چند توصیه به مدیریت کلان کشور درباره حوادث طبیعی اخیر

گرچه پیامد سیل در آغاز سال جدید ناگوار بود و باعث خسارت فراوان به مردم و کشور شدلکن درس‌های زیادی به ما آموخت؛ از جمله:

باید مدیریت بحران کشور با همکاری دستگاه‌ها نظامی و دولتی و مردمی به سرعت، گزارش توصیفی دقیق از وضعیت سیل در استان‌های مختلف را بنگارند.

کارشناسان علمی کشور از دانشگاهیان، تحلیل دقیقی از گزارش نهایی تهیه و نکات قوت و ضعف را تبیین نمایند.

موضوعات مهم برای رساله‌های دکتری تهیه و دانشگاه‌های کشور را با این حوادث درگیر کنند و علوم مهندسی و علوم انسانی و علوم پزشکی و علوم پایه دانشگاه‌ها را با این گونه حوادث، بومی سازند.

حوزویان هم باید سهم علمی و فرهنگی خود را در قبال این حوادث نشان دهند. مسئله‌های فقهی و اخلاقی و اعتقادی ناظر به حوادث طبیعی را شناسایی کنند و تحقیقات اجتهادی ارائه نمایند.

کشف امور پیشگیرانه که مورد غفلت بوده باید از اهمیت مضاعفی برخوردار باشند.

نکته مهم در ناکارآمدی مدیریت پیشگیرانه در کشور به نظر بنده، ضعف ساختارها و ناکارآمدی نظامات تقنین و اجرا در کشور است که بارها بدان هشدار داده‌ام.

دستاوردهای مثبت این حادثه ناگوار را هم نباید نادیده گرفت که مهمترین آن، وحدت و انسجام همه دستگاه‌های نظام و پیوند وثیق دولت و ملت و امت و امامت است.

درس دیگر این حادثه عبارت از این نکته بود که کشور را باید با دانش اداره کرد و دعواهای حزبی و بازی‌های سیاسی، دردی از جامعه را دوا نمی‌کنند.

اینک که مدیریت پیشگیری در کشور ضعیف استt پس برای بهره برداری بیشتر در حل مشکلات باید مدیریت شبکه ای را بکار برد و از درمان‌های جزیره‌ای پرهیز کرد.

امیدوارم مسئولان و مدیران دلسوز به این نکات توجه کنند و کشور را در مسیر پیشرفت مدد برسانند؛ به حول و قوه الهی.