عصری در یک روز سال، آسمان در غوغای زمین همراه می شود در آن سکوت آنی، هم همه ها و صوت حزین ناله، نوای لبیک یا حسین بلند و ما میزبان خیل عظیم این مهمانان هستیم.
به گزارش خبرگزاری بسیج زنجان؛ عصری غریب با بوی عطر سیب و عود و اسپند آویخته به اشک و آه و سوز جماعتی عاشق که در حلقه اجابت آمال برای ادای دین میآمدند.
بی آنکه کسی بپرسد خروس آوردهای یا چندین راس شتر!
بی آنکه میزبان جویایی محل سکونت مهمان خود باشد که روستایی است یا شهرنشین کشوری در قاره دورافتاده این کرانه.
ادای دین، به دومین قربانگاه جهان اسلام در قامت مسجدی ۴۰۰ سالهای بی آن که مزار باشد یا حرم، سیل مردمی که دل میدهند به دلدار این روز.
روز، روزی به نام یوم العباس
خیل جمعیتی با زلالی اشک، ابیاتی بر لب، پای ایمان به حماسه و دست کرامت رو به آسمان اجابت بالا میرود.
حسینیه اعظم روز هشتم ماه محرم میعادی برای تجمع دلدادگان به وفا و مردانگی دستهای پابرجا میشد.
طنین ذکر لبیک یا حسین (علیه السلام) و پای ایمانی که بر زمین سخت روزگار مشق میکنیم و دست انسانیت و شرافت و ایثار و شجاعت را در خیمه عباس بلند میکنیم و فریاد میزنیم.
یاران قیامت اولدی، میدانی کربلاده
اولدوردولر حسینی، عطشان کربلاده
و برای مظلومیت حسین بن علی و وفا و عشق به ایشان و روضههای عمیق انسان سازی را ذکر میکنیم و نوا میزنیم.
ولی اما امسال سیاق ما کمی فرق کرده بی آنکه بر مراممان خدشهای وارد شود، دوستی و عشق مان، همان اندازه و میزان است برای مولایمان حسین (ع).
اینک کرونا شرایط با هم بودن را از ما گرفت، ولی نمیتواند ایثار و فداکاری و انسان دوستی را از ما دریغ کند.
همه ما استخوان در گلو از این حسرت و فاصلهها و پروتکل ها، اشک بر چشم و دست به سینه میزبان مهمانان از راه دور هستیم و برای ادای دین نذوراتشان نیابتی آماده به خدمت نیتشان همراهیم.
از طرفی ما همان لشکریان عباس بن علی، دست کرامتمان را برای یارای نیازمندان میبریم و یادمان هست حضرت ایشان یتیم نواز و مهربان به نیازمندان بود.
یادمان نمیرود شعر ما به سرلشکری ایشانای شمع حرم خانه
قربانون اولوم عباس
ما از این مکتب فرا گرفتیم که استقامت و ایثار و برای دوباره با هم بودن باید همه تابع رهبری باشیم با مراعات پروتکل ها، بی آنکه طبق هر ساله دوشادوش، کنار هم باشیم، شکوهی دیگر خلق خواهیم کرد؛ و ذکر یل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینین پرچم را زمزمه میکنیم.
به امید بازگشت به روزهای قبل از کرونا، دعاگو شفای مریضها و اجابت همه حاجات دل در گرو صاحب یوم العباس خواهیم داد.
بی آنکه کسی بپرسد خروس آوردهای یا چندین راس شتر!
بی آنکه میزبان جویایی محل سکونت مهمان خود باشد که روستایی است یا شهرنشین کشوری در قاره دورافتاده این کرانه.
ادای دین، به دومین قربانگاه جهان اسلام در قامت مسجدی ۴۰۰ سالهای بی آن که مزار باشد یا حرم، سیل مردمی که دل میدهند به دلدار این روز.
روز، روزی به نام یوم العباس
خیل جمعیتی با زلالی اشک، ابیاتی بر لب، پای ایمان به حماسه و دست کرامت رو به آسمان اجابت بالا میرود.
حسینیه اعظم روز هشتم ماه محرم میعادی برای تجمع دلدادگان به وفا و مردانگی دستهای پابرجا میشد.
طنین ذکر لبیک یا حسین (علیه السلام) و پای ایمانی که بر زمین سخت روزگار مشق میکنیم و دست انسانیت و شرافت و ایثار و شجاعت را در خیمه عباس بلند میکنیم و فریاد میزنیم.
یاران قیامت اولدی، میدانی کربلاده
اولدوردولر حسینی، عطشان کربلاده
و برای مظلومیت حسین بن علی و وفا و عشق به ایشان و روضههای عمیق انسان سازی را ذکر میکنیم و نوا میزنیم.
ولی اما امسال سیاق ما کمی فرق کرده بی آنکه بر مراممان خدشهای وارد شود، دوستی و عشق مان، همان اندازه و میزان است برای مولایمان حسین (ع).
اینک کرونا شرایط با هم بودن را از ما گرفت، ولی نمیتواند ایثار و فداکاری و انسان دوستی را از ما دریغ کند.
همه ما استخوان در گلو از این حسرت و فاصلهها و پروتکل ها، اشک بر چشم و دست به سینه میزبان مهمانان از راه دور هستیم و برای ادای دین نذوراتشان نیابتی آماده به خدمت نیتشان همراهیم.
از طرفی ما همان لشکریان عباس بن علی، دست کرامتمان را برای یارای نیازمندان میبریم و یادمان هست حضرت ایشان یتیم نواز و مهربان به نیازمندان بود.
یادمان نمیرود شعر ما به سرلشکری ایشانای شمع حرم خانه
قربانون اولوم عباس
ما از این مکتب فرا گرفتیم که استقامت و ایثار و برای دوباره با هم بودن باید همه تابع رهبری باشیم با مراعات پروتکل ها، بی آنکه طبق هر ساله دوشادوش، کنار هم باشیم، شکوهی دیگر خلق خواهیم کرد؛ و ذکر یل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینین پرچم را زمزمه میکنیم.
به امید بازگشت به روزهای قبل از کرونا، دعاگو شفای مریضها و اجابت همه حاجات دل در گرو صاحب یوم العباس خواهیم داد.
اخبار مرتبط
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار