به گزارش سرویس بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت خبرگزاری بسیج، به نقل از پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ حاج حسین خرازی اولین فرمانده لشگر ۱۴ امام حسین(ع) در ۸ اسفند ماه ۱۳۶۵ به شهادت رسید. لشگر ۱۴ امام حسین که برآمده از سپاه استان اصفهان بود نقش مهمی را در هشت سال دفاع مقدس ایفا کرد. رزمندگان شاخصی همچون سردار شهید حاج حسین خرازی ، شهید مصطفی ردانی‌پور و شهید عبدالله میثمی در قالب این لشگر از مرزهای جمهوری اسلامی ایران در نبرد با بعثی‌ها دفاع می‌کردند.
سردار سید یحی رحیم صفوی در کتاب خاطراتش که با عنوان از «جنوب ایران تا جنوب لبنان» توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده درباره جذب نیروی سپاه اصفهان و چگونگی عضویت شهید خرازی در این سپاه می‌گوید:
می‌توانم ادعا كنم كه قدرتمندترین و منسجم‌ترین تشكیلات سپاه در اوایل انقلاب، مربوط به استان اصفهان بود؛ این موضوع حتی از لحاظ وجود نیروهای تحصیل كرده، مؤمن و انقلابی و در راستای خط امام بارها مورد تأیید قرار گرفته بود. در گزینش و استخدام اعضا هم حساسیت و دقت زیادی به خرج می‌دادیم، زیرا كه هدفمان بر آن بود كه نیروهای عضو سپاه می‌بایستی از مخلص‌ترین و انقلابی‌ترین نیروها گزینش شوند.
تشكیلات سپاه استان به صورت شورایی اداره می‌شد؛ در رأس شورا حجه‌الاسلام سالك قرار داشت. این‌جانب علاوه بر مسئول عملیات سپاه، در خصوص گزینش و مصاحبه نیروهای جدید نظارت داشتم. مكان پذیرش و گزینش پاسداران، مسجد انقلاب بود. در استخدام افراد علاوه بر سؤالات و پرسش‌هایی كه از افراد داوطلب می‌شد، با یكایك آن‌ها مصاحبه حضوری انجام می‌دادم و هدف آن‌ها را از عضویت در سپاه جویا می‌شدم. خاطرم هست كه در همان روزهای بدو تأسیس سپاه در سال ۵۸، یك روز شهید حاج حسین خرازی و برادران سیدعلی بنی‌لوحی، علیرضا تمیزی و مسیح توانگر در محل سپاه پاسداران استان به سراغ من آمدند. شهید خرازی با آن سادگی و خلوصی كه در ضمیرش قرار داشت، داوطلب حضور در سپاه شد و گفت: «می‌خواهم پاسدار شوم.» از وی سؤال كردم كه شما كجا بودید و چه آموزش‌هایی دیده‌اید و هدفتان از عضویت در سپاه چیست؟ او گفت: «من دوران خدمت سربازی را گذرانده‌ام و به كلیه آموزش‌ها و رزم‌ها و تاكتیك‌های نظامی آشنا هستم و برای پاسداری از انقلاب خواهان عضویت در سپاه هستم.» بعد از گزینش وی اولین مسئولیتی كه به وی محول شد، مسئولیت اسلحه‌خانه سپاه اصفهان بود. او در اولین قدم، اسلحه‌خانه مرتبی به‌وجود آورد و تمام ادوات نظامی را شماره‌گذاری و كدگذاری كرد. انصافاً نظم خاصی را به این مكان داد، به طوری كه من اغلب اوقات شب‌ها را در همان اسلحه‌خانه می‌خوابیدم و استراحت می‌كردم. بعضی از شب‌ها هم به همراه سایر برادران از پست‌های رادیو تلویزیون یا مراكز نیروگاه برِ اصفهان بازدید می‌كردم.
