دکتر احمد طهماسبی جامعهشناس و روانشناس در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری بسیج، با اشاره به علل خودکشی جوانان گفت: خودکشی در تمام موارد ناشی از نوعی درد و رنج روانی است که شدیداً فرد را تحت تأثیر قرار میدهد و مانع از ارضای نیازهای روانی او میشوند و که هیچکس از سر شادی و خوشبختی اقدام به خودکشی نمیکند.
وی بابیان اینکه تنها نکتهای که این گروه از افراد از آن غافلاند آن است که همین درد و رنج است که انسان و هویتش را میسازد، افزود: خودکشی در بین جوانان به سومین عامل مرگومیر بعد از تصادفات و انواع سرطانها در بین آنان تبدیلشده است. آمارها نشان میدهند که دختران جوان بیش از پسران جوان دست به خودکشی میزنند. اما پسران بیشتر از دختران قصد خود را عملی میسازند. رفتارها و اقداماتی که منجر به خودکشی جوانان میشود حاصل مشکلات عمیق روانی ، خانوادگی و اجتماعی هستند.
وی
با اشاره به اینکه دو نوع رفتار منجر به
خودکشی در جوانان میشود بیان کرد: گروه
اول؛ کنارهگیریهای طولانیمدت از اجتماع است که معمولاً بابی اشتهاییهای عصبی
نیز همراه میشود. این عده عمدتاً با برنامه و قصد قبلی اقدام به خودکشی میکنند و گروه دوم؛ جوانانی هستند که تحتفشارهای عصبی شدید قرار میگیرند.
این گروه ممکن است الزاماً علائمی از افسردگی و انزواطلبی نداشته باشند اما اختلالات
رفتاری گوناگونی مثل رفتارهای ضداجتماعی، پرخاشگرانه و خودآزارگرانه از خود نشان میدهند.
طهماسبی بابیان اینکه جوانانی که دست به خودکشی میزنند معمولاً زمینهای
طولانی از عدم ثبات و سازگاری در خانواده، مدرسه، محل کار و اجتماع خوددارند، اظهار
کرد: ازآنجاییکه آنها اغلب تصور میکنند که والدین، اعضای خانواده و مراقبان آنها
مورداطمینان نیستند و نمیتوانند مشکل خود را با آنها در میان بگذارند لذا با یکی
از دوستانشان درباره اقدام خود صحبت میکنند و به همین دلیل در بیشتر موارد درمان
این گروه به تعویق میافتد.
وی در پایان تأکید کرد: نوجوانانی که در چنین شرایطی قرار میگیرند
احتمالاً دچار احساس گناه شدید و یا شکستهای پیدرپی در زندگیشان شدهاند و قدرت
مقابله با آن را ندارند. بهترین
شیوه کمک به چنین افرادی که آشفتگیهای ذهنیشان موجب بروز افکار خودکشی در آنان
شده است فرونشاندن هیجانات و افکار مخرب آنان است.