کارکردن کودکان یک پدیده و یک اتفاق تلخ درآسیب رساندن به اجتماع و جامعه

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج گلستان،خانم اعظم کتولی خبرنگار امورفرهنگی واجتماعی بسیج در خصوص کودکان کار نوشت :در جوامع مختلف دیدن صحنه تکان دهنده کودکی که سر چهارراه با دسته گلی که در دستان کوچکش دارد و در هوای سرد زمستان منتظر چراغ قرمز است تا شاخه گلی بفروشد ، بسیار است . شرق و غرب نمیشناسد . کودکان کار چه اینجا و یا هرجای دیگر ازاین دنیا باشند برایشان فرقی ندارد آن ها به هر حال بزرگ مردان کوچک زندگیشان هستند .

اختلاف طبقاتی بیداد می کند و در این میان کودکان هستند که آسیب جدی از این ماجرامی بینند . آن ها ناخواسته به این دنیا آمدند وناخواسته باید  از آروزهای کودکیشان چشم بپوشند  و تن به بازی تلخ روزگار بدهند .

بیکاری والدین و در آمد کم و نامناسب بودن محیط زندگی از نظر معیشتی و.... میتواند از جمله عواملی باشد که کودک را برای کارکردن به بیرون از خانه سوق میدهد.

کارکردن کودک از نظر بسیاری از کشورها و سازمان های بین المللی فعالیتی استثماری تلقی میشود و کارکردن را دربیرون ازخانه آسیب جدی برای روح و جسم کودک میداند. کار کردن کودک حقیقت همه ی جوامع است که روح انسان را آزار میدهد

ودراین میان کار کردن کودک میتواند در کارخانه جات ،زمین کشاورزی ،دست فروشی و گاهی اوقات هم تکدی گری باشد که ناپذیرفته شدن این شکل کار کودک  هم از نظر اخلاقی و استفاده از کودکان وتن فروشی ، در اجتماع بیداد میکند و خاطرمان را سخت آزرده و پریشان میسازد .کاش دولت و مردم وجامعه دست در دست یگدیگر تصمیمات و عوامل موثر برای برطرف کردن این معظل رااندیشیده و به کار بگیرند تا حداقل نیمی از این تعداد کودکان به محیط گرم خانواده وتحصیل و آموزش برگردند.

کارکردن کودک را از هر نظر ودیدگاهی که بخواهیم مورد بررسی قرار بدهیم ،یک اصل اشتباهی است .

ازاین اصل میتوان به عنوان یک  پدیده یا یک اتفاق تلخ که به  اجتماع و جامعه آسیب جدی وارد می کند ؛یاد کرد .

وجود مشکلات بسیار جدی درجامعه مانند مشکلات اقتصادی ،کمرنگ بودن ارزش های سنتی ،خشونت های خانوادگی و آزارجسمی وروانی در کودک ،باعث گردیده تا پدیده کار کودک به مشکل اساسی در جامعه تبدیل شود .بیشترین  تعداد از کودکان کار ،خیابان را جا و مکانی مناسب برای امرار معاش وکسب در آمد خود میدانند . براساس آمارها در ایران هم جمعیت قابل چشمگیری از  کودکان را بچه های کار تشکیل می دهند

کودکان خیابانی به کودکانی گفته میشود که بیشترین ساعت زندگی خود وگاه تمام وقت خود را درون کوچه وخیابان می گذرانند وبرعکس آنکه خانه و خانواده دارند اما ناخواسته تن  به کار کردن در بیرون از محیط خانواده نصیبشان می شود . کودکان کار به کودکانی گفته میشود که پیش ازرسیدن سن قانونی کار ناگزیر وارد بازار کار میشوند و در آمد خانواده وابسته به کارکردن کودک در بیرون از محیط خانه می باشد.اما کودکان خیابانی را بیشترکودکانی تشکیل می دهند که والدین آنها به دلیل طلاق واعتیاد والدین خود ،زندگی از هم گسیخته ایی دارند ومعمولا ارتباطشان با خانواده قطع است و از این جهت آنها خیابان را برای کار و زندگی خود و از روی ناچاری انتخاب می کنند.و همانطو که گفته شد در قسمت بالای متن کودکان کارکه  علاوه بر کارخانه و بازارودستفروشی ...مشغول به کار میشوندوحتی در برخی از موارد در کارهای پستی مانند کارهای سیاه،مواد مخدر ،انواع قاچاق و بهره کشی جنسی از آنهامی شود که روز به روز هم رو به افزایش است.

پس به آسانی متوجه شده اید که در این میان عواملی وجود دارد که باعث رشد روز افزون این اتفاق تلخ میشود ،بد رفتاری پدر و مادر ،مهاجرت کردن خانوادگی ،افزایش هزینه ها کمبود  فرصت های شغلی و وجود اختلافات خانوادگی از جمله عوامل این  حادثه تلخ میتواند باشد.

چه باید انجام داد راهکار کدام است ؟چطور میتوان این اتفاق تلخ را خاتمه داد.درست است که می گویند پیشگیری بهتر از درمان است به هر حال برای این کودکان خیابانی قبل از آنکه دیرتر شود باید فکری اساسی کرد و چاره ایی اندیشید ،یعنی اینکه خانواده های بی بضاعت و کم در آمد که زیر خط فقر هستند را شناسایی کنیم و این افراد را برای دریافت کمک لازم به نهادها    و سازمان های مربوطه معرفی کنیم و همچنین ضرورت دارد برای کودکانی که خانواده ها یشان  در اثر طلاق و اعتیا د از هم پاشیده شده است اقدامات لازم را انجام دهیم .

از جمله این اقدامات برای این خانواده ها ابتدا آنها تحت آموزش قرار گیرند سپس برای والدین معتاد زمینه ایی برای ترک اعتیاد آنها افراهم شود وهمچنین برای اشتغال آنها فکری اساسی کنیم .تلخ است و عجیب نگرانی دارد روبرو شدن و زندگی کردن در چند قدمی معظل و گرفتاری بزرگی مانند کودکان کار وخیابانی بودن ..از همه بدتر آنکه دست روی دست بگذاریم و کاری برای رفع این مشکل بزگ واساسی جامعه انجام ندهیم.

واینکه باید توجه داشت  حمایت و حفاظت از کودکان کار و ایجاد شرایط مناسب برای آنها وظیفه همه ی ماست .

از جمله  کارهایی که ما می توانیم برای این کودکان انجام دهیم ، آمارگرفتن آنهاست که بدانیم چه تعداد از این کودکان دارای سرپرست و خانواده هستند و چه تعداد بدون سرپرست . تا بتوانیم بسته به آمارهای دقیق برنامه ریزی کارشناسانه ایی در سطح جامعه انجام دهیم .

و این که این کمک و این آمارگیری دقیق مستمر و مداوم باشد .

و ادامه دادن این کار که مهم ترین کار است را نصف و نیمه رهایش نکنیم . و برای این منظور یک برنامه و طرح را درپیش گرفته و به سر منزل خود که همان هدف والا دراین راستا می باشد را انجام دهیم تا در آینده دیگر کودکی بنا برهر دالایلی مجبور به کار کردن وترک تحصیل خود نشود.