کوچه پس کوچه ها و خیابان های هر شهر و دیاری را که بخواهی بگذرانی و به مقصد برسی باید نام شان را بدانی. نام هایی که در اقلیم های مختلف بر اساس اشخاص و یا رویدادهای مهم و ارزشمند یک کشور برای خیابان ها انتخاب می شود تا از این طریق به گونه ای این موارد ارزشمند ضمن پاس داشته شدن در یادها بماند.
برای مثال میدان شهدا در خیابان مجاهدین اسلام و خیابان 17 شهریور به این دلیل انتخاب شده که یاد و خاطره شهدای روز خونین 17 شهریور سال 57 گرامی داشته شود. همان روزی که مزدوران رژیم پهلوی چشم ها را به روی مردم بستند و دست به اسلحه شدند.
یا مثلا اتوبان شهید باقری به یاد سردار اسلام رزمنده نخبه و جوان هشت سال دفاع مقدس شهید حسن باقری است که کمتر کسی از رشادت های او بی خبر است.
در میان نام خیابان ها و کوچه ها برخی از نام ها به دوره های پیش بر می گردد. رویدادها و اشخاص تاریخی که هم دوره تاریخ معاصر نبوده اند و زیست شان یا زمان وقوعشان به سالها پیش بر می گردد. مثل خیابانی به نام امیرکبیر صدراعظم ناصرالدین شاه.
حتی اسامی برخی کشورها و یا افراد غیرایرانی که به نوعی با رویکرد جمهوری اسلامی ایران همسو هستند نیز در خیابان های کشورمان به چشم می خورد. هرچند در دوره هایی این نامگذاری ها دستخوش تغییراتی شده و یا بعضا با روی کار آمدن گروهی از سیاسیون به بهانه های مختلف قرار بوده تغییراتی ایجاد شود اما در حالت کلی قرار نبوده و نیست که نامگذاری ها بنا بر سلایق جناحی مختلف سیاسی انجام شود.
برای مثال در اواسط دهه 80 بود که سیاسیون وقت وزارت امور خارجه برای اینکه بتوانند با حکام مصری رابطه دیپلماتیک برقرار کنند پیشنهاد تغییر نام خیابان شهید خالد اسلامبولی را دادند. خالد در میان مردم مسلمان مصری و البته دیگر مردم مسلمان و آزادی خواه نماد مبارزه با ظلم و دیکتاتوری حاکم مستبد این کشور یعنی انورسادات است که سابقه امضای صلح ننگین معاهده کمپ دیوید یکی از اقدامات او، همسو با استکبار است.
شهید خالداسلامبولی
سخنگوی وقت وزارت خارجه کشورمان، حمید رضا آصفی در توجیه این پیشنهاد گفته بود: «پیشنهاد تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی به منظور نشان دادن حسن نیت ایران در مقابل مصر با توجه به ملاحظات سیاسی ایران پیشنهاد می شود.»
این اقدام عجیب وزارت خارجه، اما توسط مردم با مخالفت شدیدی مواجه شد و شورای شهر نیز به همین علت از تغییر نام این خیابان صرف نظر کرد. یا خیابان پاتریس لومومبا که یک شخصیت ضد استعماری داشت.
پاتریس لومومبا
همچنین بخشی از نام گذاری خیابان های کشورمان به بزرگان و قشری تعلق میگیرد که نقش مهمی در فرهنگ و یا پیشرفت علمی ایران داشته اند. مثلا میدان فردوسی یا خیابان حافظ که به نام شعرای به نام کشورمان است. و یا خیابان شیخ بهایی و دکتر حسابی.
علی ایحال اکنون نیز اگر بزرگی از اهالی هر قشر دنیا را ترک کند به پاس شخصیت و اقداماتی که انجام داده با این کار به دور از مسائل سیاست زده نام او را برای خیابان هایمان بر می گزینیم.
شهید ابومهدی المهندس جزو یکی از بزرگانی است که خدمات قابل توجهی در جهت دوستی دو کشور ایران و عراق انجام داد و پا به پای دیگر رزمندگان اسلام از جمله حاج قاسم سلیمانی علیه کفر و تکفیر و ایجاد امنیت جنگید.
اما با گذشت حدود هفت ماه از شهادت این مرد بزرگ شورای شهر پایتخت کشورمان هنوز حتی پیشنهادی برای نامگذاری خیابانی به نام او مطرح نکرده و اگر هم چنین پیشنهادی مطرح شده کسی تا کنون صحبتی در مورد آن نکرده است.
چندین تماس با برخی از اعضای کمیسیون اجتماعی شورای شهر برقرار شد تا در مورد این موضوع و علت عدم این نام گذرای سوالاتمان را مطرح کنیم اما متأسفانه تا این لحظه کسی پاسخگو نبوده است.
*فارس
