ماه شعبان، ماهی منسوب به سید انبیاء (ص)

به گزارش خبرگزاری بسیج از اشکذر:
ماه شعبان،ماهی بسیار شریف و منسوب به سید انبیاء صلی الله علیه و آله و سلم است 
بخش اول: فضیلت ماه شعبان
ماه شعبان، هشتمین ماه از ماههای قمری است. ماهی بسیار شریف و منسوب به سید انبیاء صلی الله علیه و آله و سلم است از سفارشات نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم است که می فرمود در این ماه برای جلب محبّت پیغمبر خود و برای تقرّب به سوی پروردگار خود روزه بدارید که در این صورت کسی که چنین کند خداوند او را دوست می دارد و در روز قیامت کرامت خود را نصیب او می گرداند و بهشت را بر او واجب می کند.[۱]
این ماه اعمالی دارد که برای سالک الی الله و آنان که دل در گرو معبود بسته اند بسیار با ارزش است تا در تحت لوای این اعمال به حقیقت عبودیت و بندگی خالق بی همتا که همان هدف و غایت از آفرینش تمامی موجودات است برسند.[۲]
یقیناً برای رهپویان کوی وصال، کثرت اعمال سبب نمی شود که مأیوس از انجام دادن آن گردند و خود را محروم از فیوضات و عطایای واسعه ذات لایزال الهی کنند چرا که بر اساس قاعده «ما لا یدرک کلّه لا یترک کلّه» اگر همه اعمال را نمی توانیم به جا آوریم تمامی آن را ترک نکنیم.
بخش دوم: اعمال این ماه
۱- روزه داشتن که در روایات، از روزه این ماه به «کفاره گناهان بزرگ»[۳] تعبیر شده است.
۲- استغفار هر روز هفتاد مرتبه «استغفرالله و اسئله التوبه».[۴]
۳- صدقه دادن، از امام صادق علیه السلام نقل شده که خداوند صدقه این ماه را پرورش می دهد و در روز قیامت، آن صدقه به اندازه کوه اُحد دیده می شود.[۵]
۴- خواندن مناجات شعبانیه در هر روز.[۶]
۵- صلوات فرستادن بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام آن حضرت.
و…
بخش سوم: اعیاد این ماه
در این ماه وقایع شیرینی برای دوستداران اهل بیت علیهم السلام اتفاق افتاد.
سوم این ماه که مصادف با میلاد سید الاتقیاء، سید الشهداء مولانا ابا عبدالله علیه السلام در سال ۴ه‍. ق بوده و در چهارمین روز این ماه و در سال ۲۲ ه‍. ق میلاد مسعود حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و مولود مبارک پنجمین روز این ماه و در سال ۳۸ه‍ ق امام سیدالساجدین علیه السلام بوده است. و نور عین اباعبدالله علیه السلام وجود نازنین حضرت علی اکبر علیه السلام در روز یازدهم این ماه به دنیا آمد. مهمترین حادثه در نیمه این ماه شریف، اتفاق افتاد.
آنانکه رنج و محنت غروب غمبار غیبت را به تن خریده اند، چشم انتظار صبح صادق و عدالتی بودند که خداوند چشم همه آن منتظران صبح وصال را به جمال مهدی فاطمه روشن کرد.
چنین شبی زمینیان آسمانی شده، و در پروازی از ملک به ملکوت سیر می کنند.
شب میلاد نور است. نوری که با وجود خود صفحه هستی و جان را منور می کند.
پس ای فرشیان! به پا خیزید و قامتی به عرش ببندید. و در شب میلاد «آخرین معصوم الهی» جبین شکر را به آستان حضرت دوست بسائید و صف خود را از سیه کاران جدا نمایید.
باید در این شب خوشحال بود[۷]؛ اما ضمن ابراز این شادی، نباید مرتکب مسائلی شد که امام زمان رحمه الله از آن راضی نیستند بلکه باید به دنبال اعمالی باشیم که رضایت آن بزرگوار را به همراه داشته باشد.
منابع:
مجله امان  مرداد ماه ۱۳۸۸ ، شماره ۱۸
حوزه نت