مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر گفت: مقدمات ثبت جهانی بندرسیراف در جنوب این استان با تاکید بر ساماندهی فضاهای موجود و فراهم کردن زیرساختهای لازم برای حضور گردشگران آغاز شده است.
به گزارش خبرگزاری بسیج از بوشهر، محمد حسین ارسطو زاده در نشست با خبرنگاران درسالن کنفرانس شهدای ایرنا مرکز بوشهر در باره ثبت جهانی سیراف گفت: دراین ارتباط ساماندهی محوطه باید به قدری انجام شود که متضمن مدیریت میراث فرهنگی در آن منطقه باشد.
وی ادامه داد: شرط ثبت یک اثر در فهرست آثار جهانی حفاظت و ساماندهی خوب آن است و تا زمانیکه حفاظت و ساماندهی لازم صورت نگیرد و مدیریت اعمال شده در این منطقه بخوبی مشهود نباشد امکان ثبت جهانی این اثر وجود ندارد.
ارسطو زاده اضافه کرد: در این ارتباط ساماندهی، حفاظت از محوطه تاریخی و تضامین لازم برای حفظ و حراست از عرصه و حریم این اثر تاریخی باید انجام شود همچنین همه ارکان تصمیم گیرنده نیز باید تضامین لازم را بدهند که به عرصه و حریم آن اثر احترام بگذارند و در کنار این موضوع تشکیل پرونده ثبت میراث جهانی این اثر نیز در دست انجام است.
سیراف بندری که بخاطر قدمت آن به گنجینه خلیج فارس و به دلیل همزیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان و مذاهب در ادوار مختلف تاریخی در آن، به شهر آزادی دینی مشهور است.
این شهر از دیرباز تاکنون یکی از نقاط بسیار مهم و استراتژیک در سواحل شمالی خلیج فارس بوده و اگرچه پایهریزی آن در دوره ساسانی بود، اما با ورود اسلام به ایران و مستقر شدن مسلمانان رونق بیشتری گرفت، از اوایل دوران اسلامی تا قرن پنجم هجری که اوج شکوفایی بندرسیراف است، بیشترین حجم مبادلات تجاری و بازرگانی ایران از این بندر صورت میگرفته است.
ناخدایان سیرافی کالاهای خود را تا مناطقی از آسیای شرقی، چین و هند میبردند و از آنجا کالاهایی را میآوردند و بندر باستانی سیراف یکی از لنگرگاههای اصلی دریانوردان و کشتیهای تجاری و باری این کشورها بهشمار میرفت.
سیراف از پررونقترین بندرهای کشور بود که روابط تجاری زیادی با روم و یونان در اروپا و ماداگاسکار در آفریقا تا کانتون چین در آسیا در دورههای ساسانی و اسلامی داشت در سفالهای بازمانده با نقشهای گوناگون، پارچهها و زیورآلات، معماریهای گچی و اتاقهای آذین شده به آثار هنری و ساختمانهای دو و سه طبقه بخشی از میراث بجامانده از آن تمدن است، اما زمین لرزه مرگبار هفت روزه سال ۳۶۷ هجری قمری مدفون شدن کامل این بندر را بهدنبال داشت بههمین دلیل سیراف به بمبئی ایران نامیده شدهاست.
بندری که در آن زمان بیش از ۳۰۰ هزار نفر جمعیت داشته و به دلیل آزادمنشی دینی در این بندر بینالمللی پیروان مذاهب گوناگونی همچون زرتشتیان، مسیحیان، مانویان، یهودیان، بوداییان و اقوامی همچون رومیان، یونانیان و چینیها در این بندر زندگی میکردند و گورستانهای باقیمانده از پیروان دینهای گوناگون در این شهر باستانی نشانگر آزادی دینی در این بندر ایرانی است.
وجود آثار تاریخی متعدد و شاخصی که در این بندر باستانی که همه گویای شکوه و عظمت سیراف در دوران گذشته است، قابلیت آن را برای ثبت در فهرست آثار جهانی اثبات میکند.
پایان خبر/
منبع: ایرنا
وی ادامه داد: شرط ثبت یک اثر در فهرست آثار جهانی حفاظت و ساماندهی خوب آن است و تا زمانیکه حفاظت و ساماندهی لازم صورت نگیرد و مدیریت اعمال شده در این منطقه بخوبی مشهود نباشد امکان ثبت جهانی این اثر وجود ندارد.
ارسطو زاده اضافه کرد: در این ارتباط ساماندهی، حفاظت از محوطه تاریخی و تضامین لازم برای حفظ و حراست از عرصه و حریم این اثر تاریخی باید انجام شود همچنین همه ارکان تصمیم گیرنده نیز باید تضامین لازم را بدهند که به عرصه و حریم آن اثر احترام بگذارند و در کنار این موضوع تشکیل پرونده ثبت میراث جهانی این اثر نیز در دست انجام است.
سیراف بندری که بخاطر قدمت آن به گنجینه خلیج فارس و به دلیل همزیستی مسالمت آمیز پیروان ادیان و مذاهب در ادوار مختلف تاریخی در آن، به شهر آزادی دینی مشهور است.
این شهر از دیرباز تاکنون یکی از نقاط بسیار مهم و استراتژیک در سواحل شمالی خلیج فارس بوده و اگرچه پایهریزی آن در دوره ساسانی بود، اما با ورود اسلام به ایران و مستقر شدن مسلمانان رونق بیشتری گرفت، از اوایل دوران اسلامی تا قرن پنجم هجری که اوج شکوفایی بندرسیراف است، بیشترین حجم مبادلات تجاری و بازرگانی ایران از این بندر صورت میگرفته است.
ناخدایان سیرافی کالاهای خود را تا مناطقی از آسیای شرقی، چین و هند میبردند و از آنجا کالاهایی را میآوردند و بندر باستانی سیراف یکی از لنگرگاههای اصلی دریانوردان و کشتیهای تجاری و باری این کشورها بهشمار میرفت.
سیراف از پررونقترین بندرهای کشور بود که روابط تجاری زیادی با روم و یونان در اروپا و ماداگاسکار در آفریقا تا کانتون چین در آسیا در دورههای ساسانی و اسلامی داشت در سفالهای بازمانده با نقشهای گوناگون، پارچهها و زیورآلات، معماریهای گچی و اتاقهای آذین شده به آثار هنری و ساختمانهای دو و سه طبقه بخشی از میراث بجامانده از آن تمدن است، اما زمین لرزه مرگبار هفت روزه سال ۳۶۷ هجری قمری مدفون شدن کامل این بندر را بهدنبال داشت بههمین دلیل سیراف به بمبئی ایران نامیده شدهاست.
بندری که در آن زمان بیش از ۳۰۰ هزار نفر جمعیت داشته و به دلیل آزادمنشی دینی در این بندر بینالمللی پیروان مذاهب گوناگونی همچون زرتشتیان، مسیحیان، مانویان، یهودیان، بوداییان و اقوامی همچون رومیان، یونانیان و چینیها در این بندر زندگی میکردند و گورستانهای باقیمانده از پیروان دینهای گوناگون در این شهر باستانی نشانگر آزادی دینی در این بندر ایرانی است.
وجود آثار تاریخی متعدد و شاخصی که در این بندر باستانی که همه گویای شکوه و عظمت سیراف در دوران گذشته است، قابلیت آن را برای ثبت در فهرست آثار جهانی اثبات میکند.
پایان خبر/
منبع: ایرنا
اخبار مرتبط
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار