نوای «الوداع الوداع یا شهرالرمضان» با پایان نیمه اوّل ماه مبارک رمضان در مساجد کُردستان به گوش می‌رسد.

نوای «الوداع الوداع یا شهرالرمضان» با پایان نیمه اوّل ماه مبارک رمضان در مساجد کُردستان به گوش می‌رسد.ه گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج مساجد و محلات،هر منطقه‌ای به فراخور آداب و رسوم، سنت‌هایی دارد که از گذشته به نسل امروز رسیده است.در استان کُردستان از شب پانزدهم ماه مبارک رمضان نوای حزن انگیز «الوداع» به جای ندای دلنشین «مرحبا» از مساجد استان طنین انداز می‌شود تا مردم خود را برای خداحافظی با ماه مهمانی خدا آماده کنند. طنین نوای الوداع یا شهر رمضان در نیمه دوم ماه مبارک رمضان خبر از به پایان رسیدن فرصت حضور بندگان در ضیافت الهی می‌دهد. مردم این دیار با شنیدن نوای الوداع غمگین شده و به این فکر می‌کنند که آیا بار دیگر فرصت حضور در خوان گسترده الهی را پیدا خواهند کرد یا نه. کُردستانی‌ها در پانزده روز آخر ماه مبارک رمضان با حضور در مساجد و تکایا تا نزدیک اذان صبح به ذکر و تسبیح، تلاوت قرآن کریم، خواندن نماز و دعا و نیایش می‌پردازند. شب زنده داری در مساجد در لیالی قدر ـ جشن نزول قرآن کریم ـ از آدابی است که مردم استان کُردستان در دهه آخر ماه رمضان انجام می‌دهند. مساجد استان کُردستان در ایام پایانی ماه مبارک بیشتر از شب‌های دیگر مملو از جمعیّت می‌شود. این روز‌ها راز و نیاز و دعا و نیایش، جلوه‌ای زیبا در مساجد کُردستان خلق می‌کند. زنان کُرد نیز طبق آیین دیرینه، نوعی نان ویژه و محلی برای شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان می‌پزند که به آن "کولیره" می‌گویند و بعد از پخت، آن را بین همسایگان و اهالی محل تقسیم می‌کنند که البته هنوز این آئین در بخشی از مناطق استان وجود دارد.