در گفتوگو با یک مددکار اجتماعی مطرح شد:
برخی جوانان درک درستی از قوانین پلیس و احترام به آن ندارند
یک مددکار اجتماعی گفت: برخی جوانان درک درستی از قوانین پلیس و احترام به قوانین ندارند و گریز از قوانین پلیس و قوانین ترافیکی را به نوعی زرنگی خود تلقی میکنند که نیازمند بسترسازی برای مداخلات روانی و اجتماعی پلیس راهور و رسانه ملی و همچنین وزارت بهداشت است.
به گزارش خبرگزاری بسیج، دکتر سید محمد حسین جوادی، در تفسیر پژوهش
خود در زمینه طراحی مدل روانی- اجتماعی کاهش عوامل خطرساز تصادفات در
جوانان گفت: تصادفات رانندگی به عنوان یک مسئله بهداشتی- اجتماعی، دومین
علت مرگ و میر جوانان در ایران است و متاسفانه فراوانی بالای تصادفات به
عنوان یک رفتار پرخطر جامعه را به شدت تهدید میکند.
وی رفتارهای انسانی را مهمترین عامل تصادفات در جوانان دانست و خاطرنشان
کرد: جاده، خودرو و عامل انسانی سه ضلع مثلثی است که تنها عامل انسانی 70
درصد علت تصادفات است و دو عامل خودرو و جاده روی هم به طور مجموع 30 درصد
تصادفات را رقم میزنند.
این مددکار اجتماعی به سیستم کنترلی کشور در کنترل رفتارهای پرخطر رانندگی
جوانان اشاره کرد و گفت: عمده مداخلاتی که در کشور وجود دارد بیشتر در
حوزه سخت افزاری اعم از توسعه جادهها، نصب دوربینها، افزایش جریمهها
است، در حالی که عامل انسانی و فرهنگسازی در این زمینه بیشتر حائز اهمیت
است.
وی به عدم تاثیر جریمههای رانندگی در پیشگیری رفتارهای پرخطر در رانندگی
جوانان اشاره کرد و افزود: جریمههای رانندگی ممکن است تاثیرگذار باشند
اما در درک قوانین پلیس خیلی تاثیرگذار نبوده است، در واقع نیاز است درک
قوانین پلیس را در جامعه بهبود ببخشیم و تقویت کنیم؛ به نظر میرسد برخی
جوانان درک درستی از قوانین پلیس و احترام به قوانین ندارند و گریز از
قوانین پلیس و قوانین ترافیکی را به نوعی زرنگی خود تلقی میکنند که این
موضوع نیازمند بسترسازی برای مداخلات روانی و اجتماعی پلیس راهور و رسانه
ملی و همچنین وزارت بهداشت است.
جوادی، تصریح کرد: متغیرهایی که در تصادفات رانندگی و رفتارهای خطرآفرین
رانندگی جوانان تاثیر داشتهاند را مطالعه و احصاء کردیم که با معرفی عضو
سازمانها و نهادهایی که میتوانند مداخله درستی در این زمینه با ارائه
بستههای روانی و اجتماعی برای کاهش رفتارهای خطرآفرین و تصادفات جوانان
داشته باشند طراحی کردیم.
وی ادامه داد: قاعدتاً اجرایی شدن این یافتهها نیازمند مشارکت سازمانهای
مربوطه مثل پلیس راهور، وزرات بهداشت، جمعیت هلال احمر، و سازمانهای غیر
دولتی مثل کلینیکهای مددکاری اجتماعی است که میتوانند با مداخلات روانی و
اجتماعی زمینهای برای پیشگیری از رفتارهای پرخطر در رانندگی جوانان
داشته باشند.