اندیمشک" شهر یادمان‌های هشت سال دفاع مقدس

به گزارش خبرنگار بسیج اندیمشک، شهرستان اندیمشک یکی از شهرستان های استان خوزستان است که از ابتدای دفاع مقدس به دلیل این که دروازه ورودی استان خوزستان است؛ درگیر جنگ، دفاع و پشتیبانی از رزمندگان اسلام بود. متن زیر دربردارنده نقاط دیدنی مرتبط با دفاع مقدس در این شهرستان است.
با حمله‌ی ارتش عراق در 31 شهریور 1359 از هوا، دریا و زمین به کشور ایران؛ اندیمشک که در شمال استان خوزستان واقع است از جمله نقاطی بود که به صورت مستقیم و از نزدیک درگیر مسئله‌ی جنگ شد. این شهرستان که به جهت موقعیت جغرافیایی، ارتباطی و اقتصادی در استان خوزستان، حائز اهمیت است در تهاجم سراسری نیروهای عراق به این استان از جمله اهداف اشغالگران بود. در این راستا محور غرب اندیمشک - دزفول یکی از محورهای مورد تهاجم ارتش عراق به استان خوزستان و از جمله اهداف اشغالگران بود.
نیروهای عراقی درصدد بودند تا با پیشروی در این محور، اندیمشک را تصرف و استان خوزستان را از ناحیهی شمال محاصره کنند. بر همین اساس محور غرب اندیمشک، دزفول و شوش به لشکر‌های 1 مکانیزه و 10 زرهی ارتش عراق واگذار شد. علیرغم تلاشهای تیپ 2 زرهی، گروه رزمی از تیپ 37 زرهی، گردان‌های توپخانه و نیروهای مردمی اندیمشک، دزفول و شوش نیروهای عراقی در 6 مهر خود را به رودخانه کرخه رسانده و در 500 متری پل نادری و پشت ارتفاعات منطقه مستقر شدند.
با استقرار نیروهای عراقی در 15 کیلومتری اندیمشک این شهر مورد تهاجم توپخانهای عراق گرفت. همزمان با این شرایط؛ ورود یگانهای نظامی به اندیمشک و استقرار در نقاط مختلف شهر، ساخت سنگر در نقاط مختلف؛ ورود مهاجران جنگی به اندیمشک سبب شده بود تا این شهر چهرهی جنگی به خود گرفته و مردم، ادارات و نهادهای دولتی و غیردولتی آن درگیر مسئله‌ی جنگ شوند و تا پایان جنگ تحمیلی لحظهای دست از دفاع از کشور برندارند.
پل نادری
پل نادری، پلی فلزی است در شمال آبادی سرخه نادری که ارتباط شرق و غرب رودخانه را برقرار می‌نماید و محور اصلی اندیمشک - دهلران از آن می‌گذرد. عبور خودروهای سبک و سنگین از روی این پل امکان پذیر است اما برای عبور خودروهای زرهی و تانک قابل استفاده نمی‌باشد.
این پل تنها پل قابل استفاده برای رساندن نیرو و تدارکات به غرب رودخانه کرخه بود و تنها راه عقب نشینی به شرق رودخانه کرخه نیز محسوب می‌شد چنانکه کنترل این پل در اختیار نیروهای عراقی قرار می‌گرفت تمامی نیروهای غرب رودخانه کرخه محکوم به اسارت و یا عبور از گدارهای موجود در طول رودخانه کرخه بودند که با خطر غرق شدن عبور شدگان همراه بود.با نزدیک شدن ارتش عراق به پل نادری، موضوع انفجار آن مورد بررسی قرار گرفت اما با مقاومت نیروهای حاضر در غرب رودخانه کرخه و زمینگیر شدن نیروهای عراق در 500 متری پل نادری انفجار آن منتفی شد.
آمادگاه دوکوهه
دوکوهه نام منطقه‌ای است که در 5 کیلومتری اندیمشک واقع است و به علت وجود دو تپه که در کنار هم قرار گرفته‌اند به این نام خوانده می‌شود در این منطقه پادگانی وجود دارد که به همین نام شناخته می شود .
در طی جنگ تحمیلی با افزایش تعداد یگان‌های نظامی سپاه و ضرورت جایگزینی آن‌ها در نقاط مناسب، این پادگان مورد توجه مسؤولین نظامی قرار گرفت. برای اولین بار تیپ 7 ولیعصر(عج) در زمستان 1360 وارد پادگان دوکوهه شد و پس از آن تیپهای 27 محمد رسول الله (ص) به فرماندهی احمد متوسلیان و 41 ثارالله به فرماندهی قاسم سلیمانی در دوکوهه مستقر شدند.با توجه به آنکه پادگان دوکوهه به تیپ 27 محمد رسول الله(ص) اختصاص داده شده بود از این رو علی رغم حضور یگانهای مختلف در پادگان دوکوهه، احمد متوسلیان فرمانده پادگان محسوب میشد.
پس از عملیات فتح‌المبین یگان‌های مستقر در پادگان دوکوهه، به پادگان‌های دیگر منتقل شدند و از این زمان به بعد این پادگان به عنوان عقبه‌ی لجیستکی و محلی برای سازماندهی نیروهای تیپ 27 محمدرسول‌الله (ص) بود که پس از مدتی به لشکر 27 محمدرسول‌الله (ص) تبدیل شد. علاوه بر پادگان دوکوهه که محل استقرار نیروهای لشکر 27 محمدرسول‌الله (ص) بود، ‌در دوکوهه زاغه‌های مهمات ارتش نیز وجود داشتند که تأمین کننده‌ی مهمات جبهه‌ی جنوبی بودند.
پادگان کرخه
پادگان کرخه در 18 کیلومتری شهر اندیمشک و در شرق رودخانه کرخه قرار دارد. با شروع جنگ و پیشروی نیروهای عراقی و استقرار آن‌ها در غرب رودخانه‌ی کرخه، این پادگان و زاغه‌های مهمات آن بر اثر شدت حملات دشمن تخلیه شدند و تعدادی از نیروهای خودی برای محافظت از پادگان، در پادگان کرخه باقی ماندند، این وضعیت تا پیروزی عملیات فتح‌المبین ادامه داشت.
با انجام عملیات فتح‌المبین و آزادسازی سرزمین‌ها
ی غرب رودخانه کرخه، این پادگان به نیروهای تیپ 7 ولیعصر(عج) که هم زمان با عملیات والفجر مقدماتی استعداش به لشکر تبدیل شد، اختصاص داده شد. از این پس پادگان کرخه عقبهی لجستیکی و محلی برای سازماندهی نیروهای لشکر 7 ولیعصر(عج) بود.
پشت پادگان کرخه
در شمال پادگان کرخه درهای وجود دارد که دو طرفش ارتفاع است و حالت نعل اسبی دارد که دو سر آن به رودخانه کرخه میرسد، به این منطقه در اصطلاح پشت پادگان کرخه میگفتند.
با توجه به محدودیت وسعت پادگان کرخه، گردانهای لشکر7 ولیعصر(عج) هر کدام در دامنه‌های این ارتفاع جایی برای خودشان پیدا کردند و مستقر شدند. در ابتدا گردان‌ها جای ثابتی نداشتند اما پس از مدتی که گردان‌های لشکر افزایش پیدا کردند، گردان‌ها هر کدام جای ثابتی برای خودشان انتخاب کردند.
پلاژهای سد دز
پلاژ مجموعهای تفریحی در ساحل رودخانه دز است که با شروع جنگ به علت برخورداری از موقعیت مناسب به مکانی جهت آموزش آبی- خاکی نیروهای لشکر7 ولیعصر(عج)، تیپ15 امام حسن مجتبی(ع) و لشکر 27 محمد رسوال الله(ص) تبدیل شد.
بیمارستان شهید بهشتی
این بیمارستان تا زمان شکل گیری بیمارستان شهید کلانتری تنها بیمارستان شهرستان اندیمشک بود. بیمارستان شهید بهشتی در تمام طول جنگ تحمیلی به خدمت رسانی به مجروحین جنگی پرداخت و به علت نزدیکی به خطوط راهآهن بارها مورد حملهی هوایی عراق قرار گرفت و چندین بار مجبور به جابجایی شد.
بیمارستان شهید کلانتری
نزدیکی اندیمشک به جبهه‌های غرب کرخه و شوش، حجم مجروحینی که از این محور به اندیمشک آورده می‌شدند و پایین بودن ظرفیت بیمارستان شهید بهشتی در رسیدگی به مجروحین سبب شد تا جهت احداث بیمارستانی جدید در اندیمشک تصمیماتی اتخاذ شود.
در این راستا ساختمان اورژانس شرکت تراورس بتنی اندیمشک به علت نزدیکی آن به خطوط راه‌آهن و بلا استفاده بودنش در این هنگام جهت ایجاد یک بیمارستان به سپاه پاسداران تحویل داده شد و این بیمارستان در سال 1360 با تلاش نیروهای بسیج و سپاه پاسداران اندیمشک و توسط بهداری قرارگاه رزمی کربلا تجهیز و آماده شد.
اگرچه در ابتدا تنها قسمت اورژانس شرکت تراورس بتنی به بیمارستان اختصاص داده شده بود اما به تدریج و با وسعت یافتن دامنه‌ی فعالیت‌های پزشکی بیمارستان بخش‌هایی دیگر از شرکت مذکور در اختیار بیمارستان قرار گرفت. بیمارستان شهید کلانتری از استعداد تخصصی قابل توجهی برخوردار بود.
بسیاری از پزشکان و پرستارانی که در این مرکز مشغول فعالیت بودند از نقاط مختلف کشور به این بیمارستان اعزام شده بودند. در کنار آن‌ها بسیاری از پزشکان، پرستاران و بهیاران اندیمشکی مشغول به فعالیت بودند و تعداد زیادی از زنان اندیمشکی نیز داوطلبانه در رختشوخانه و تدارکات بیمارستان فعالیت می‌کردند.
نزدیکی اندیمشک به جبهه‌های جنوبی و برخورداری از راه‌های ارتباطی مناسب سبب شده بود تا بسیاری از رزمندگان مجروح این جبهه‌ها به وسیله ی قطار و سایر وسایل نقلیه به این بیمارستان منتقل شوند. همچنین برخورداری بیمارستان از دو باند فرود چرخ بال نیز سبب تسریع در حمل مجروحین از جبهه‌های مجاور به بیمارستان شهید کلانتری شده بود.
معراج شهدا
معراج شهدا اندیمشک یکی از انبارهای شرکت شهید بهشتی بود که پیکرهای شهدا به آنجا منتقل و در آنجا کارهای مربوط به خاکسپاری آنان انجام میشد تا به شهرهایشان فرستاده شوند.
بیمارستان صحرایی
این بیمارستان در سال 1366 توسط قرارگاه مهندسی خاتم الانبیاء ساخته شد که کار ساخت آن هم زمان با پایان جنگ به اتمام رسید.
4 آذر 1365
شهرستان اندیمشک به دلیل برخورداری از موقعیت ارتباطی، اقتصادی، نظامی و نزدیکی به جبهههای جنوبی و میانی از همان ابتدای جنگ مورد حمله هوایی، توپخانهای و موشکی قرار گرفت. بر اساس اطلاعات موجود اندیمشک در طی هشت سال جنگ تحمیلی 59 بار مورد حمله هوایی، توپخانهای و موشکی قرار گرفته است که در این میان حمله هوایی همه جانبه عراق در 4 آذر 1365 از شدت و وسعت بیشتری برخوردار بود به طوری که آن را میتوان طولانیترین حمله هوایی عراق در طی هشت سال جنگ تحمیلی دانست.
در این روز 54 فروند هواپیما به مدت یک ساعت و چهل و پنج دقیقه نقاط مسکونی و غیر مسکونی از جمله: ایستگاه راه آهن اندیمشک، میدان راه آهن و مناطق مسکونی، بازار روز کالا و تره بار، پادگان دوکوهه، دبیرستان شریعتی، سد و نیروگاه دز، رادار موشکی سددز، پادگان سفینه النجاه، ایستگاه بالارود، اداره پست و مخابرات، بیمارستان شهید بهشتی و ... را مورد هدف قرار دادند.
مقبره شهدای گمنام
در اردیبهشت 1382 پیکر پاک 5 شهید گمنام پس از تشییع در اندیمشک در جاده اندیمشک – اهواز و در ورودی شهر اندیمشک به خاک سپرده شد که هم اکنون زیارتگاهی برای مردم و راهیان نور می‌باشد