فارس :
در گفتگو با قنبرزاده تعصب خاص او به عشایر برایمان جالب بود. آنجایی که این جوان، فارغ از جنبه‌های کاری، خود را نه در مقام تعارف بلکه عمل خادم عشایر می‌داند. نامه‌نگاری و بازگو کردن آلام مردم این منطقه به مسئولین را اولین قدم در راه‌حل این معضل عنوان می‌کند و می‌گوید: در نامه‌ها صراحتاً قید کرده‌ایم؛ دپوی زباله‌ها در این مراتع علاوه بر شیوع بیماری انسانی باعث تخریب مراتع و از بین بردن محیط‌زیست و آلودگی دام‌های عشایر نیز که در محیط اطراف زباله‌ها در حال چریدن هستند، می‌شود.
فارغ از بازگو کردن متن آن نامه شمرده شمرده و با ناراحتی گفت: آسیب به مردم آن منطقه و بیماری‌های دام را فراتر از بوی متعفن آن می‌دانم، چون محل انباشت زباله اصول ابتدایی محل دپو که همان گودبرداری و حصارکشی بوده را رعایت نکرده است.
در صحبت با قنبرزاده از جنس و نوع زباله‌های هم پرسیدیم. با خنده‌ای تلخ گفت: هر چیزی را که در بیمارستان استفاده می‌شود در اینجا پیدا است. سرنگ، شیشه‌های شربت، دارو، قرص و لوله‌های آزمایشگاهی همه و همه در این منطقه هست. ای‌کاش دوستان رحمی به حال مردم این منطقه بکنند. زیرا علاوه بر آلودگی وحشتناک محیط سوزاندن غیراصولی این زباله‌ها نه‌تنها منجر به از بین رفتن زباله‌ها نمی‌شود، بلکه از آن بدتر برافروختن آتش منجر به سوختن پوشش گیاهی زمین و از بین رفتن مراتع غنی دامداران منطقه می‌شود.
صحبت با عشایر و اهالی منطقه"گرم‌آب" پرده دیگری از این فاجعه را برمی‌دارد. آنجایی که مرد میانسال در اوج دردمندی و عصبانیت گلایه از مسببان می‌کند. مرد میانسال بیش از همه غصه فرزندان خود را می‌خورد. می‌گوید: بچه نمی‌فهمد که سرنگ و شیشه آلوده چیست؟ او برای بازی به میان زباله‌ها می‌رود.
«هر بزرگواری گفته زباله طلای کثیف است، همهٔ این طلاها مفت چنگش!» این را مرد میانسال منطقه گرم‌آب با عصبانیت و غِیظ می‌گوید. به قول خودش کارد به استخوانش رسیده.
«تا کی باید چهارچشمی مراقب آنها باشیم. به خدا قسم یک‌بار بچه را آن‌قدر دعوا کردم که خودم شرمنده شدم. حیوانات زبان‌بسته را چه کنم. آنها را هم دعوا کنم؟! خدا از باعث‌وبانی آن نگذرد». صحبت با او را آن زمانی به انتها می‌رسانیم، که هنگامه کار و هِی‌هِی او با گاوهای در حال چریدن در زباله‌ها است.
در این مجال با مرور قوانین مربوط به مدیریت پسماند و زباله باهدف یادآوری وظایف مسئولین شاید باری از دوش مردم بردارد. آنجایی که در قانون وفق تبصره یک از بند «د» ماده (۲) قانون مدیریت پسماند، زباله‌های بیمارستانی جز «پسماند ویژه» محسوب می‌کند. طبق ماده (۷) این قانون، مدیریت پسماندهای ویژه بر عهده تولیدکننده است یا به‌موجب ماده (۱۳) قانون بالا، مخلوط کردن پسماندهای پزشکی با سایر پسماندها و تخلیه و پخش آنها در محیط و یا فروش، استفاده و بازیافت این نوع پسماندها را ممنوع دانسته. حتی در ماده (۱۶) قانون مدیریت پسماند، قانون‌گذار آورده: «متخلفین از حکم ماده (۱۳) به جزای نقدی از دو میلیون ریال تا یک‌صد میلیون ریال و در صورت تکرار به دو برابر حداکثر مجازات و در صورت تکرار مجدد هر بار به دو برابر مجازات بار قبل محکوم می‌شوند.»
در انتها با توجه به صدمات و آسیب‌های جبران‌ناپذیر این قبیل رفتارها و مواد قانونی صریح، لازم است نهادهای متولی همچون اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان خراسان شمالی نسبت به پیگیری موضوع تا رفع آلودگی و دستگاه قضا به‌عنوان ملجأ مردم پیگرد و برخورد قاطع با خائنین به طبیعت و زیست‌گاه عشایر این قشر بی‌ادعا و زحمت‌کش را بدون فوت وقت انجام دهند.
