به گزارش خبرگزاری بسیج از نهاوند، شهید عبدالله تبریزی در سال 1340 در روستای برزول شهرستان نهاوند به دنیا آمد.
وی اول از همه به یاد خدا بودند. به نماز اول وقت برای خود و خانواده‌اش تاکید داشت و بسیار سرزنده و شاد بود و اهمیتی به مال و مقام و ثروت نمی‌داد.
معتقد بود این دنیا رهگذری بیش نیست و دیر یا زود باید دنیا را ترک کنیم و تنها چیزی که توشه آخرت است فقط اعمال ما است؛ با علاقه و پشتکار در محل کارش مشغول به خدمت برای کشور بود که در زمان جنگ و چه بعد از آن مسائل کاری را در مسائل خانوادگی دخالت نمی‌داد و به قول خودش مسائل بیرونی هرچه که باشد را نباید وارد خانه کرد.
معتقد به کسب مال حلال بود و می‌گفت مال حلال در آینده فرزندانش بسیار موثر است؛ به خواندن قرآن در هر روز تاکید می‌کرد به خصوص در روزهای جمعه و می‌گفت اگر نتوانستید هر روز قرآن بخوانید حداقل یک صفحه را در روز جمعه بخوانید.
مهمان نواز و خونگرم بود؛ هیچ وقت سعی نکرد با بدخلقی و کینه توزی بین خود و دیگری کدورت به وجود بیاورد به ویژه هنگام نماز اهمیت می‌داد و می‌گفت همین طور که ما برای امرار معاش دیگران باید به وضع ظاهری خود توجه کنیم باید برای خدای خود اهمیت بیشتری قائل شویم، در واجبات دیگر توان روزه حتی در شرایط سخت تاکید داشت و همیشه و در همه حال به یاد خدا بود و هیچ وقت از یاد خدا غفلت نمی کرد.
دوست داشت که فرزندانش راه خودشان را در پیش گیرد و در ادامه تحصیلاتشان هیچگونه کوتاهی نداشته باشند و باعث سربلندی خود و پدر و مادرشان باشند.
چند روز قبل از رفتن خواب امام حسین(ع) را دیده بود و یقین داشت که این بار برود حتماً شهید می‌شود و دیگر بر نمی‌گردد به خاطر همین در لحظه آخر خداحافظی به همسرشان تاکید کرد که مراقب خود و خانواده باشند؛ و سرانجام در 21 اسفند ماه سال 1383 در منطقه سومار شهید شیرین شهادت را نوشید.
انتهای پیام/
