با این حال خبرسازی های دروغین و منفعلانه منافقین پس از حادثه کار را به جایی رساند که مریم رجوی پس از اینکه خانواده های اعضای حاضر در کمپ لیبرتی ؛که چندی پیش مقابله این محل تجمعی کرده بودند؛را عامل این حمله خطاب کرد و پس از آن در اقدامی احمقانه بیانیه ای جعلی از خانواده اعضای لیبرتی در محکومیت حمله به این پایگاه منتشر نمود.
مریم رجوی در این راستا می گوید:
در ماههای اخیر دیدید که چطور
زمینه‌سازی برای این حمله را شروع کردند. ابتدا اکیپهای ایرانی را تحت
عنوان خانواده به ورودی لیبرتی فرستادند. همزمان مزدورانی را به سراسر
اروپا اعزام کردند تا اغتشاش کنند و فضا را غبار آلود کنند.
گفتنی است،اگر منافقین به ماهیت خانواده اعتقاد دارند، اجازه بدهند اعضای حاضر در سازمان برای چند دقیقه با خانواده هایشان در همان کمپ لیبرتی دیدار کنند،حاشا که چنین اتفاقی رخ بدهد و فرار تنها گزینه پیش روی اعضا شده است.
فرار دو تن از اعضای سازمان در روزهای پس از حمله جیش المختار به لیبرتی نمود بارز این مسئله است،شهرام و شهرود بهادری گرگری همان هایی هستند که خانواده هایشان به پشت دیوارهای لیبرتی آمدند،ولی اجازه دیدار به ایشان داده نشد.
منافقین همواره رفتاری چندگانه در برخورد با خانواده های اعضای این سازمان داشته اند و در واقع هر بلایی که خواسته اند در راستای این موضوع بر سر نیروهای خود آورده اند.
سیر بازی با مسئله خانواده در سازمان می تواند به عمق فاجعه اشاره ای کوتاه داشته باشد:
-ازدواج و طلاق اجباری در سالهای پایانی دهه ۱۳۶۰ و نابودسازی کانون خانواده در سازمان
-جداسازی کودکان اعضا از والدین و آواره کردن آنها در اروپا و مشغول سازی ایشان به امور همچون گدایی برای جمع آوری پول در جهت ایاشی ها در اروپا
-استفاده از کودکان اعضا در عملیات های ترور و همچنین عملیات های جنگی همچون مرصاد و به کشتن دادن ایشان
-بازگرداندن کودکان بزرگ شده در سایر کشورها و سواستفاده گسترده جنسی و اخلاقی از ایشان در پادگان اشرف
-قراردادن اعضای سازمان در مقابل دوربین برای توهین با والدین
و.....
این گزاره ها در حالی اجرایی می شد که مسئله خانواده برای سازمان، به منزله روزنه امیدی جهت بازگشتن اعضای نگون بخت به یک زندگی عادی و به دور از فضای پادگانی و جاسوسی برای سرویس های غربی به حساب می آید.
