اوتیسم اختلالی است که معمولا در کودکان زیر پنج سال بروز می‌کند و تا آخر عمر با فرد می‌ماند. اوتیسم بیماری نیست، نوعی اختلال است. کسی از اوتیسم نمی‌میرد و با دارو هم قابل درمان نیست.
اوتیسم شرایط پیچیده عصبی-رفتاری و شامل اختلالاتی در تعاملات اجتماعی و رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای تکراری و سخت است و به دلیل گستردگی علائم بیماری، آن را اختلال طیف اوتیسم (ASD) می‌نامند. این بیماری شامل اختلال در طیف وسیعی از علائم و مهارت‌ها در سطوح مختلف است.
کودکان مبتلا به اوتیسم مشکلات ارتباطی دارند و از درک احساسات یا تفکرات سایرین عاجز هستند. بنابراین برای آنها مشکل است که احساسات خود را از طریق کلمات، ژست‌ها، حالات صورت یا لمس کردن بیان کنند.
یک کودک اوتیسمی که حساسیت بالایی دارد، ممکن است در مواجهه با صداها، تماس، بوها یا دیدن مناظری که برای دیگران عادی است، دچار مشکلاتی جدی یا در برخی موارد دردناک باشد. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است حرکات بدنی تکراری و تقلیدی مانند تاب خوردن، قدم زدن یا دست زدن را انجام دهد و واکنش‌های غیر معمول نسبت به مردم داشته باشد یا به اشیا وابستگی شدید پیدا کند و در مقابل تغییرات در روال عادی زندگی مقاومت نشان دهد یا رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشد و به خودشان آسیب برساند.
گاهی اوقات ممکن است اصلا متوجه افراد، اشیا یا فعالیت‌های اطراف خود نشوند. برخی از این کودکان ممکن است دچار تشنج‌های شدید شوند و در برخی موارد این تشنج‌ها در دوران بلوغ رخ می‌دهد.
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم تا حدودی دچار اختلالات شناختی هستند. بر خلاف اغلب اختلالات شناختی معمول که با تأخیر در تمامی زمینه‌های رشد شناخته می‌شود، اوتیسمی‌ها گاهی مهارت‌های مختلفی دارند. این افراد شاید در برقراری ارتباط با سایرین مشکل داشته باشند، اما در زمینه‌های دیگری مانند طراحی، ساخت موسیقی، حل کردن مسائل ریاضی یا حفظ کردن برخی مطالب مهارت بسیار بالایی دارند و در تست‌های هوش غیر کلامی دارای هوش متوسط یا حتی بالایی هستند.
این بیماری در سه سال اول زندگی نمایان می شود و علت آن هنوز مشخص نشده است. میزان شیوع آن از هر10 هزار نفر 20نفر بوده و وضعیت اجتماعی، اقتصادی، تحصیلات و نژاد در به وجود آمدن این بیماری نقشی ندارند.
متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت است اما با این کار فقط کودکشان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند، در حالی که اگر آموزش های لازم،در زمان مناسب و به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.
حمایت و درمان از کودکان استثنایی هزینه‌های بسیار زیادی را به گردن خانواده‌ها می‌اندازد ، این در حالی است که تجربه نشان داده، پس از مدتی خانواده‌ها با مشکلات مالی زیادی در زمینه درمان مواجه می‌شوند که باید نظام سلامت توجه خاص و ویژه‌ای به درمان کودکان استثنایی داشته باشد تا مشکلات این افراد را پوشش دهد.
برای ایجاد و ترویج فرهنگ رفتار با فرد اوتیستیک، باید آنها را از نزدیک یشتر دید. وقتی اینگونه کودکان را دیدید لبخند بزنید و برایشان دست تکان دهید، کودکان محبت را می فهمند حتی اگر اوتیستیک باشند. محبت رنج این بیماری را کم می کند و این در حالی است که بسیاری از ما نمی دانیم فرد اوتیستیک، رنج زیادی را بی آنکه بخواهد، تحمل می کند.
علیرضا وارثی با اشاره به این بیماری بیان کرد: مبتلایان به اوتیسم به 2 دلیل از مظلوم ترین گروه های جامعه هدف بهزیستی هستند. یکی به این علت که این اختلال بسیار در بین مردم ناشناخته است و افراد جامعه به طور دقیق با آن آشنایی ندارند.
وی گفت: خانواده های دارای فرزند اوتیسم نیز اطلاعات و آگاهی زیادی نسبت به این اختلال ندارند و در برخورد با کودک خود دچار مشکلات زیادی هستند.
وارثی با اشاره به شناسایی 90 مبتلا به اوتیسم در بهزیستی استان،اظهار کرد: بهزیستی قزوین دارای یک مرکز آموزش کودکان اوتیسم است و علاوه بر آن خدمات مختلف فرهنگی و تسهیلات حمایتی در جهت تامین مسکن و شغل خانواده های آنها را نیز ارایه می کند.
مدیرکل بهزیستس استان قزوین عنوان کرد: همچنین خواستار ایجاد فضاهای شهری متناسب با نیازهای افراد مبتلا به اوتیسم و امکانات برابر برای آنها هستیم.
وی افزود: گرچه بضاعت دولت محدود است و این مهم خدمت رسانی به مددجویان را دچار مشکل می کند اما با وجود این باید این گروه ها با همکاری دستگاه های مختلف به طور ویژه مورد بررسی قرار گیرند.
۱۰۱۰/گ۳۰/ب
