خانواده؛ قربانی نگاه فمینیستی معاونت امور زنان و خانواده!
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، روز گذشته شاهد برگزاری همایش "زنان، اعتدال و توسعه" در سالن اجلاس سران ریاست جمهوری بودیم همایشی که به میتینگ تبلیغات انتخاباتی جناح و جریانی خاص بدل گشت و مهمترین سخنران این تبلیغات انتخاباتی هم شخص ریاست جمهوری بود.
اما گذشته از باید و نباید هایی که باید توسط مسئولین و مقامات دولتی در ایام انتخابات رعایت شود که مهمترین آن عدم استفاده از تریبون های دولتی و امکانات دولتی برای هزینه کرد جریان یا حزب و یا کاندیدای خاص در انتخابات است که رعایت نشدن آن در روزهای اخیر داد دستگاه قضا را نیز در آورده بود، پرداختن به موضوعات مطرح شده در این همایش نیز خالی از لطف نیست.
متاسفانه در این همایش و کارگاه های برگزارشده در حاشیه آن مقالات و سخنرانی هایی مطرح شد که با اصول مسلم اسلام و قانون اساسی جمهور اسلامی ایران در تناقض خطرناک و وحشتناک است. گویا مسئولان و متولیان امور زنان و خانواده کشورمان فراموش کردند که در دولتی اسلامی و برخواسته از اصول دین مبین اسلامی زندگی می کنند و نفس می کشند.
دکتر سیمین کاظمی یکی از ارایه دهنگان مقاله در حاشیه این همایش بود وی در مقاله خود با عنوان «بررسی تطبیقی نهاد خانواده در ایران با نظریه پارسونز و نقش رهیافت اعتدال» گفت: «مسئله زنان با زندگی ما ارتباط مستقیم دارد، گفت: خانواده می‌تواند یکی از مهمترین موانع خودشکوفایی زنان باشد و مرتبط با فرودستی زنان است. از کودکی به ما در مورد کارکردهای مثبت خانواده گفته می‌شود و ما در طی جامعه‌پذیری این مسایل را درونی می‌کنیم. کارکرد خانواده ابتدا اقتصادی بود، سپس تبدیل به واحد اجتماعی شد که نقش آن تولیدمثل و فرزندپروری است. پارسونز معتقد به تقسیم‌کار جنسیتی در خانواده است و نقش عاطفی را به زن و نقش ابزاری را به مرد می‌دهد که همین مسئله باعث فرادستی مرد می‌شود.»
جای بسی تعجب و تاسف است که معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری که بانی برگزاری چنین همایشی می شود فراموش کرده است که نام مقدس «خانواده» نیز به همراه زنان با خود همراه دارد !
براستی این معاونت برای رشد و ارتقا و نقش آفرینی موثر نهاد «خانواده» چه کارنامه قابل قبولی ارایه کرده است؟! آیا پرداختن به موضوع «زنان» جدای از نقش آفرینی آنان در «خانواده» راه را به بیراهه رفتن نیست؟!
چرا باید سخنرانی در این همایش دعوت شود و مقاله ای ارایه دهد که با کمال صراحت خانواده را از مهم ترین موانع خودشکوفایی زنان معرفی کند؟!
براستی جامعه بدون خانواده چه سرنوشت و چشم اندازی خواهد داشت؟! چرا چشم و گوش خود را نسبت به فجایع عظیم اخلاقی که گریبانگیر دنیای غرب است و تنها و تنها به دلیل اضمحلال بنیان مقدس خانوده صورت گرفته بسته ایم؟!
چرا نمی بینیم و تحلیل نمی کنیم که فروپاشی بنیان خانواده در غرب این کشورها را در چه منجلابی فرو برده است؟!
تحلیلگران و کارشناسان مسایل اجتماعی غربی به دنبال الگو برداری از نمونه و مدل موفق خانواده در کشورهای اسلامی هستند و ما میرزا بنویس الگو های دیکته شده برای زنان جامعه خودمان از سوی غربی ها شده ایم؟!
کارنامه درخشان !! معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در دفاع از نهاد خانواده تنها به همین جا ختم نمی شود. متاسفانه این روند در برنامه ششم توسعه نیز که از سوی دولت به مجلس ارایه شد تکرار شده است. در ماده بیست و ششم، لایحه دوم برنامه ششم توسعه که به موضوع زنان و خانواده اختصاص یافته هیچ توجهی به موضوع خانواده نشده است!!
این موضوع در همان زمان هم مورد اعتراض نمایندگان مجلس از جمله فاطمه رهبر، رئیس کمیسیون زنان مجلس شورای اسلامی واقع شد.
وی در خصوص اعتراض خود این‌گونه توضیح داده بود: «در همان زمان من مصاحبه‌ای داشتم و سؤال من این بود که چرا در احکام دائمی هیچ اشاره‌ای به مسئله زنان و خانواده نشده است؟! آیا همه برنامه‌های قبلی به درستی انجام شده است؟! آیا توجه ویژه‌ای که در برنامه‌های قبلی به موضوع زنان و خانواده وجود داشت، به سرانجام رسیده است؟! اگر آن برنامه‌ها و اهداف به سرانجام نرسیده است، پس چرا در احکام دائمی جای آنها خالی است؟!»
در لایحه دوم که با عنوان «لایحه احکام مورد نیاز برنامه ششم توسعه» به مجلس ارائه شد؛ ماده بیست و ششم به موضوع زنان و خانواده اختصاص یافت. در حالی که در صدر و مقدمه این ماده به اصل دهم قانون اساسی (از آن جا که خانواده واحد بنیادی جامعه اسلامی است، همه قوانین و مقررات و برنامه‌ریزی‌های مربوط باید در جهت آسان کردن تشکیل خانواده، پاسداری از قداست آن و استواری روابط خانوادگی بر پایه حقوق و اخلاق اسلامی باشد)، اهداف سند چشم‌انداز (جامعه ایران در افق ۱۴۰۴ برخوردار از نهاد مستحکم خانواده باشد) و سیاست‌های کلی برنامه ششم ابلاغیه مقام معظم رهبری (تقویت نهاد خانواده و ...) اشاره شده است، اما در ذیل آن هیچ توجه و اشاره‌ای به موضوع خانواده نشده و از این مسئله مهم و حیاتی غفلت شده است.
همچنین در میان مسائل زنان تنها به طرح مسئله «عدالت جنسیتی» اکتفا شده است. این در حالی است که انتظار می‌رود برنامه پنج ساله توسعه مطابق با سیاست‌های کلان نظام جمهوری اسلامی و به عنوان سطح واسط و میانی سیاست‌های کلان و لوایح بودجه در پنج سال آتی عمل کند نه آن که مسیری متفاوت از آن چه ترسیم شده است را طی کند.یک برنامه پنج ساله باید مجموعه‌ای از اهداف کلی، اهداف کمی، راهبردها، سیاست‌ها و الزامات اساسی مورد نیاز باشد تا مدنظر قانون‌گذار قرار گیرد. اکتفا به موضوع عدالت جنسیتی با وجود این همه مسائل و موضوعات متعددی که در موضوع زنان و خانواده وجود دارد، جای سوال دارد؟!
پرداختن به تمامی موارد مطرح شده در همایش "زنان، اعتدال و توسعه" در این مقال نمی گنجد و موارد بسیاری در این خصوص مطرح است که در آینده به آن خواهیم پرداخت.
