داعش سیاه، داعش سفید. یکی گلو می شکافد، سلاخی می کند، دست و پا قطع می کند، می کشد، میراث مشترک بشریت را از بین می برد و از بناهای باستانی، زنان و غیر مسلمانان بیزار است. دیگری ظاهر آراسته تری دارد، اما همان کارها را انجام می دهد. داعش و عربستان یکی هستند.
به گزارش خبرگزاری بسیج به نقل از مجله "نیویورک تایمز"، غرب
در جنگ با تروریسم، علیه یکی اعلان جنگ می کند و با دیگری دست می دهد. این
مکانیسم انکار است و انکار هزینه دارد: حفظ روابط با متحد استراتژیک معروف یعنی عربستان. کشوری که همواره از وهابیت دفاع می کند،
به آن مشروعیت می بخشد و به اشاعه آن می پردازد. گروه تروریستی داعش از این
تحریف فوق العاده از اسلام و افراطی گری تغذیه می کند.
این نشریه آمریکایی افزود: وهابیت، رادیکالیسم مسیحایی در قرن 18 بوجود آمد و با امید به بازگرداندن خلافت رویا پردازانه در قتل عام و خون شکل گرفت. قوانین افراطی گری و تحریف شده از دین و مذهب که رابطه سورئال با زنان دارد. عربستان همان داعش است که موفق به تشکیل دولت شده است.
نیویورک تایمز در بخش دیگری نوشت: انکار غرب در مواجه با عربستان قابل توجه است. به این حکومت دینی به عنوان متحد خود ادای احترام می کند و آنگونه نشان می دهد که گویی نمی داند آل سعود ضامن اصلی ایدئولوژی اسلام تحریف شده و افراطی گری است. نسل های تند رو و رادیکال جوان از ابتدا در جهان عرب تروریستی های تکفیری به دنیا نیامده اند و چارچوب ها و قوانین مذهبی تحریف شده، کتب، سیاست های ویرایشی تهاجمی و برنامه های رسانه ای القائی از نوزادی و شیرخوارگی با آنان همراه می شود.
با طرح این پرسش که اما آیا عربستان خود هدف احتمالی داعش نیست؟ نوشت: آری، اما تمرکز بر روی آن منجر به چشم پوشی از روابط بین خانواده حاکم و این گروه تروریستی می شود؛ رابطه ای که ثبات و تزلزل آن را فراهم می کند. در واقع خاندان سلطنتی سعودی در دام افتاده اند. آن ها روحانیون وهابی را تربیت می کنند، که عامل تهدید کننده رژیم است و باعث مشروعیت دادن به آن نیز می شود.
نیویورک تایمز افزود: این جنگ ادامه دار خواهد بود چراکه معلول مورد هدف قرار می گیرد و نه علت. از آنجایی که داعش در وهله اول یک فرهنگ اشتباه است و نه یک گروه تروریستی، چگونه می توان نسل های آینده را از تبدیل به یک تروریستی تکفیری بازداشت؟ آیا درمان این بیماری به سادگی ممکن است؟ در میان مهره های بسیاری که در بازی شطرنج جابجا شد، عربستان کماکان متحد غرب به شمار می رود و به ایران ترجیح داده می شود. و این یک دام است. انکار سبب ایجاد توهم تعادل می شود. "تکفیریت" به عنوان معضل قرن بیست و دوم به شمار می رود اما به آنچه آن را به وجود می آورد و حامیش است توجهی نمی شود. این موجب حفظ صورت می شود اما نه سیرت؛ جان میلیون ها انسان در خطر است.
داعش یک مادر دارد؛ حمله به عراق. اما این گروه تروریستی پدری هم دارد که همان آل سعود و مجتمع مذهبی - صنعتی آن است( وهابیت). تا زمانی که این نکته درک شود، هر چند جنگ های کوچک در این ارتباط پیروز می شود، اما پیروزی در جنگ اصلی از دست می رود. تروریست های تکفیری کشته می شوند و جای آنان را تروریست های تازه نفس با همان آموزه های پیشین خواهند گرفت.
این نشریه آمریکایی افزود: وهابیت، رادیکالیسم مسیحایی در قرن 18 بوجود آمد و با امید به بازگرداندن خلافت رویا پردازانه در قتل عام و خون شکل گرفت. قوانین افراطی گری و تحریف شده از دین و مذهب که رابطه سورئال با زنان دارد. عربستان همان داعش است که موفق به تشکیل دولت شده است.
نیویورک تایمز در بخش دیگری نوشت: انکار غرب در مواجه با عربستان قابل توجه است. به این حکومت دینی به عنوان متحد خود ادای احترام می کند و آنگونه نشان می دهد که گویی نمی داند آل سعود ضامن اصلی ایدئولوژی اسلام تحریف شده و افراطی گری است. نسل های تند رو و رادیکال جوان از ابتدا در جهان عرب تروریستی های تکفیری به دنیا نیامده اند و چارچوب ها و قوانین مذهبی تحریف شده، کتب، سیاست های ویرایشی تهاجمی و برنامه های رسانه ای القائی از نوزادی و شیرخوارگی با آنان همراه می شود.
با طرح این پرسش که اما آیا عربستان خود هدف احتمالی داعش نیست؟ نوشت: آری، اما تمرکز بر روی آن منجر به چشم پوشی از روابط بین خانواده حاکم و این گروه تروریستی می شود؛ رابطه ای که ثبات و تزلزل آن را فراهم می کند. در واقع خاندان سلطنتی سعودی در دام افتاده اند. آن ها روحانیون وهابی را تربیت می کنند، که عامل تهدید کننده رژیم است و باعث مشروعیت دادن به آن نیز می شود.
نیویورک تایمز افزود: این جنگ ادامه دار خواهد بود چراکه معلول مورد هدف قرار می گیرد و نه علت. از آنجایی که داعش در وهله اول یک فرهنگ اشتباه است و نه یک گروه تروریستی، چگونه می توان نسل های آینده را از تبدیل به یک تروریستی تکفیری بازداشت؟ آیا درمان این بیماری به سادگی ممکن است؟ در میان مهره های بسیاری که در بازی شطرنج جابجا شد، عربستان کماکان متحد غرب به شمار می رود و به ایران ترجیح داده می شود. و این یک دام است. انکار سبب ایجاد توهم تعادل می شود. "تکفیریت" به عنوان معضل قرن بیست و دوم به شمار می رود اما به آنچه آن را به وجود می آورد و حامیش است توجهی نمی شود. این موجب حفظ صورت می شود اما نه سیرت؛ جان میلیون ها انسان در خطر است.
داعش یک مادر دارد؛ حمله به عراق. اما این گروه تروریستی پدری هم دارد که همان آل سعود و مجتمع مذهبی - صنعتی آن است( وهابیت). تا زمانی که این نکته درک شود، هر چند جنگ های کوچک در این ارتباط پیروز می شود، اما پیروزی در جنگ اصلی از دست می رود. تروریست های تکفیری کشته می شوند و جای آنان را تروریست های تازه نفس با همان آموزه های پیشین خواهند گرفت.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
