شهید است دیگر...

مملو از خاطراتی که همه با نگاه کردن به عکسی که پراست از مهر و محبت و عشق، با لبخندی زیبا، به زیبایی تمام لحظات خوش زندگی؛ و حالا تو دوست داری همه وقت خود را صرف نگاه به لبخند شهید بکنی، شهیدی که اصلا انتظار پرکشیدنش را نداشتی! نمی خواهی باور کنی که دیگر در کنار تو نیست؛ نمیخواهی! اصلا دلت باورش را نمی خواهد...

وقتی به یاد آخرین دیدار با او می افتی یاد همان لحظاتی که با او هم غذا بودی، لبخندش اشک را کنار چشمانت جمع می کند، آه سردی می کشی و میگویی "ای کاش آن روز کنار او می نشستم و به جای همه حرف ها فقط نگاهش می کردم!" دلم نمی خواهد به آن دیدار آخر به تمام آنچه رخ داده، فکر کنم چرا که پر است ای کاش؛ ای کاش ...

چه سخت است این روزگار؛ چه سخت است این خاصیت شهید که به یاد تو می آورد، همیشه در کنارت نخواهد ماند و یک روز خیلی اتفاقی، بدون هیچ هماهنگی به تو می گوید که در کنارت نخواهد ماند؛ می رود و تو را می گذارد با هزاران خاطره...