مادران برای طفل لب تشنه شهید کربلا لالایی زمزمه کردند

امروز، اولین روز ماه عاشقی؛ ماه مظلومیت؛ ماه اثبات دین، ماه معصومیت؛ ماه محرم است. ماه محرم را با رنگ سیاه و قرمز؛ رنگ عزا و شهادت، تزیین کرده­ایم.



ماه محرم رسید و پرچم عشق علم زد، ماه تسلیم بر حقانیت و عصمت رسید.



این ماه، ماه عجیبی است و غریب. ماهی که عزایش نه طفل شناخت، نه جوان، نه پیر. ماهی که نه زن شناخت، نه مرد. ماهی است که رنگ سرخش را برای مردان و جوانانش پوشاند و سیاهش زنانش را پوشاند.



امروز به یاد طفل خردسال شهید کربلا، به یاد معصومیت و مظلومیت طفل تشنه­ی کربلا مراسم شیرخوارگان برگزار شد، طفلی که گلویش از نهر روان، جرعه­ای نچکشید و آن جرعه تبدیل به تیری در گلویش گشت. گلویی که با تیر دوخته شد و در آغوش پدر نهری از خون به راه انداخت و دریایی از داغ بر دل مسلمین تا به امروز و تا نسل هایی که هر طفل خردی به عرصه­ی جهان خواهد آمد، به یادگار گذاشت. داغی که با جوهر معصومیتِ لب تشنه­ی خردسالی نگاشته شده است.



امروز، این مراسم را طفلان خردسال با حضورشان آذین بستند و مراسم عزا برای شاه خردسال خود به راه انداختند، این ماه، ماه عجیبی است عزایش نه طفل شناخت نه کهن. این ماه، ماه عجیبی است ظالمانش تیغ قصاص را بر هر گلویی انداختند، گلویی که هم بوسه­ی مادر داشت و هم در انتظار بوسه­ی مادر بود، گلوی حسین (ع) را مادرش فاطمه (س) بوسید، گلوی اصغر (ع) را مادرش خونین بوسید.



امروز مادران، با مادر حضرت علی اصغر (ع) هم نوا شدند و برای طفل لب تشنه­ی شهید کربلا لالایی زمزمه کردند.

امروز، روز اول محرم بیعت مسلمین با شهدای کربلاست، بیعتی که تا جان هست عشق حسین (ع) و واقعه­ی کربلا از لای تاریخ دل و ذهن نه تنها کمرنگ نگردد، بلکه با به نمایش گذاشتن مظلومیت و معصومیت شهدای کربلا، حقانیت دین را که خون حسین (ع) و خاندانش در آن راه، جاری گشت و دین را اثبات نمودند، به نسل­های آتی سینه به سینه انتقال گردد.



امروز وقت آن است که با حضور قلب و شعور باطن، درکی عمیق از راه حسین (ع) داشته باشیم. از راهی که از قربانی طفل خردسال خود هم دریغ نکرد. کافی است قربانی کردن را یاد بگیریم، همچنانکه شهدای دقاع مقدس و شهدای مدافعین حرم یاد گرفتن و از ایثار جوانان کربلا، جان باختگی را آموختند، کافی است الگوی دین­مان را رنگین­تر سازیم و اجازه­ی رخنه در تاریخ مسلمینمان ندهیم. کافی است تسلیم حق گردیم و از تسلیم فرهنگ بیگانه گشتن، رو گردانیم. کافی است چون مادران تاریخ قدم برداریم و فرزندان خود را علی­وار و رقیه روش تربیت سازیم. کافی است چون زینب (س) سنگی از صبر بر بالین خود نهیم.



این روزها مراقب گام­هایمان باشیم...