اشک پدرومادران شهدا راجاری نکنید

به گزارش سرویس بسیج رسانه خبرگزاری بسیج،،حکایت زندگی پدرومادر پیرشهید آشوری درحاشیه شهر ولبه پرتگاه "کوی ملت"بندرعباس همچنان باقی است. حکایتی که از مدت ها قبل شروع شده بود ودر99 دی به نیمه وصبحدم شنبه گذشته به اوج رسید .همان صبحی که پدر ومادر شهید در خواب بودند و صدای تخریب دیوار خانه شان ،آنهارا وحشت زده از خواب بیدار کرد وبه حیاط خانه شان آمدند ودیدندکه ستادتخلفات شهرداری درحال تخریب دیوارخانه شان هستند.
پدرومادر شهید آشوری گفتند :به مارحم کنید ،خانواده شهید هستیم !
پاسخ شان را نه چندان مناسب دریافت می کنند.بسیارناراحت ومحزون وبا چشمان اشک بار وسرگردان در میان دیوار خانه شان می مانند.
عصرموضوع رسانه ای می شود .صبح یکشنبه شهردار برای عذرخواهی از این حرمت شکنی به دیدار پدرومادر شهید می رود وقرار می شود شهرداری دیوار خانه فرسوده وسرویس بهداشتی را بسازد.
دوشنبه بازسازی آغاز می شود و کار نیمه تمام می شود. درهمین روز مدیرکل بنیادشهید استان ورئیس بنیادشهید شهرستان به دیدار خانواده شهید می روند.
صبح سه شنبه که به مناسبت درگذشت" آیت ا... هاشمی رفسنجانی " تعطیل رسمی شد،اما تیمی دیگر برای تخریب دیوارخانه پدرومادر شهیدمی روند که خانواده شهید می گفتند گفته اند از راه وشهرسازی بوده اند.

پدرومادرشهید دوباره نگران و غمگین می شوند. پدرومادری که وضعیت جسمی مناسبی ندارند.پدرمشکل قلبی وریوی دارد و گفته اند امکان عمل جراحی برایش مقدر نیست. مادر پیر شهیدهم لگنش از دو ناحیه شکسته شده ودریکی پروتز ودیگری پلاتین گذاشته تااندکی باکمک دیگران بتواند تحرک داشته باشد. زندگی رقت بار و غمگینانه ای دارند. هشت سال بدون آب وبرق در این محل زندگی کرده اند وسال هامورد آزار واذیت قرارگرفته اند. اینجا اشک هم ماتم می گیرد ،وقتیکه این وضعیت زندگی درخانه فرسوده و ترک خورده می بینند. خانه ای محقروبدون امکانات. پدرومادری که ۲۴سال فرزندشان رابزرگ کرده اند و فرزند رشیدشان راتقدیم انقلاب کرده اند و دردفاع مقدس درسال۶۵به شهادت رسیده است،

دربدترین شرایط ممکن زندگی می کنند.خانه محقرشان درپرتگاهی درحاشیه محله ای محروم و در شهری زندگی می کنندکه شاهرگ اقتصادکشور است،اما ازثروت واقتصادش ،سهمی به خانواده های معظم شهدا وجانبازان تعلق نگرفته است. آنها سهمی از این ثروت ندارند. فرزندشان را داده اند،اما خانه ای مناسب ندارند، امکاناتی ندارند.


برخی از مسئولان بجای رفع مشکلات شان، برایشان مشکل می سازند و بی حرمتی می کنند. وقتی می گویند که ماخانواده شهیدیم، پاسخ می شنوند که همه خانواده شهیدند،نامی از شهید نبرید.دل پدرشهید می شکند از این پاسخ وبغض می کند وباحالت محزون ماجرارا تعریف می کند .می گویدهیچ توقعی از مسئولان نداریم،فقط بگذارند خانه مان دیوار داشته باشد وکسی اذیت مان واهانت نکند. مادرشهید دلتنگ فرزندش است ومی گوید چرا حرمت فرزندم را نگه نداشتند.امابرای کسی که پیگیررفع مشکلش است، دستانش رابرای دعابالابرده ودعاگویش است.اشک هاجاری می شود از دیدن این صحنه ها.صحنه هایی که دراین شهر وبرای خانواده های شهدا وجانبازان بارها شاهدبوده ایم و متولیان صدای شکستن این دل ها را نمی شنوند.تعدادی اندک از پدران ومادران شهدا درقیدحیات هستند وبسیاری به فرزندان شهیدشان پیوسته اند .دوشنبه نیزمادر سردار شهید "غلامشاه ذاکری" به فرزندشهیدش پیوست. آیا نباید حرمت پدرومادران پیرشهدا نگه داشته شود ودر شرایط بهتری زندگی کنند؟آیااین عزیزان شایستگی زندگی بهتری ندارند؟چرا متولیان، شهدا وپدران ومادرانشان را فراموش کرده اند؟ آیا مسئولان ارشداستان وکشور نباید برای رفع مشکلات خانواده معظم شاهد وایثارگر اقدام کنند؟


آیا خانواده وپدرومادران پیرشهدا وجانبازان بایستی درحاشیه شهرهاوروستاها دربدترین شرایط ممکن زندگی کنند؟آیامسئولان خبردارندکه اراذلی شیشه های خانه محقرپدرومادرشهیدی راشکسته وبه آنها اهانت کرده اند؟سال هاباچنین مشکلاتی دست وپنجه نرم می کنند وکسی از آنهاحمایت نمی کند.آیا مسئولان به دیدار خانواده هایی رفته اند که ببیند در بدترین شرایط زندگی کرده اند وهیچگونه امکاناتی نداشته اند واین رهاکردن شان به قیمت آزار واذیت این خانواده ها منجرشده است؟ افرادی همواره باعث آزارواذیت برخی از خانواده های شهدا شده اند واشک شان را جاری کرده اند وهیچکس خبردار نشد.


 کشورهای دیگر را ببینید

 آیا در دیگر کشورها ندیده ونشنیده اید که چطور حرمت کشته شدگان درجنگ تانسل هانگه داشته می شود ؟بنظرمی رسدبایستی اقدامی اساسی برای رفع مشکلات خانواده معظم شاهدوایثارگراتخاذشود.زمینه اشتغال فرزندان شان بیش از پیش فراهم شود .حرمت شان نگه داشته شود.دستگاه های اجرای مختلف بایستی در کنار بنیادشهید اقدام به خدماترسانی به خانواده معظم شاهد وایثارگر کنند.بنیادشهید به تنهایی مسئول رسیدگی وخدماترسانی به این عزیزان نیست وسایر دستگاه ها نیزبایستی حمایت کنند.


صنایع غرب بندرعباس نیز از خانواده های معظم شاهد وایثارگر در بخش های مختلف از جمله اشتغال و مسکن حمایت کنند.چرا در استانی که پایتخت تجارت کشور نام گرفته است،اما وضعیت زندگی برخی از خانواده های شاهد وایثارگر اینقدر محقرانه وهمراه با کم مهری وبروز مشکلاتی برای آنهاست.خانواده هایی که بسیار کم توقع اند وبرخی از کمترین امکانات زندگی بی بهره اند.آیاوقت آن نرسیده است که بجای شعار دادن، درعمل مشکلات خانواده های معظم شاهد وایثارگر را برطرف کنند؟

آیانباید منزلی مناسب رابرای پدر ومادر پیرشهدا در چندصباحی که این گنجینه هادر بین ما هستند،فراهم گردد.آیا مسئولان اطلاع دارند پدرومادرپیر شهیدی بیش از دو دهه برلبه پرتگاهی زندگی می کنند که رفت وآمدبرای افراد عادی حتی سخت است تاچه برسد به پیران بیمار وآن هم پدرومادر شهدای عزیزی که جانشان را برطبق اخلاص گذاشتند برای دفاع از کشور، آنگاه پدرومادرشان در این شرایط زندگی می کنند که دراین استان ،تعدادی از خانواده های شهدا در چنین شرایطی زندگی می کنند.

پدر ومادران شهدایی که فرزندان خود راتقدیم کشور کرده اند.شهیدشده‌اند تاکشور از گزنددشمنان درامان بمانند،اما برخی از این پدرومادران خودشان امنیت ندارند وزندگی راحتی ندارند.

علی زارعی