به گزارش خبرگزاری بسیج از یزد، سید علی فراز در یادداشتی اورده است:
نامگذاری سال 1399 به عنوان سال «جهش تولید» در ادامه نامگذاری سال های گذشته، نشان دهنده اهمیت تولید و رفع موانع آن در تقویت ساختار اقتصادی کشور است. رهبر انقلاب در سخنرانی خود خواهان این می شوند، مقامات و مسئولان به گونه ای عمل کنند که « با جهش تولید، تغییری محسوس در زندگی مردم به‌وجود آید». رهبری همچنین به مسائلی مانند اصلاحات بانکی، گمرکی و مالیاتی و بهبود فضای کسب‌وکار اشاره می کنند.
بر این اساس باید گفت وظیفه نهادهای حاکمیتی باید در سال جاری کمک به حل چنین مشکلاتی باشد. در این بین علی الخصوص مجلس یازدهم وظیفه مهمی برعهده دارد که باید ضمن شناسایی در پی رفع معضلات، مشکلات، مسائل و موانع بر سر راه تحقق شعار سال باشد و ریل گذاری مناسب را برای حرکت دولت انجام دهد.
امروز دیگر هیچ انسان عاقل و باشرفی از مذاکره با شیطان بزرگ دم نمی‌زند. امروز هر انسان عاقل و با شرفی بر تحقق شعار «جهش تولید» و «رونق تولید» تأکید دارد. ظرفیت موجود در کشور تمام مهندسی دشمن و جنگ رسانه‌ای غرب علیه ایران را در مبارزه با کرونا خنثی کرد، اما در ادامه راه آن چیزی که باطل‌السحر فتنه آشوب‌طلبان در پساکرونا خواهد بود، بی تردید تلاش مضاعف در تحقق شعار محوری سال (جهش تولید) است. تحقق شعار جهش تولید مستلزم نگاه جامع و مانع به همه ابعاد آن در تمامی حوزه‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و رفع موانع آن است .
بزرگ‌ترین چالش کشور در دهه‌های اخیر در حوزه اقتصاد، چالش تولید بوده است. این حقیقت را از نامگذاری سال‌ها توسط مقام معظم رهبری می‌توان دریافت. طی سه دهه گذشته موضوع تولید بیشترین شعار را به خود اختصاص داده است. اختصاص بیشترین شعار سال به مباحث اقتصادی و معیشتی مردم در ۳۰ سال گذشته؛ اولاً نشانگر اهمیت مسائل اقتصادی و معیشتی است، ثانیاً بیانگر مهم‌ترین دغدغه رهبری برای رفع مشکلات کشور و رسیدن به نقطه جهش اقتصادی کشور است، ثالثاً از کم توجهی مسئولان و عدم اهتمام آنان به این موضوع مهم خبر می‌دهد. رابعاً از آثار زیان‌بار فقر عمومی و ضعف اقتصادی بر سایر حوزه‌های امنیتی، فرهنگی، اخلاقی و... پرده بر می‌دارد.
مسئله رونق تولید داخلی مهم‌ترین رکن اقتصاد هر کشور محسوب می‌شود. عمده سیاست‌های اقتصادی (اقتصاد مقاومتی) بر پایه تولید استوار بوده و اشتغال‌زایی، کارآفرینی، استقلال اقتصادی و سیاسی، تحکیم بنیان خانواده، رشد جمعیت، کاهش تورم، افزایش قدرت خرید خانوار، افزایش درآمد ناخالص ملی، کاهش شاخص‌های جرم و جنایت و... از میوه‌ها و ثمرات شجره طیبه رونق و جهش تولید ملی است.
در سالهای اخیر شاهد تنگ تر شدن حلقه تحریم‌های غرب علیه کشورمان هستیم. از آنجا که تولید برخی از کالا‌ها و اقلام مصرفی نیازمند واردات است، طبیعی است که میزان تولیدشان کاهش و هزینه‌های تولید افزایش یابد. با وجود این محدودیت ها، پمپاژ نقدینگی ۲۷ درصدی به صورت سالانه به اقتصاد کشور، موجب افزایش سطح قیمت‌ها شده و حال در چنین شرایطی شیوع ویروس کرونا، مشکلات را دو چندان کرده است.
تعدادی از واحد‌های تولیدی تعطیل و کارگرانشان خانه‌نشین شده‌اند. حمل‌و‌نقل کالا‌ها سخت‌تر شده و زنجیره تولید نیز دچار آسیب شده، بعلاوه از اول فروردین نیز دستمزد‌ها افزایش پیدا کرده است. تمام این عوامل روی عرضه کالا اثر منفی دارد، در حالی که تقاضا برای خرید کالا‌ها نظیر موادغذایی، همچنان پابرجاست و طبیعی است که در این شرایط اگر برنامه ریزی و مدیریت صحیح انجام نگردد، شاهد افزایش بیش از پیش قیمت‌ها و تورم باشیم.
اكنون تمام بازارها به ركود عميق رفته و آمار هم ديگر نمي‌تواند بي‌برنامه بودن تیم اقتصادي را پنهان كند، حتي دیدیم نقد دولت گذشته در مورد مسکن مهر به صورت منطقي يا تبليغاتي هم نه تبديل به مصالح ساختماني شد كه مسكن را رونق ببخشد و نه تبديل به سرمايه كه بتوان با آن اشتغال ايجاد كرد. اقتصاد در دولت دهم و یازدهم كه تقريباً زلف همه بخش‌ها به مذاكره بسته شده بود همچنان در شوك است و تمام بازارها تشنه خبر و برنامه‌اند اما دريغ ...! و صد افسوس هنوز هم اقتصاد را حواله به مذاكره با خارج مي‌كنيم بي‌‌آنكه يادمان برود كه درون‌زايي نه فقط رمز اقتصاد مقاومتي بلكه شرط لازم توسعه، ايجاد اشتغال، رشد و پیشرفت در کشور بوده و هست. یادمان باشد اگر در مقابل دشمن ایستادگی و تلاش نکنیم و مدام مثل گذشته فرصت سوزی کنیم، " تحریم" و جدیدا "کرنا" را بخواهیم بهانه قرار دهیم به طور مسلم بجای "جهش تولید" در کشور شاهد "جهش قیمت" و تورم افسارگریخته خواهیم بود؟!
هم‌اینک بین جمهوری اسلامی ایران و نظام سلطه، نبرد اراده‌ها به صورت تمام عیار در حال اجراست و در این نبردِ مبتنی بر فشار حداکثری، جنگ اقتصادی مرکز ثقل فشار اقتصادی دشمن علیه ماست و تحریم‌های همه جانبه و عملیات‌های سیاسی، فرهنگی، اطلاعاتی، امنیتی، تبلیغاتی و روانی و... همگی بر اساس جنگ اقتصادی سازماندهی شده است. نظام سلطه در جنگ اقتصادی فقط نشانگاه‌های اقتصادی را هدف نگرفته بلکه گرانیگاه و هدف اصلی خود را بر مرعوب سازی و به زانو درآوردن ملت ایران متمرکز نموده و مجموعه‌ای از اهداف ریز و درشت به‌ویژه در دو حوزه فرهنگی و اقتصادی مشتمل بر: «ناامید کردن مردم»، «عصبانی کردن مردم»، «ترساندن و مرعوب‌سازی مردم»، «خشمگین کردن و به عصیان کشاندن مردم»، «مرعوب‌سازی مسئولان نظام»، «ایجاد و سازماندهی اعتراضات و نافرمانی‌های مدنی»، «ایجاد و سازماندهی و پشتیبانی تحرکات ضد امنیتی و اشرار داخلی»، «ترویج بی‌اعتمادی»، «تخریب باور و ایمان مردم»، «درگیرکردن نظام در یک میدان خاص با هدف غفلت از سایر میدان‌های اصلی»، «مدیریت افکار عمومی مردم ایران»، «القای ناکارآمدی نظام»، «بالابردن هزینه‌های زندگی مردم»، «اختلال و یا کند کردن برنامه توسعه و شکوفایی اقتصادی کشور»، «درگیر کردن بودجه و امکانات و مدیریت کشور در حوزه جنگ اقتصادی»، «دوقطبی سازی جمعیتی و ایجاد شکاف در صفوف ملت ایران با دوگانه‌های ساختگی نظیر جنگ یا مذاکره و سازش»، «ایجاد و تشدید دوقطبی مردم و نظام»، «تخریب فرهنگ ملی به دست خود مردم ایران» و... را تعقیب می‌کند.
آن چیزی که مایه تأسف است در این شرایط بغرنج و پیچیده برخی سیاسیون، کماکان به لغو تحریم‌ها و کمک‌های دشمن دل بسته و با فرصت‌سوزی و بی‌اعتنایی به ظرفیت‌های داخلی بر دور زدن تحریم‌ها تا مرز کوتاه آمدن با دشمن برای لغو تحریم‌ها متمرکز شده و عزم جدی برای رفع موانع سخت‌افزارانه و نرم‌افزارانه تولید و اصلاح و تغییر قوانین دست و پا گیر و متضاد با تولید ندارند. از همین رو است که رهبر فرزانه انقلاب، در عین اینکه بر خوش‌باوری و امید کاذب و دروغین به رفع تحریم‌ها در میان مدت و حتی بلند مدت خط بطلان می‌کشند، مصون‌سازی کشور در برابر تحریم‌های وحشیانه و ناجوانمردانه دشمن را راهبرد نظام معرفی و می‌فرمایند: «این تحریم الان شدت بیشتری گرفته و خواهد بود؛ اینکه امید داشته باشیم یک یا دو سال دیگر تمام می‌شود باطل است و این تحریم‌ها حالا حالا‌ها خواهد بود... حال بعضی زرنگی می‌کنند و تحریم را دور می‌زنند، دست‌شان درد نکند، اما کار اصلی « مصون‌سازی کشور از تحریم» است.
دور زدن تحریم یک تاکتیک است و مصون‌سازی کشور از تحریم، یک راهبرد است... تنها راه‌حل مسائل موجود این است که مسیر تقویت و رونق تولید داخلی را با جدیت ادامه دهیم و با تصمیمات صحیح و اقدامات لازم، موانع را برطرف کنیم. یکی از موانع مهم بر سر راه مصون‌سازی کشور از تحریم که به ویژه در سالهای اخیر در دولت حاضر، کشور را مبتلا ساخته، فرصت سوزی از طریق تسویف و شرطی کردن امور است: در این سالهای اخیر بیان مسائلی از قبیل اینکه «ببینیم شش ماه دیگر چه می‌شود» و یا «ببینیم برجام چه می‌شود» و نیز «به امید ابتکار رئیس‌جمهور فرانسه ماندن» هیچ مشکلی را حل نکرده و نخواهد کرد. این نگاه باید کنار گذاشته شود. تجربه جمهوری اسلامی در حوزه دفاعی و اقتدار موشکی که منجر به «بی‌اثر شدن تحریم‌های نظامی»، «ایجاد آرامش و امنیت پایدار»، «توسعه و گسترش عمق استراتژیک کشور»، «حضور ایران به عنوان یک بازیگر قدرتمند و مؤثر در تمامی معادلات منطقه غرب آسیا» و... شده است، برای اثبات موفقیت اقدامات مشابه در سایر حوزه‌ها از جمله در حوزه نبرد اقتصادی کافی است و تردیدی نیست که «نگاه فرصت محور به تحریم‌های وحشیانه حداکثری اقتصادی» و «مصون‌سازی راهبردی اقتصاد کشور» از طریق رونق تولید و تغییر و اصلاح قوانین مربوط به مسائل مالی، پولی، بانکی، گمرکی، مالیاتی، تأمین اجتماعی، صادرات و واردات و... و همسو کردن آن‌ها با سیاست کلی کشور در تکیه به توان داخلی می باشد و غیر این سراب و توهمی بیش نیست.
سید علی فراز
بر این اساس باید گفت وظیفه نهادهای حاکمیتی باید در سال جاری کمک به حل چنین مشکلاتی باشد. در این بین علی الخصوص مجلس یازدهم وظیفه مهمی برعهده دارد که باید ضمن شناسایی در پی رفع معضلات، مشکلات، مسائل و موانع بر سر راه تحقق شعار سال باشد و ریل گذاری مناسب را برای حرکت دولت انجام دهد.
امروز دیگر هیچ انسان عاقل و باشرفی از مذاکره با شیطان بزرگ دم نمی‌زند. امروز هر انسان عاقل و با شرفی بر تحقق شعار «جهش تولید» و «رونق تولید» تأکید دارد. ظرفیت موجود در کشور تمام مهندسی دشمن و جنگ رسانه‌ای غرب علیه ایران را در مبارزه با کرونا خنثی کرد، اما در ادامه راه آن چیزی که باطل‌السحر فتنه آشوب‌طلبان در پساکرونا خواهد بود، بی تردید تلاش مضاعف در تحقق شعار محوری سال (جهش تولید) است. تحقق شعار جهش تولید مستلزم نگاه جامع و مانع به همه ابعاد آن در تمامی حوزه‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و رفع موانع آن است .
بزرگ‌ترین چالش کشور در دهه‌های اخیر در حوزه اقتصاد، چالش تولید بوده است. این حقیقت را از نامگذاری سال‌ها توسط مقام معظم رهبری می‌توان دریافت. طی سه دهه گذشته موضوع تولید بیشترین شعار را به خود اختصاص داده است. اختصاص بیشترین شعار سال به مباحث اقتصادی و معیشتی مردم در ۳۰ سال گذشته؛ اولاً نشانگر اهمیت مسائل اقتصادی و معیشتی است، ثانیاً بیانگر مهم‌ترین دغدغه رهبری برای رفع مشکلات کشور و رسیدن به نقطه جهش اقتصادی کشور است، ثالثاً از کم توجهی مسئولان و عدم اهتمام آنان به این موضوع مهم خبر می‌دهد. رابعاً از آثار زیان‌بار فقر عمومی و ضعف اقتصادی بر سایر حوزه‌های امنیتی، فرهنگی، اخلاقی و... پرده بر می‌دارد.
مسئله رونق تولید داخلی مهم‌ترین رکن اقتصاد هر کشور محسوب می‌شود. عمده سیاست‌های اقتصادی (اقتصاد مقاومتی) بر پایه تولید استوار بوده و اشتغال‌زایی، کارآفرینی، استقلال اقتصادی و سیاسی، تحکیم بنیان خانواده، رشد جمعیت، کاهش تورم، افزایش قدرت خرید خانوار، افزایش درآمد ناخالص ملی، کاهش شاخص‌های جرم و جنایت و... از میوه‌ها و ثمرات شجره طیبه رونق و جهش تولید ملی است.
در سالهای اخیر شاهد تنگ تر شدن حلقه تحریم‌های غرب علیه کشورمان هستیم. از آنجا که تولید برخی از کالا‌ها و اقلام مصرفی نیازمند واردات است، طبیعی است که میزان تولیدشان کاهش و هزینه‌های تولید افزایش یابد. با وجود این محدودیت ها، پمپاژ نقدینگی ۲۷ درصدی به صورت سالانه به اقتصاد کشور، موجب افزایش سطح قیمت‌ها شده و حال در چنین شرایطی شیوع ویروس کرونا، مشکلات را دو چندان کرده است.
تعدادی از واحد‌های تولیدی تعطیل و کارگرانشان خانه‌نشین شده‌اند. حمل‌و‌نقل کالا‌ها سخت‌تر شده و زنجیره تولید نیز دچار آسیب شده، بعلاوه از اول فروردین نیز دستمزد‌ها افزایش پیدا کرده است. تمام این عوامل روی عرضه کالا اثر منفی دارد، در حالی که تقاضا برای خرید کالا‌ها نظیر موادغذایی، همچنان پابرجاست و طبیعی است که در این شرایط اگر برنامه ریزی و مدیریت صحیح انجام نگردد، شاهد افزایش بیش از پیش قیمت‌ها و تورم باشیم.
اكنون تمام بازارها به ركود عميق رفته و آمار هم ديگر نمي‌تواند بي‌برنامه بودن تیم اقتصادي را پنهان كند، حتي دیدیم نقد دولت گذشته در مورد مسکن مهر به صورت منطقي يا تبليغاتي هم نه تبديل به مصالح ساختماني شد كه مسكن را رونق ببخشد و نه تبديل به سرمايه كه بتوان با آن اشتغال ايجاد كرد. اقتصاد در دولت دهم و یازدهم كه تقريباً زلف همه بخش‌ها به مذاكره بسته شده بود همچنان در شوك است و تمام بازارها تشنه خبر و برنامه‌اند اما دريغ ...! و صد افسوس هنوز هم اقتصاد را حواله به مذاكره با خارج مي‌كنيم بي‌‌آنكه يادمان برود كه درون‌زايي نه فقط رمز اقتصاد مقاومتي بلكه شرط لازم توسعه، ايجاد اشتغال، رشد و پیشرفت در کشور بوده و هست. یادمان باشد اگر در مقابل دشمن ایستادگی و تلاش نکنیم و مدام مثل گذشته فرصت سوزی کنیم، " تحریم" و جدیدا "کرنا" را بخواهیم بهانه قرار دهیم به طور مسلم بجای "جهش تولید" در کشور شاهد "جهش قیمت" و تورم افسارگریخته خواهیم بود؟!
هم‌اینک بین جمهوری اسلامی ایران و نظام سلطه، نبرد اراده‌ها به صورت تمام عیار در حال اجراست و در این نبردِ مبتنی بر فشار حداکثری، جنگ اقتصادی مرکز ثقل فشار اقتصادی دشمن علیه ماست و تحریم‌های همه جانبه و عملیات‌های سیاسی، فرهنگی، اطلاعاتی، امنیتی، تبلیغاتی و روانی و... همگی بر اساس جنگ اقتصادی سازماندهی شده است. نظام سلطه در جنگ اقتصادی فقط نشانگاه‌های اقتصادی را هدف نگرفته بلکه گرانیگاه و هدف اصلی خود را بر مرعوب سازی و به زانو درآوردن ملت ایران متمرکز نموده و مجموعه‌ای از اهداف ریز و درشت به‌ویژه در دو حوزه فرهنگی و اقتصادی مشتمل بر: «ناامید کردن مردم»، «عصبانی کردن مردم»، «ترساندن و مرعوب‌سازی مردم»، «خشمگین کردن و به عصیان کشاندن مردم»، «مرعوب‌سازی مسئولان نظام»، «ایجاد و سازماندهی اعتراضات و نافرمانی‌های مدنی»، «ایجاد و سازماندهی و پشتیبانی تحرکات ضد امنیتی و اشرار داخلی»، «ترویج بی‌اعتمادی»، «تخریب باور و ایمان مردم»، «درگیرکردن نظام در یک میدان خاص با هدف غفلت از سایر میدان‌های اصلی»، «مدیریت افکار عمومی مردم ایران»، «القای ناکارآمدی نظام»، «بالابردن هزینه‌های زندگی مردم»، «اختلال و یا کند کردن برنامه توسعه و شکوفایی اقتصادی کشور»، «درگیر کردن بودجه و امکانات و مدیریت کشور در حوزه جنگ اقتصادی»، «دوقطبی سازی جمعیتی و ایجاد شکاف در صفوف ملت ایران با دوگانه‌های ساختگی نظیر جنگ یا مذاکره و سازش»، «ایجاد و تشدید دوقطبی مردم و نظام»، «تخریب فرهنگ ملی به دست خود مردم ایران» و... را تعقیب می‌کند.
آن چیزی که مایه تأسف است در این شرایط بغرنج و پیچیده برخی سیاسیون، کماکان به لغو تحریم‌ها و کمک‌های دشمن دل بسته و با فرصت‌سوزی و بی‌اعتنایی به ظرفیت‌های داخلی بر دور زدن تحریم‌ها تا مرز کوتاه آمدن با دشمن برای لغو تحریم‌ها متمرکز شده و عزم جدی برای رفع موانع سخت‌افزارانه و نرم‌افزارانه تولید و اصلاح و تغییر قوانین دست و پا گیر و متضاد با تولید ندارند. از همین رو است که رهبر فرزانه انقلاب، در عین اینکه بر خوش‌باوری و امید کاذب و دروغین به رفع تحریم‌ها در میان مدت و حتی بلند مدت خط بطلان می‌کشند، مصون‌سازی کشور در برابر تحریم‌های وحشیانه و ناجوانمردانه دشمن را راهبرد نظام معرفی و می‌فرمایند: «این تحریم الان شدت بیشتری گرفته و خواهد بود؛ اینکه امید داشته باشیم یک یا دو سال دیگر تمام می‌شود باطل است و این تحریم‌ها حالا حالا‌ها خواهد بود... حال بعضی زرنگی می‌کنند و تحریم را دور می‌زنند، دست‌شان درد نکند، اما کار اصلی « مصون‌سازی کشور از تحریم» است.
دور زدن تحریم یک تاکتیک است و مصون‌سازی کشور از تحریم، یک راهبرد است... تنها راه‌حل مسائل موجود این است که مسیر تقویت و رونق تولید داخلی را با جدیت ادامه دهیم و با تصمیمات صحیح و اقدامات لازم، موانع را برطرف کنیم. یکی از موانع مهم بر سر راه مصون‌سازی کشور از تحریم که به ویژه در سالهای اخیر در دولت حاضر، کشور را مبتلا ساخته، فرصت سوزی از طریق تسویف و شرطی کردن امور است: در این سالهای اخیر بیان مسائلی از قبیل اینکه «ببینیم شش ماه دیگر چه می‌شود» و یا «ببینیم برجام چه می‌شود» و نیز «به امید ابتکار رئیس‌جمهور فرانسه ماندن» هیچ مشکلی را حل نکرده و نخواهد کرد. این نگاه باید کنار گذاشته شود. تجربه جمهوری اسلامی در حوزه دفاعی و اقتدار موشکی که منجر به «بی‌اثر شدن تحریم‌های نظامی»، «ایجاد آرامش و امنیت پایدار»، «توسعه و گسترش عمق استراتژیک کشور»، «حضور ایران به عنوان یک بازیگر قدرتمند و مؤثر در تمامی معادلات منطقه غرب آسیا» و... شده است، برای اثبات موفقیت اقدامات مشابه در سایر حوزه‌ها از جمله در حوزه نبرد اقتصادی کافی است و تردیدی نیست که «نگاه فرصت محور به تحریم‌های وحشیانه حداکثری اقتصادی» و «مصون‌سازی راهبردی اقتصاد کشور» از طریق رونق تولید و تغییر و اصلاح قوانین مربوط به مسائل مالی، پولی، بانکی، گمرکی، مالیاتی، تأمین اجتماعی، صادرات و واردات و... و همسو کردن آن‌ها با سیاست کلی کشور در تکیه به توان داخلی می باشد و غیر این سراب و توهمی بیش نیست.
سید علی فراز
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
