بزرگ‌ترین معضل ما بی‌دردی است

به گزارش خبرگزاری بسیج، آخرین شب از سلسله برنامه های «بر آستان اشک» -شب‌های شعر و مرثیه خوانی هم نوا با کاروان اسراء کربلا- پنجشنبه 28 آبان ماه سال 1394 با حضور شاعران و مداحان اهل بیت (ع) و با محوریت شب وفات امام حسن مجتبی (ع) برگزار شد.

شعر آیینی را در محضر مجاهدی آغاز کردم

ناصر فیض شاعر و مدیر دفتر طنز حوزه هنری در این مراسم با بیان این که شعر جدی و آییئی را در محضر محمدعلی مجاهدی شروع کرده است، اظهار کرد: بیشتر در جلسات شعرخوانی ایشان این گونه مفاهیم را می شنیدم و وقتی استاد به من می گفتند چرا شعر آیینی نمی گویی؟ می گفتم: جرات نمی کنم در مقابل کسانی که اختصاصا به این نوع شعر توجه می کنند و شعرهای دیگر را کنار این گونه شعرها دارند، که آنها هم البته در جای خود از ارجمندی خاص خود برخوردار اند، چنین شعرهایی بگویم.

وی افزود: هیچ وقت ادعای ادبیت در آثار آیینی ام ندارم و سرایش این گونه شعرها بیشتر به خاطر اظهار ارادتی است که من به ائمه و معصومین داشته ام.

فیض همچنین شعری عاشورایی خواند که بخش هایی از آن در زیر آمده است.

ای اسیری که شدی آبروی حریت

آبرومند شد از غیرت نابت غیرت

بی تو شب های جهان روشن و مهتابی نیست

صبر با صبر تو جزسایه بی تابی نیست

صبر تو تیزتر از نیزه و خنجر باشد

صبر بر جور رقیبان ز تو خوش تر باشد

بهترین جلوه دل باختن  و شیدایی

کربلا بود و تو بودی و فقط زیبایی

ای به زن مرتبه ام مصائب داده

با غمت هر چه غم از چشم فلک افتاده

الف در سفر کرببلا دال شده

ای زبان سخن از وصف غمت لال شده

خطبه عزت انسان به بلندای وجود

بانگ پیچیده در آفاق خدا رنگ شهود

گر به عشاق خودت اذن ارادت ندهی

یا به صدق من در مانده شهادت ندهی

چه کنم روز قیامت که مرا یاری نیست

همه ماتم زدگانیم و عزاداری نیست

من فقط در غم تو با غم خود سر کردم

صبر را با غم جانسوز تو باور کردم

بگذارید نگویم که دلم عاشق کیست

در دلم عشق حسین است، که بی عشق تو نیست

گریه کردم که صفا بر لحظاتم بدهد

غرق آشفتگی ام صبر و ثباتم بدهد

محمد علی مجاهدی شاعر پیشکسوت آیینی کشور نیز در رابطه با سخنان ناصر فیض، اظهار کرد: از همان لحظه اول که توفیق دیدار ایشان را در قم پیدا کردم، نبوغ را در آثارشان دیدم و به خودشان هم عرض کردم که «باش تا صبح دولتت بدمد / کین هنوز از نتایج سحر است.»

استحقاق مسئله مهم و کلیدی در عرفان اسلامی است

وی همچنین با تاکید بر این که مسئله استحقاق یک مسئله مهم و یک مفهوم کلیدی در عرفان اسلامی است، اظهار کرد: تا استحقاق به سراغ انسان نیاید، انسان به هیچ گونه فیضی که بتواند او را پر و بال بدهد نائل نخواهد شد. استحقاق مصدر از باب استفعال است و به معنای طلب حق کردن.

این شاعر خاطرنشان کرد: نیاز درونی ما این طلب را اقتضاء می کند که از مبدا سراسر خیر و برکت، این توقع و انتظار را داشته باشیم که زیر بالمان را بگیرد. منتها در چنین کانونی، بخلی وجود ندارد و این باران تجلی علی دوام می بارد. اما برای بهره گیری از این باران تجلی باید ظرفیت ها را سنجید.

وی با اشاره به داستانی از مباحثه مولانا با شمس، اظهار کرد: خداوند در قرآن کریم می فرماید ما انسان ها را متفاوت آفریدیم. یکی ظرفیتش به اندازه یک انگشتدانه است و با دو قطره آب پر می شود. اگر این انگشتدانه بگوید از آب پرم، دروغ نگفته است. کسی هم به اندازه یک لیوان، کسی به اندازه یک کوزه و کسی هم اقیانوس است. ظرف وجودی پیامبر اسلام همان اقیانوس است. بی نهایت گونه ای که شب و روز فریاد العطش اش بلند است.

این شاعر آیینی ادامه داد: حضرت محمد (ص) در عین عظمت و بزرگی، مرتبه بندگی خود را فراموش نمی کند. انسان گاهی حدود ها را عوض می کند. این حاکی از کم ظرفیتی انسان است. اگر حد و حدودها حفظ می شد شاید شعر آیینی امروز کشور سرنوشت بهتری داشت. با خدا خواندن حضرت علی، امام حسین (ع) و ... این معصومین بزرگ نمیشوند. چرا که اگر خدا هستند که دیگر کاری نکرده اند. این ها بندگانی هستند که آنقدر خود را بالا کشیده اند که کارهایشان به کارهای خدا مشتبه شده است. اما متاسفانه برخی فکر می کنند اگر بگویند علی اللهی هستند و یا حسین اللهی هستند، همه چیز تمام می شود، در حالی که عظمت این معصومین را کاستن، همین است.  

بزرگترین معضل ما درد بی دردی است

وی تاکید کرد: ما رزق های معنوی داریم و رسیدن این رزق ها از شتاب مرگ هم بیشتر است. اما اگر استحقاق را نداشته باشیم نمی رسند. اگر داشته باشیم خودشان در خانه را می زنند و به ما می رسند. متاسفانه اصلا احساس درد نمی کنیم که به سراغ طبیب روحانی برویم. بزرگترین معضل ما درد بی دردی است و تا این درد بی دردی دست از گریبان ما بر ندارد، روز و روزگارمان همین است.

محمد علی مجاهدی (پروانه) در پایان چند شعر عاشورایی خواند که بخش هایی از آن را در زیر می خوانید.

در صبر تو روح استقامت دیدند

آثار بزرگی و کرامت دیدند

آن دم که به پا خواستی ای روح بزرگ

در قامت خطبه ات قیامت دیدند

*

والایی قدر تو، نهان نتوان کرد

خورشید تو را نمی توان پنهان کرد

طوفندگی خطبه طوفانی تو

کاخ ستم یزید را ویران کرد

*

با حالتی غمگنانه

بر خیمه هایی که دارند

از کوچ سرخی نشانه

احمد بابایی شاعر جوان آئینی نیز به شعرخوانی پرداخت که در زیر اشعارش را می خوانید.

تو دست شسته ای ای عشق از ملال خودت

حسین دغدغه ات بود و بی خیال خودت

حسین حری اگر داشت، من تو را حرم

ببند زخم سرم را به دستمال خودت

سیاه رو شدنم مانع کرامت نیست

بیا و دست بکش بر سر بلال خودت

کسی ز عهده این روزه بر نمی آید

خودت به روضه بیا، گریه کن به حال خودت

*

کهنه زخمی ست که وا کرده به مدحت لب را

وام کرده است ز خورشید نماز شب را

گر به میزان تو اندازه شود هر بیتم

مطلع یک غزل تازه شود هر بیتم

زانوی عاشقی خویش بغل خواهم کرد

مثنوی را به همین شیوه غزل خواهم کرد

همچو زنبور که تصویر گلش در جگر است

جوهر آیینه را شهد عسل خواهم کرد

شیر اگر زخم خورد خشم معما بشود

نمک زخم به شمشیر تو حل خواهم کرد

عود هندی است که آتش زده ام در هر بیت

خانه ساده خود تاج محل خواهم کرد

سید مصطفی موسوی گوینده و مجری صدا و سیما نیز در ادامه این مراسم بخش هایی از اشعار نیر تبریزی شاعر آیینی سرای ادبیات فارسی را برای حضار قرائت کرد.

مرشد میرزا علی نیز به نقالی واقعه کربلا پرداخت و شور و حالی معنوی و عاشورایی در سالن برگزاری مراسم بر پاشد.

نادر بختیاری دیگر شاعری بود که در این مراسم به شعرخوانی پرداخت که بخش هایی از اشعارش به شرح زیر است.

سلام ای جاودان در یاد، زینب

تمام معنی فریاد، زینب

سلام اندوه گل ها در تو خفته

سلام ای راز، ای راز نهفته

سلام ای شورش روح خموشم

سلام ای خواهر غربت به دوشم

اسیر آه ای اسیر بی بهاری

امیر کاروان بردباری

تو خار چشم های تنگ بودی

که پرچمدار بعد از جنگ بودی

تو را در غربتت زنجیر کردند

تو را همسایه با شمشیر کردند

شبی آتش به نیزارت کشیدند

چو من در کوچه ها جارت کشیدند

تو دستان مرا بر سینه بستی

پلی بین من و آیینه بستی

تو یادم دادی از طوفان بگویم

تو گفتی باید از ایمان برویم

تو گفتی محرم اندوه باشم

تو گفتی سخت همچون کوه باشم

تو گفتی خستگی شیون ندارد

تو گفتی عشق، مرد و زن ندارد...

زنی می بینم از عظم و اراده

که در آفاق مردی ایستاده

بدو می گویم ای در عشق زاده

تو را اکسیر بی باکی که داده

مثل ما را به میل خود طلا کن

دل ما را به عشقت مبتلا کن

فاطمه بیرامی شاعر دیگر حاضر در این مراسم به شعرخوانی پرداخت که بخش هایی از اشعارش را در زیر می خوانید.

دوباره خاک مدینه پر از خدا شده بود

بقیع شاهد اسرار کربلا شده بود

بقیع ساکت و بی رهگذر هم از گذرش

دوباره محفل گرم برو بیا شده بود

نشسته بود زنی روضه خوان، زنی گریان

زنی مجلله که صاحب عزا شده بود

طنین خطبه زهرا است در سلابت او

مرور خاطره تیغ لافتا شده بود

درست قصه از آنجا شروع شد که شبی

تمام کوفه به یکباره بی وفا شده بود

شکست آن همه پیمان و باورش سخت است

که دین معاوضه با کیسه طلا شده بود...

علی عباسی شاعر جوان کشور نیز شعری آیینی و عاشورایی خواند ه به شرح زیر است.

از شور عزا شعور در آوردی

از ظلمت محض، نور در آوردی

سوزاندی و سوختی و خورشید شدی

تا این که سر از تنور در آوردی

*

تفسیر عشق درس الفبای کربلاست

لب تشنه خضر در پی صحرای کربلاست

باز این چه شورش است که در خلق عالمو

نیل فرات تشنه موسی کربلاست

عیسی به عرش رفت، ولی روضه خواند و گفت

عریان به روی خاک مسیحای کربلاست

باید علی شود ذکریای کربلا

وقتی که روی نی سر یحیای کربلاست

بعد از گذشت این همه سال از شهادتش

خلقت هنوز مات معمای کربلاست

ای باخبر ز سر معما شما بگو

ای روضه خوان ناحیه، آقا شما بگو

رسالت بوذری مجری تلویزیون نیز در سخنانی با بیان این که هر چه از اهل بیت بگوییم، باز هم باخته ایم، گفت: چطور ممکن است ما راجع به گفته فلان روانشناس و فیلسوف اروپایی و غربی این همه تحقیق و تدبر می کنیم، اما کلام اهل بیت (ع) بین ما ارادتمندشان انقدر مغفوا و مجهول است. شام شهادت امام حسن مجتبی است.

وی همچنین کتاب «امام حسن مجتبی، جان دل پیامبر» به قلم آیت الله رحمانی همدانی را به حضار و مخاطبان معرفی کرد و روایتی از این کتاب قرائت کرد.

در پایان این مراسم محسن عرب خالقی شاعر و ذاکر اهل بیت (ع) به مداحی پرداخت.

همچنین در این مراسم همچون شب های گذشته به یکی از حضار به قید قرعه کمک هزینه سفر به کربلای معلا اهدا شد.