وجدان کاری لازمه پرستاری/ شیرینی لبخند بیمار جای سختی کار را می گیرد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از خراسان جنوبی، امروز سوم بهمن ماه روز میلاد حضرت زینب(س) به عنوان روز پرستار نامیده شده است.
مناسب دیدم که معرفی ویژگی های پرستاری را از زبان آنهایی بشنویم که سالها در این شغل تلاش شبانه روزی داشتند و با الگو گرفتن از اسوه خویش زینب کبری(ص) در اوج سختی ها، ایثار و مجاهدت داشتند.
فاطمه سبزه کار کارشناس پرستاری ودانشجوی کارشناس ارشد پرستاری است که 18سال سابقه کار دارد. هم اکنون در دفتر پرستاری بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند مشغول کار است.
این بانوی جهادگر از سال 1380به عنوان بسیجی در مسجد باقرالعلوم فعالیت خود را آغاز کرد و پس از استخدام به کانون بسیج بیمارستان پیوست و در سال 1393 به عنوان مسئول کانون بسیج جامعه پزشکی بیمارستان امام رضا(ع) انتخاب شد.
1- سابقه خدمت خود در حرفه پرستاری را بیان بفرمایید؟
شروع کار پرستاری ام در دی ماه سال 1380 بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بود. بعد در بخش های اورژانس به عنوان پرستار، بخش سوختگی به عنوان سرپرستار به مدت 8 سال و سرپرستار اورژانس به مدت 2سال و پس از شروع به تحصیل دوره ارشد به دفتر پرستاری منتقل شدم و اکنون هم دراین واحد مشغول به کار هستم.
1- چرا شغل پرستاری را انتخاب کردید؟
از زمانی که به مدرسه می رفتم با دیدن فیلم هایی که در آن پرستاران با لباس سفید به دیگران کمک می کردند؛ به شغل پرستاری علاقه مند شدم و چون پدرم را به دنبال سانحه تصادف در6سالگی از دست داده بودم می خواستم وقتی بزرگ شدم من هم پرستارشوم شاید که بتوانم به پدران دیگر کمک کنم تا دیگر دخترانی چون من طعم یتیمی را نچشند.
2- پرستاری چه شاخصه ها، سختی ها و امتیازاتی دارد؟
پرستاری همان طور که بزرگان دین ما آن را از شغل های مقدس می دانستند و با احترام با آن برخورد می کردند شغلی است که از نظر معنوی، نه از نظر مادی انسان را برخوردار می کند در حالیکه شغل پرستاری از نظر جسمی و روحی شغل سخت وطاقت فرسایی است.
اگر فردی علاقه درونی واعتقادی به شغلش نداشته باشد خیلی سریع دچار فرسودگی شغلی می شود و درد و رنج بیماران او را دچار افسردگی می کند اما از محاسن این شغل تمرین صبر و بردباری است.
همان طور که حضرت زینب اسوه صبر در صحرای کربلا بودند ما نیز در شغل خود صبر را می آموزیم و سختی کار هیچ وقت شیرینی لبخند یک بیمار که با سلامتی از بیماری تحویل ما می دهد قابل مقایسه نیست و این پاداش دعای خیر بیماری درحق پرستار با هیچ پاداش مادی جایگزین نمی شود
3- تاکنون اتفاق افتاده از این شغل خسته یا پشیمان شوید؟ چرا؟
خیر. من همیشه پرستاری را دوست داشته ام و به آن عشق می ورزم گاهی ممکن است دلخوری های کاری در رابطه با برخورد نامناسب همکار یا ارباب رجوع پیش آمده باشد که خستگی کار را از تن بیرون نکند و باعث آزردگی خاطر شود. ولی امید به پاداش الهی وعلاقه به ذات شغل پرستاری تمام آنها را از ذهن من پاک کرده و دوباره به کار خود ادامه داده ام.
5- از درآمد خود راضی هستید؟ توضیح دهید.
درآمد شغل پرستاری کفاف زندگی عادی را می دهد واگر انسان به آنچه از طرف خداوند برایش مقدر شده است قانع باشد با کمتر ازاین هم می تواند زندگی آبرومندانه ای داشته باشد اما براساس سختی کار پرستاران وعدم آسایش کاری ونداشتن تعطیلات مشخص وتمام وقت بودن آنها و داشتن شیفت های درگردش و نیز قرار گرفتن این شغل در زمره مشاغل سخت نیاز به داشتن حمایت های روحی، معنوی و مادی بیشتری از جانب مسئولین بالاتر دارد تا میزان فرسودگی شغلی پرستار کاهش یابد.
6- به نظر شما چه کمبودها و آسیب هایی در حوزه بهداشت و سلامت در استان ما مورد غفلت قرار گرفته است؟
در حوزه بهداشت ودرمان شهر نیاز به پیگیری بیشتر از نظر توجه به کودکان کار ونیز افرادی که به شغل جمع آوری پسماندهای خیابانی مشغول هستند لازم است که هم چهره شهر را ناشایست کرده اند وهم احتمال انتقال بیماریهای عفونی را در بین افراد کم درآمد که بضاعت پیگیری درمانی را نیز ندارند افزایش داده است و بهتر است مسئولین بهداشت و درمان شهر با همکاری سازمان بهزیستی و نهادهای حمایتی و حتی بسیج و شهرداری برای این مقوله فکری بیندیشند تا از میزان کودکان کار وشغل های کاذب در سطح شهر کاسته شود.
7- جامعه پرستاران چه انتظاری از مردم و مسئولین دارند؟
جامعه پرستاران با توجه به سختی های شغل خود وفشار روحی که هر روزه با آن دست وپنجه نرم می کند درمعرض یکسری شکایات مداوم از طرف ارباب رجوعان وهمراهان بیماران است که بیشتر به علت استاندارد نبودن محیط های درمانی، کمبود نیرو پرستاری گاه انجام وظایف که در حیطه شغل و کار پرستار نبوده و به اجبار بر دوش پرستاران افتاده درمقابل این موارد حمایت از پرستار درمجامع قضایی ونظام پزشکی کمتر صورت گرفته است. مسئولان درمانی نیز در زمان پیگیری قضایی کمتر به دفاع از پرستاران برآمده اند و نیاز به حمایت بیشتر درمحافل قضایی می باشد.
شغل پرستاری از مشاغل سخت در حوزه درمان است وبرای کاهش فرسودگی شغلی این قشر زحمت کش نیاز است که به مسایل روحی و تفریحی پرستاران بیشتر توجه شود و نیز برای این شغل کسر از خدمت بر اساس سنوات کاری در نظر گرفته شود و یا سال های خدمت براساس شغل های با سختی کار به 20یا 25سال کاهش یابد زیرا بیشتر پرستاران بعد از بازنشستگی دچار بیماری های صعب العلاج شده و توان کار را از دست می دهند.
8- چه توصیه ای به همکاران خود و کسانی که علاقه مند این حرفه هستند دارید؟
من کوچکتر از آن هستم که به کسی توصیه کنم ولی از همه همکاران می خواهم که در دوران کاری خود همیشه خدا را ناظر براعمال خود بدانند، با وجدان برای بیماران کار کنند، بدانند که پاداش خود را از بالاترین مقام که خداوند است دریافت خواهند کرد، همیشه بیمار را از خانواده خود بدانند و با شایسته ترین رفتارها با آنان برخورد کنند، بدانند که همه ما روزی جای این بیماران بر تخت بیمارستان به هر دلیلی قرار خواهیم گرفت یا بیمار یا همراه بیمار و آن موقع برخورد دیگران برای ما خیلی مهم خواهد بود حتی بیشتر از درمان و خدمتی که ارائه می دهیم.
9- خاطره ای از دوران خدمت بفرمایید؟
زندگی یک پرستار تمامش خاطره است وهر لحظه آن با خاطرات تلخ وشیرین می گذرد اما یکی از خاطراتی که هیچ وقت از یادم نمی رود از دوران طرحم در بخش قلب وسی سی یو بیمارستان است در بخش سی سی یو خانم جوان 18ساله تبعه افغانستان داشتیم که بعلت مشکل دریچه قلب بعد از تولد دومین فرزندش که یک سال با فرزند قبلی فاصله داشت و نیز یک جراحی قلب هم دراین یکسال قبل انجام داده بود در بخش بستری و خیلی بدحال بود.
کودک چند روزه اش نیاز به کمک داشت من درشیفت های کاریم به دلیل داشتن فرزند شیر خوار به کودک او هم شیر می دادم یا از خانه برای شیردادن فرزندش به بیمارستان می آمدم تا اینکه پس از 10روز بستری یک شب ساعت 2صبح که من و یک نفر از همکاران خانم به نام ظهوریان کشیک بودیم بیمار خیلی بدحال شد و پس از حضور پزشک وانجام اکو گفتند دریچه مصنوعی قلبش از محل خارج شده وچون امکان عمل اورژانسی نیست هیچ کاری برایش اینجا نمی شود کرد.
بیمار تا چند ساعت بعد جلوی چشمان ما وهمسر وخانواده اش جان به جان آفرین تسلیم کرد واز دست ما جز دعا کاری برنمی آمد. خانواده بیمار از ما خواستند که درلحظات آخر بگذاریم لباس هایش را عوض کنند وآن موقع ما جز گریه بالای سر زن جوان کاری نمی توانستیم انجام دهیم.
وقتی لباسهایش را عوض کردند در پیراهن سفید و روسری سبز که بخاطر سید بودنش پوشیده بودند مانند فرشتگان شده بود وپس از آن سوره یاسین والرحمن را برایش قرائت کردند و در آرامش کامل در اطراف تخت بیمارشان نشستند و برایش طلب مغفرت نمودند درحالی که او پاک از دنیا رفت.
این صحنه با اینکه 22سال از آن گذشته ولی هیچگاه از خاطرم محو نمی شود که چگونه کمبود امکانات که داشتیم باعث از دست دادن اینگونه جوانانی شد و الان با توسعه و پیشرفتی که حاصل شده ما عمل جراحی قلب را در شهرمان داریم و باید قدرشناس آنانی باشیم که در این حوزه تلاش کردند.
