ امری که با دفاع دیپلمات‌های ارشد کشورمان از متن قطعنامه قطعی به نظر می‌رسد.
متن پیچیده برجام هر چند بیشتر به یک میدان مین مهندسی‌شده برای زمین‌گیر کردن ما طی دهه‌ها شباهت داشت، اما به زودی روشن شد که میدان عملی درگیری ما بندهای قطعنامهی 2231 خواهد بود؛ آنجا که در بند پنج تحویل منطقه به تکفیری‌ها از ما مطالبه شده است و بند سه که دست بلند موشک‌های ما را از سر اسرائیل کوتاه می‌کند.
این شروع مجادلات بی‌پایان منتقدان و مدافعان قطعنامهی 2231 بود که تاکنون عمداً بر بندهای 11 و 12 و 3 متمرکز بوده است و مطالبه حوزویان از ستاد کل نیروهای مسلح و شورای عالی امنیت ملی به جریان انداختن سازوکار راستی‌آزمایی عملی بند 3 از ضمیمه‌ی 2 این قطعنامه بود، تا معلوم شود آیا این بار هم قرائت‌های آمریکایی از تعهدات عملی خواهد شد؟
سازوکار راستی‌آزمایی موشکی بند 3 ضمیمه‌ی 2 قطعنامهی 2231 با عبور از همه ادله عدم امکان هسته‌ای خواندن موشک‌های بالستیک ما یا امکان نقض این بند در صورت هسته‌ای خواندن‌شان توسط طرف مقابل، آزمونی عملی را پیش پای مدافعین توافق وین و قطعنامهی 2231 می‌نهد: در یک رزمایش محدود یک موشک بالستیک شلیک کنید.
بیانیه راستی‌آزمایی موشکی اساتید و طلاب حوزه‌ی علمیه‌ی قم البته با چند روز تأخیر منتشر شد چون برخی نهادها سعی کردند با برخوردهایی از انتشار چنین خواسته‌ای جلوگیری کنند.
با این همه ایده راستی‌آزمایی موشکی قطعنامهی 2231 با انتشار رسمی بیانیه به سرعت در فضای عمومی جامعه جذب و بازنشر شد؛ چه فردای انتشار بیانیه‌ی حوزویان قم، دانشجویان 9 دانشگاه مهم تهران بیانیه‌ای با مطالبه‌ی برگزاری رزمایش موشکی منتشر کردند و سلسله بیانیه‌های دانشجویی با این موضوع به دانشگاه‌های سراسر کشور گسترش یافت.
نقطه‌ی عطف این مطالبه اما حمایت 23 نماینده‌ی مجلس شورای اسلامی از بیانیه راستی‌آزمایی موشکی اساتید و طلاب حوزه‌ی علمیه‌ی قم بود.
اما نگرانی مخالفان این راستی‌آزمایی آن بود که اگر پس از ایجاد این مطالبه رزمایش را انجام ندهیم مشت‌مان پیش آمریکایی‌ها باز می‌شود و انجام دادن چنین رزمایشی هم به روند توافق هسته‌ای ضربه می‌زند؛ پاسخ موافقان بیانیه این بود که اگر اکنون و پیش از تصویب برجام موشک شلیک نکنیم، پس از آن و در هشت سال آینده هم شلیک نخواهیم کرد و به دست خود توافق هسته‌ای را به مجموعه بی‌پایانی از تعهدات فراهسته‌ای توسعه داده‌ایم.
در نهایت حمایت 189 گروه تبلیغی طلاب سراسر کشور با هزاران عضو صاحب منبر از بیانیه حوزویان انعکاس گسترده‌ای در رسانه‌ها یافت و فضا را برای اقدام نهائی مجلس شورای اسلامی آماده کرد.
فردای انتشار حمایت مبلغان بهرام بیرانوند و جواد کریمی قدوسی، دو تن از نمایندگان مجلس، در نطق‌های خویش در صحن علنی به صراحت خواستار برگزاری رزمایش موشکی شدند.
صبح روز بعد، یک‌شنبه 18 مرداد 1394، 204 تن از نمایندگان مجلس بیانیه مستقلی را خطاب به سرلشکر سید حسن فیروزآبادی رئیس ستادکل نیروهای مسلح در لزوم ادامه رزمایش‌های موشکی امضا کردند اما این بیانیه از تریبون مجلس قرائت نشد.
این اقدام البته اتفاق غریبی بود، چون موضوع این بیانیه نه امری جناحی و نه حتی مناقشه هسته‌ای که مسأله‌ای ناظر به امنیت ملی است و رأی فراگیر آن به معنای همراهی همه جناح‌ها و خطوط داخل نظام در صیانت از مهم‌ترین ابزار بازدارندگی نظامی جمهوری اسلامی است.
و حالا نمایندگان مجلس، اصحاب رسانه، فعالان دانشجویی، اساتید و طلاب حوزه و عموم مردم در انتظار بازگشایی مجلس در روز یک‌شنبه‌ی آینده هستند که آیا بیانیه راستی‌آزمایی موشکی مجلس شورای اسلامی از تریبون مجلس قرائت می‌شود، و یا نگرانی‌های منتقدان از الزام‌آور بودن بند 3 قطعنامهی 2231 به مرور رنگ واقعیت به خود می گیرد.
متن توافق وین البته ضمیمه این قطعنامه است، اما به زودی آشکار شد که محتوای این قطعنامه بسیار پیش‌تر و خطرناک‌تر از برجام بوده است.
برجام اگر چه در ظاهر ناظر به موضوع هسته‌ای است اما قطعنامه با عبور از حوزه‌های موشکی و فضائی پا به قلمروی منطقه‌ای ما از مدیترانه تا دریای سرخ نیز می‌گذارد.
استقبال نماینده ایران در سازمان ملل از قطعنامه 2231، بر پذیرش آن از سوی وزارت خارجه دلالت می‌کرد؛ امری که با دفاع دیپلمات‌های ارشد کشورمان از متن قطعنامه قطعی به نظر می‌رسد.
متن پیچیده برجام هر چند بیشتر به یک میدان مین مهندسی‌شده برای زمین‌گیر کردن ما طی دهه‌ها شباهت داشت، اما به زودی روشن شد که میدان عملی درگیری ما بندهای قطعنامهی 2231 خواهد بود؛ آنجا که در بند پنج تحویل منطقه به تکفیری‌ها از ما مطالبه شده است و بند سه که دست بلند موشک‌های ما را از سر اسرائیل کوتاه می‌کند.
این شروع مجادلات بی‌پایان منتقدان و مدافعان قطعنامهی 2231 بود که تاکنون عمداً بر بندهای 11 و 12 و 3 متمرکز بوده است و مطالبه حوزویان از ستاد کل نیروهای مسلح و شورای عالی امنیت ملی به جریان انداختن سازوکار راستی‌آزمایی عملی بند 3 از ضمیمه‌ی 2 این قطعنامه بود، تا معلوم شود آیا این بار هم قرائت‌های آمریکایی از تعهدات عملی خواهد شد؟
سازوکار راستی‌آزمایی موشکی بند 3 ضمیمه‌ی 2 قطعنامهی 2231 با عبور از همه ادله عدم امکان هسته‌ای خواندن موشک‌های بالستیک ما یا امکان نقض این بند در صورت هسته‌ای خواندن‌شان توسط طرف مقابل، آزمونی عملی را پیش پای مدافعین توافق وین و قطعنامهی 2231 می‌نهد: در یک رزمایش محدود یک موشک بالستیک شلیک کنید.
بیانیه راستی‌آزمایی موشکی اساتید و طلاب حوزه‌ی علمیه‌ی قم البته با چند روز تأخیر منتشر شد چون برخی نهادها سعی کردند با برخوردهایی از انتشار چنین خواسته‌ای جلوگیری کنند.
با این همه ایده راستی‌آزمایی موشکی قطعنامهی 2231 با انتشار رسمی بیانیه به سرعت در فضای عمومی جامعه جذب و بازنشر شد؛ چه فردای انتشار بیانیه‌ی حوزویان قم، دانشجویان 9 دانشگاه مهم تهران بیانیه‌ای با مطالبه‌ی برگزاری رزمایش موشکی منتشر کردند و سلسله بیانیه‌های دانشجویی با این موضوع به دانشگاه‌های سراسر کشور گسترش یافت.
نقطه‌ی عطف این مطالبه اما حمایت 23 نماینده‌ی مجلس شورای اسلامی از بیانیه راستی‌آزمایی موشکی اساتید و طلاب حوزه‌ی علمیه‌ی قم بود.
اما نگرانی مخالفان این راستی‌آزمایی آن بود که اگر پس از ایجاد این مطالبه رزمایش را انجام ندهیم مشت‌مان پیش آمریکایی‌ها باز می‌شود و انجام دادن چنین رزمایشی هم به روند توافق هسته‌ای ضربه می‌زند؛ پاسخ موافقان بیانیه این بود که اگر اکنون و پیش از تصویب برجام موشک شلیک نکنیم، پس از آن و در هشت سال آینده هم شلیک نخواهیم کرد و به دست خود توافق هسته‌ای را به مجموعه بی‌پایانی از تعهدات فراهسته‌ای توسعه داده‌ایم.
در نهایت حمایت 189 گروه تبلیغی طلاب سراسر کشور با هزاران عضو صاحب منبر از بیانیه حوزویان انعکاس گسترده‌ای در رسانه‌ها یافت و فضا را برای اقدام نهائی مجلس شورای اسلامی آماده کرد.
فردای انتشار حمایت مبلغان بهرام بیرانوند و جواد کریمی قدوسی، دو تن از نمایندگان مجلس، در نطق‌های خویش در صحن علنی به صراحت خواستار برگزاری رزمایش موشکی شدند.
صبح روز بعد، یک‌شنبه 18 مرداد 1394، 204 تن از نمایندگان مجلس بیانیه مستقلی را خطاب به سرلشکر سید حسن فیروزآبادی رئیس ستادکل نیروهای مسلح در لزوم ادامه رزمایش‌های موشکی امضا کردند اما این بیانیه از تریبون مجلس قرائت نشد.
این اقدام البته اتفاق غریبی بود، چون موضوع این بیانیه نه امری جناحی و نه حتی مناقشه هسته‌ای که مسأله‌ای ناظر به امنیت ملی است و رأی فراگیر آن به معنای همراهی همه جناح‌ها و خطوط داخل نظام در صیانت از مهم‌ترین ابزار بازدارندگی نظامی جمهوری اسلامی است.
و حالا نمایندگان مجلس، اصحاب رسانه، فعالان دانشجویی، اساتید و طلاب حوزه و عموم مردم در انتظار بازگشایی مجلس در روز یک‌شنبه‌ی آینده هستند که آیا بیانیه راستی‌آزمایی موشکی مجلس شورای اسلامی از تریبون مجلس قرائت می‌شود، و یا نگرانی‌های منتقدان از الزام‌آور بودن بند 3 قطعنامهی 2231 به مرور رنگ واقعیت به خود می گیرد.
منبع: خبرگزاری فارس
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
