گفت و گوی جیرانی با طائرپور و هاشمی در رابطه با شبکه نمایش خانگی و صدا و سیما

جيراني: بنام خداوند جان و خرد، برنامة ديگري در كافه آپارات در رابطه با شبكة نمايش خانگي داريم. متأسفانه هنوز شبكة نمايش خانگي بلاتكليف است و كسي مسئول نيست. مهمانان عزيزي داريم كه در اين رابطه صحبت خواهند كرد، خيلي دلمان مي‌خواهد كه دوستان تلويزيون يعني دوستان ساترا در برنامة ما شركت كنند، خيلي دلمان مي‌خواهد نمايندگان مجلس هم كه صاحب نظر هستند در برنامة ما شركت كنند كه برنامة ما منعكس‌كنندة همة نقطه‌نظرها در رابطه با شبكة نمايش خانگي باشد. زمانه‌اي است كه ما بايد همة صحبت‌ها، نظرها و نگاه‌ها را داشته باشيم و بعد تصميم بگيريم. برنامة امشب كافه آپارات دو مهمان عزيز دارد، با هم برنامه را مي‌بينيم.

**

جيراني: همان‌طور كه گفتم در ارتباط با شبكة نمايش خانگي ميزگرد ديگري داريم با مهمانان عزيزي كه لطف كردند در برنامة امروز ما شركت كردند، خانم فرشته طاهرپور خيلي خوش آمديد.

فرشته طاهرپور: خيلي ممنون از شما

جيراني: آقاي سيدضياء هاشمي خيلي خوش آمديد.

فرشته طاهرپور: من ابتدا به شما سلام مي‌كنم آقاي جيراني، چون هرچه مي‌گذرد ما بيشتر متوجه مي‌شويم در تمام برنامه‌هاي نقدي كه چه در تلويزيون و چه در شبكة مجازي در مورد سينما تا به الان اجرا و توليد شده است هيچ‌كس به اندازة شما روحية حمايت و انصاف و تخصص كافي نداشته است. الان كه به برنامه‌هاي هفت قديم و برنامه‌هايي كه اين سال‌ها خوشبختانه دوباره شما در آن هستيد برمي‌گرديم، احساس مي‌كنيم الحمدلله هنوز جايي هست كه اجازه بدهد حرف‌هاي واقعي سينماي ايران گفته و شنيده شود.

سيدضياء هاشمي: من هم عرض سلام دارم خدمت شما و سركار خانم طاهرپور و بينندگان عزيز.

جيراني: من خيلي خوشحالم كه كانون تهيه‌كننده و جامعة‌ صنفي تهيه‌كنندگان اين‌جا هستند. نمي‌خواهيد بالاخره يك روزي متحد بشويد؟

فرشته طاهرپور: بگذاريد من چيزي را به شما بگويم، خود اين ميزانسن كه حتماً همة دوستان سينمايي مي‌دانند و آن‌هايي هم كه علاقه‌مند به پيگيري اخبار سينمايي بودند حتماً خيلي‌هايشان مي‌دانند كه در طول سال‌هاي گذشته بين صنوف تهيه‌كنندگي اختلاف‌نظرهاي زيادي بوده، اختلافاتي كه مدام بيشتر زاويه ايجاد كرده، نيروها را تقسيم كرده و آدم‌ها را در مقابل هم قرار داده و خيلي از رسانه‌هاي نه چندان معتبر هم از اين وضعيت سوءاستفاده كردند تا اخبار زرد بسازند، دو تا از شاخص‌ترين صنوف مخالف صنف آقاي سيدضياء هاشمي و صنف ما بود، يعني صنفي كه من افتخار رياستش را چند سال است دارم و صنف آقاي سيدضياء هاشمي كه طي چند سال اخير بيشتر و طولاني‌تر اين مسئوليت را در مورد جامعة صنفي داشتند، اما الان وضعيت سينما با توجه به حملاتي كه مي‌شود و آسيب‌هايي كه به آن وارد مي‌شود ايجاب مي‌كند كه ما براساس منافع و مسائل مشترك در كنار هم قرار بگيريم و به آداب و روش‌هايي برسيم كه بتوانيم اختلافات فردي و صنفي را كنار بگذاريم و در يك تشكل واحد حداقل تبديل به نشانه‌اي براي مراجعة مسئولين دولتي و قانون‌گذاران ممكلت و تمام مراجعي كه مي‌خواهند براي سينما تصميم بگيرند، بشويم. البته اين مربوط به پشت صحنة سينما، آداب و ساختارهاي صنفي و فعاليت‌هاي زيرساختي مي‌شود، اما اگر اين‌ها حل نشود، قطعاً روي پردة سينما هم تأثير خودش را خواهد گذاشت و در سال‌هاي اخير روي پردة نمايش خانگي در تلويزيون‌هاي خانگي. حتماً طي مذاكراتي كه اخيراً طي چند هفته است شروع كرده‌ايم به نتايج خوبي خواهيم رسيد. نه‌تنها ما صنوف تهيه‌كنندگي سينمايي، بلكه حتي صنوف ديگري كه در امر تهيه آثار تصويري هستند و خوشبختانه امروز به مدد فضاي مجازي و اين پلتفورم‌ها راه به خانه‌ها و بينندگان باز كردند، حتماً به يك سامان‌بخشي درستي احتياج دارند كه هيچ‌جايي به اعتقاد ما مهم‌تر از صنف نمي‌تواند براي آن تلاش بكند چه در مقابل ارشاد و چه در مقابل صداوسيما و چه در مقابل هر مرجعي كه فكر مي‌كند در اين حوزه قرار است تصميم‌گيري يا نظارت كند و اميدوار هستيم كه به نتايج خوبي برسيم كه مايه دلگرمي توليدكنندگان و عوامل سينما بشود.

جيراني: نظر شما هم همين است؟

سيدضياء هاشمي: دقيقاً يعني واقعاً راهكار ديگري وجود ندارد به جز اين‌كه بچه‌ها با هم متحد شوند و همه با هم دوست و رفيق بودند و هيچ‌وقت با هم عناد شخصي نداشتند. مسائل صنفي و بحث‌هاي سليقه‌اي بود كه الحمدلله در بين مسئولين صنوف حل شده و به نظر مي‌رسد كه انشاءالله به زودي در بين بچه‌هاي صنف كساني كه تأثيرگذار هستند به زودي حل مي‌شود تا بتوانيم اين اتحاد را برقرار كنيم و مشكلات واقعاً جدي سينما را كه غير از تهيه‌كننده هيچ‌كس از آن بر نمي‌آيد. يعني انتظار نبايد داشته باشيم دولت، نه اين دولت بلكه هيچ دولتي نمي‌تواند كمك كند. البته بايد خيلي جاها اين كار را مي‌كرد، اما نمونه‌هايي كه در جهان نسبت به سينما و مردم‌شان داريم، اما اول بايد خود سينماگران براي خودشان فكر كنند، اين راه‌حل، راه‌حلي است كه به نظر مي‌رسد ما انشاءالله به زودي كار مهم را انجام بدهيم.

جيراني: شوراي عالي هم مشكلاتش حل مي‌شود و به همين شكل مي‌ماند؟

فرشته طاهرپور: در حال مذاكره در همين رابطه هستيم، كه همين شوراي عالي يا شكل ديگري از اين شوراي عالي ولي به هر حال جايي كه هم صنوف و هم آحاد سينمايي ضمن حفظ استقلال بتوانند در يك تشكل واحد، حقوق از دست رفته، آينده و كنوني توليد را در سينماي ايران مراقبت و مديريت كنند.

جيراني: ما به شدت الان نياز به يك صنف قدرتمند تهيه‌كنندگي داريم كه بتواند از منافع سينما دفاع كند.

فرشته طاهرپور: ما هم از سر همان نياز به اين نقطه رسيديم.

جيراني: به شدت در جلسات مختلفي كه با دوستان صحبت مي‌كنيم خيلي اين نياز احساس مي‌شود كه اين صنف يكپارچه و يك‌طور حرف بزند، از منافع همه دفاع كند و پاي اتفاقاتي كه در پيش داريم بايستد. چون ما در بين تهيه‌كنندگان جامعه و صنفي كه دنبالش بوديم نداريم و بايد داشته باشيم، خيلي خوشحالم كه همه‌تان اين مسئله را داريد. الان هم مسئلة شبكة نمايش خانگي يك معضل شده، تحليل شما در اين رابطه و اتفاقاتي كه رخ داده است، چيست؟

فرشته طاهرپور: كاملاً پيداست، در اثر شيوة رفتار و توليد صداوسيما به عنوان يك رسانة انحصاري مخاطب ناراضي شد و پناه به ماهواره‌ها و برنامه‌هاي خارجي برد. يك هوشمندي آمد و جرياني را ايجاد كرد كه با اصول و آداب توليد داخلي، با فكر كردن به مخاطب داخلي شروع به توليد كرد. حال شروع آن مي‌تواند سريال شهرزاد قلمداد شود يا سريال‌هايي كه بعد يا همزمان با آن ساخته شدند، اما عملاً نشان دادند كه بچه‌هاي سينما و بچه‌هاي مستقل مي‌توانند بهتر از اتفاقي كه در صداوسيما مي‌افتد توليد آثار كنند. خيلي از همين‌ها ممكن است در تلويزيون هم كار كنند، اما نوع ميداني كه براي اين فعاليت در فضاي نمايش خانگي ايجاد شد و استقبالي كه مردم كردند كه توانست فضاي كار ايجاد كند، اولاً براي عوامل سينمايي، توانست به سراغ موضوعات جسورانه‌تر برود و توانست با آداب هنري‌تر كارهاي خودش را بسازد و بعد هم دچار يك مميزي‌هاي مسخره‌اي كه ما در تلويزيون شاهد آن هستيم نشود و در امر توليد با توجه به اين‌كه سرمايه‌گذاران خصوصي به ميدان آمدند، توانست با راحتي بيشتر و خوش‌حسابي بهتر اين كارها را توليد كند، اين‌ها اتفاقاتي بود كه در سال‌هاي اخير در صداوسيما نمي‌افتاد و براي همين يا خيلي‌ها ديگر با صداوسيما كار نمي‌كردند، از جمله خودِ ما و بعضي‌ها هم كه كار مي‌كردند ناراضي و ناراحت بودند. من خبر دارم ما سريال‌هايي داريم كه مثلاً 20 ماه از پخش آن‌ها گذشته و هنوز چندصد ميليون از دستمزد يا قرارداد خودشان را نگرفتند، خب اين‌ها بدهكار عوامل هستند و... فرض كنيد سريالي كه پس از دو سال مثلاً 700 ميليون يا يك ميليارد طلب دارد، اين يك ميليادر در محاسباتي كه خود آقايان به ما ياد دادند طي سال گذشته يا دو سال گذشته چه ارزش ريالي‌اي داشت و امسال چه ارزشي دارد؟ خب اين‌ها اتفاقاتي است كه صداوسيما به توليدكنندگان آثاري كه برايش كار كردند جفا كرد، چه تهيه‌كنندگان داخل سازمان و چه تهيه‌كنندگاني كه از بيرون مي‌رفتند و با سازمان كار مي‌كردند و خب طبيعتاً اين‌ها در كارها هم تأثير مي‌گذارد و نوع نگرشي كه راجع به موضوعات وجود دارد، شما ببينيد الان در عرصة نمايش خانگي چقدر از اقتباس از رمان‌هاي درخشاني كه ما در ادبيات‌مان داريم استقبال مي‌شود، اين اتفاق هرگز در سال‌هاي اخير نيفتاده است. نه نويسنده‌ها حاضر هستند كارشان را به تلويزيون بدهند و نه كسي حاضر است بسازد، چون آن اثر درواقع با مميزي‌هاي تلويزيون به فنا مي‌رود. چند تا از سريال‌هايي كه من خودم مي‌دانم طرح‌اش براساس رمان‌هاي درخشان ايراني يا نوشته شده يا در حال نوشته شدن است، فقط در فضاي نمايش خانگي امكان ساختن آن وجود دارد نه در تلويزيون، اما تلويزيون با يك انحصارطلبي و قدرت‌نمايي بي‌دليل كه نمي‌دانم ناشي از چه روحيه‌اي است سعي مي‌كند كه اين بازار را تخريب كند، نمي‌خواهد به كمك اين بازار بيايد يعني حتي شكل عاقلانه‌‌اش اين بود كه بگويند خيلي خب اين مجوزي كه الان سر آن دعواست و قانوناً هنوز در اختيار وزارت ارشاد هست، هم دست وزارت ارشاد باشد و هم دست تلويزيون و اين‌ها در يك عرصة رقابت به ميدان بيايند، البته براي تلويزيون توجيه ندارد، چون تلويزيون اين همه كانال در اختيار دارد و اگر كاري بلد بود آن‌جا انجام مي‌داد، اما با وجود اين‌كه مي‌گويد اگر مي‌خواهد در نمايش خانگي هم حضور پيدا كند، حداقل بايد به عنوان رقيب حضور پيدا كند، نمي‌شود به شكل انحصاري بگويد اين‌جايي هم كه خوب كار مي‌كند بدهيد من مانند بقيه جاهايي كه خراب كرد، خرابش كنم و هر تفكري كه از اين موضوع حمايت مي‌كند، به اعتقاد من به فرهنگ مملكت و جذب مخاطب ما لطمه مي‌زند. يعني مخاطبان ما كه بالاخره دسترسي پيدا مي‌كنند، منتها به آثار خارجي. يا همين كار، مگر اين‌ها چيزهايي را كه ممنوع كردند به دست مردم نرسيد؟ در فضاي مجازي چقدر كارها ساخته شد، پخش شد، ديده شد و فالوورهاي مختلفي پاي آن ايستادند كه قاعدتاً مجاز نبودند يا سريال‌هايي كه از شبكه‌هاي خارجي و ماهواره‌اي پخش مي‌شود. مثل اين است كه شما بخواهيد در آسمان سيم خاردار بكشيد، در دنياي فعلي ما نمي‌توانيم چنين كاري بكنيم و بهتر بود تلويزيون با هم‌فكري مرافقت و همكاري و درك درستي از شرايط امروز و مخاطب به ميدان مي‌آمد و ميدان دادن به وجوه هنري و سليقه‌اي فيلمسازان ما هم بيشتر توجه مي‌كند.

سيدضياء هاشمي: اگر اجازه بدهيد من از زاويه‌اي ديگر وارد موضوع نمايش خانگي بشوم؛ در سينماهاي جهان الان به‌طور كل بعد از كرونا گرفتارِ يك تهديد جدي شدند، من همين امروز پيگيري مي‌كردم كه آيا سينماهاي آمريكا باز شده يا خير، هنوز باز نشده است. تقريباً سه هفتة پيش بود كه انجمن تهيه‌كنندگان و سينماداران و كانون وكلاي امريكا بيانيه‌اي 9 صفحه‌اي و بسيار مفصل براي اعتمادسازي مردم داد كه به سينما بياييد، يك هفته هم باز كردند و بستند. يعني بستن آن ارزان‌تر در مي‌آيد و باز بودن آن صدمات زيادي دارد. يا خيلي از جاها، البته انصافاً چه كمك‌هايي به همين سينمايي بسته مي‌شود. تمام سينماهاي آمريكا و اروپا، آب، برق، تلفن و مواردي از اين دست برايشان رايگان است، يعني پولي از آنها نمي‌گيرند. فعلاً تا اطلاع ثانوي هرچه بدهي دارند تعليق است، يعني موظف نيستند الان بدهند. شما ببينيد در سينماي ايران مي‌خواهند 10 تومان به يك نفر بدهند، چقدر بساط درست كردند. الان سه ماه است به سينما گفتند مي‌خواهيم 300 تومان به تو بدهيم، تو از اين مدلي كه مي‌خواهند يك چيزي را در بازار بفروشند، قيمت را طوري مي‌گذارند كه... بايد ده‌ها سند ببريد و كلي هزينه بكنيد. من مي‌گويم هيچ كمكي كه نكردند، البته جايي كه كمكي كردند اتفاقي نيفتد. در جاهايي مانند انگلستان كارهاي شكيل و زيبايي كردند، گفته‌اند اقتصاد خردي كه مردم مي‌توانند بيرون بيايند، غذاخوري‌ها، كساني كه بيرون مي‌آيند و فضاي بيرون را دارند، حمايت مي‌كنم. هر آنچه كه بفروشم 50درصدش را من مي‌دهم و 50درصد را مشتري بدهد، مردم كمك كنند غذا، فست‌فود يا هر چه كه هست راه بيفتد. سينما را هم به شدت كمك كردند، البته هنوز اين اتفاق براي سينما نيفتاده است. انصافاً هم زود بود، ما همه‌جا گفتيم كه مردم بيرون نرويد و سفر نرويد، بعد مي‌گوييم كه به يك جاي سربسته بياييد. البته اختلاف سر اين موضوع زياد داريم، من وارد آن نمي‌شوم، چون اعتقاد دارم جام مردم از هر چيزي اولويت دارد، همين‌طوري كه براي تكايا مي‌گوييم براي سينما هم بايد بگوييم، بنابراين از اين زاويه كه نگاه كنيد، بهترين زمان براي پخش آنلاين بود، وگرنه آنلاين كه سال‌هاست در آمريكا راه افتاده است، نت‌فيليكس واقعاً بيداد كرده و بالاترين سهام را طي اين 6، 7 ماه در اقتصاد آمريكا پيدا كرده است. اين يعني بوده، اما ما دير جنبيديم، ما هم دير جنبيديم بچه‌ها شروع كردند و خانم طاهرپور هم اشاره كردند؛ بچه‌ها فيلم و سريال‌هاي خوبي اشاره كردند، اما به دليل نقص‌هايي كه در اينترنت داريم، پهناي باند و مقدار بيتي كه به عنوان سرعت مي‌دهند و... همة رگولاتورها اينطور هستند كه مثلاً 8 مگ مي‌دهند زير مگ يعني بيت و كيلوبايت است، از اين بساط‌هايي كه بچه‌هاي مدرسه‌اي‌ها در آنلاين دارند. يك بچة دبيرستاني درس مي‌خواند، مدام اينترنت قطع مي‌شد، خب اين عذاب‌آور است، براي كار آنلاين... براي كار اين‌كه سريال است و آف‌لاين پخش مي‌شود خب موردي ندارد، استفاده مي‌كنند و بالاخره دانلود است، اما وقتي بخواهيد آنلاين ببينيد اذيت مي‌شويد. خب اين زيرساخت‌ها باعث شد كه اين آنلاين تأخير افتاد، الحمدلله يك مقدار از نظر زيرساخت بهتر است و كمك‌هايي مي‌كنند، اما كاري كه ما بايد بكنيم، اين فضا بايد به قدري گسترده بشود... مخاطبي الان ندارد، الان آنلاين من به نظرم مي‌آيد كه ما حداقل تا 10 ميليون مخاطب را لازم داريم نه در مجموعه، در مجموعه يوزرهاي پلتفورم‌ها وجود ندارد، به راحتي 10 ميليون بيننده و يوزر مي‌تواند كاربر آنلاين باشد، البته با سريال‌هاي خوب، نمي‌توانيم بگوييم هر كاري بكنيم 10 ميليون مخاطب داريم. بلكه 10 ميليون بالقوه داشته باشد كه اين‌ها بالفعل خواهند شد. اين اتفاق جايي است كه ما را به شدت به دليل همان بسته شدن سالن‌هاي سينما كه بعد از كرونا رخ داد، بعد از كرونا تعداد زيادي از سالن‌ها بايد بسته شوند، چون به درد سالن نمي‌خورند، من اسم سينما را نمي‌خواهم بياورم، اما همين ميدان‌ها و سينماهاي قديمي و تك‌سالنه، حتي ممكن است 2، 3 سالن باشد، اما ديگر جذابيت ندارد، بايد در مال باشد، اين نوع سينما كه درواقع لاكچري است و سينماي واقعي ما در بخش آنلاين مي‌رود و توليدات ما ديگر نگران نخواهيم بود كه چرا 100 تا توليد كرديم، بضاعت توليدمان 50 تاست، خير 200 تا توليد هم بكنيم ظرفيت نمايش آن را داريم، البته با تعداد پلتفرم. يعني ما 2 تا داشته باشيم كه يك نفر براي اين‌ها كار كند، خيلي جذاب نيست. دوستان بايد اين را هم رعايت كنند. اما به نظر من خود صنف انشاءالله به زودي كارمان رديف شود، مي‌رويم كه يك پلتفورم براي كمك به اهالي سينما آماده كنيم. بنابراين من اعتقاد دارم وجود نمايش خانگي به خصوص نمايش آنلاين به سينما به شدت كمك مي‌كند. كساني كه دوست دارند به سينما بروند و فضاهاي سينما را بدون ماسك تجربه كنند، چون الان با ماسك كسي نمي‌رود آن حس را بگيرد. زماني كه سينما راه مي‌افتد و انشاءالله به زودي اين اتفاق خواهد افتاد، كرونا كنار برود تا مردم راحت بتوانند در فضاهاي مختلف شركت كنند، اين سينما يك درصدي از فروش واقعي ماست. بقيه را از جانب آنلاين به شدت مي‌گيريم، هم در داخل و هم در خارج، يعني لازمة اين تبليغات و جا انداختن است، ما بايد سراغ مخابرات برويم. چون رگولاتورها درآمدهايي را به پلتفورم‌ها مي‌دهند، اين‌جا آن درآمدها را براي سينما بتوانيم جذب كنيم، اين امكان به صورت وسيع وجود دارد. به نظرم تصور اين‌كه اين مي‌آيد سينما را نابود مي‌كند يك اشتباه به شدت سخيف است.

فرشته طاهرپور: محافظه‌كارانه است.

سيدضياء هاشمي: نه اصلاً نگاه بدي است. بعضي از دوستان ما اينطور تصور مي‌كنند كه اين بيايد ديگر كسي سينما نمي‌رود و همه پاي تلويزيون مي‌نشينند. مي‌گويم نه سينما مناسك است، يك مرام و مراسمي براي آن وجود دارد. بايد آماده شويد، جمعيتي، فردي، دو يا سه نفري به سالن سينما برويد، در آن غذا خوردن و شب گشتن دارد، اين براي همه نوع فيلم‌ها سر جايش خواهد بود. من آدم‌هايي را مي‌شناسم كه اصلاً تلويزيون در خانه‌شان روشن نمي‌شود و فقط با گوشي و لپ‌تاپ از چيزهاي مختلف استفاده مي‌كنند. به نظر من اين نشناختن تكنولوژي و به روز نبودن دوستان ماست.

جيراني: آقاي سيدضياء هاشمي و خانم فرشته طاهرپور شرايطي پيش آمده كه الان هيچ‌كس پاسخگو نيست، يك ساترا وجود دارد كه آن هم مصاحبه كرده و گفته كه به تلويزيون ربطي ندارم.

فرشته طاهرپور: خب اعلام كند به كجا ربط دارد.

جيراني: هيچ‌كس هم الان حرف نمي‌زند و كسي هم نمي‌داند كجا بايد برود، درواقع يك گيجي و ابهامي وجود دارد، با چه كسي و چطور بايد صحبت كرد؟

فرشته طاهرپور: ببينيد آقاي جيراني اگر بخواهم بحث كرونا را ادامه بدهم، كرونا آزمايش خيلي بزرگي براي همة مردم دنيا و در هر منطقه‌اي با آداب خاص خودش بود. اين است كه مردمي كه عادت داشتند از خانه بيرون بروند، ناچارند ساعت‌هاي زيادي در خانه بمانند، خانه‌ها خيلي‌هايش كوچك است و آپارتمان است. تنها روزنه‌هايي كه دارند اين است كه تحليلي در آمريكا وجود دارد كه بعد از اين مردم به دو چيز پناه خواهند برد و از دو چيز بيشتر استقبال خواهند كرد. يكي ترك شهرنشيني و رفتن به محيط هاي اطراف شهر و زندگي در فضاهاي بازتر و روستايي، حتي در جاهايي مانند نيويورك اين اتفاق در حال رخ دادن است. يعني دوستي مي‌گفت خيلي از آپارتمان‌ها با وسايل در آن را باز گذاشتند و رفتند و يكي پناه بردن به كارهاي هنري از موسيقي، فيلم و... تنها چيزي كه از دل آن خانه‌ها و در و ديوار بسته مي‌تواند آدم‌هاي داخل خانه را به سفر و تماشا ببرد و به محيط بيرون ببرد و برايشان قصه بگويد همين چيزي است كه از صفحة تلويزيون براي آنها پخش مي‌شود و مردم الان حق انتخاب دارند، يعني مي‌توانند كانالي كه دلشان مي‌خواهد را انتخاب كنند. شما مي‌گوييد چرا كسي حرف نمي‌زند؟ اين فضاي ارعابي كه در جامعه وجود دارد، براي اين‌كه همة ما بترسيم از اين‌كه اگر الان به چيزي اعتراض كنيم، به كسي برمي‌خورد كه بعداً تلافي مي‌كند يا واكنش نشان مي‌دهد اين خيلي بد است، ما كه سينماگر هستيم، ما كه نويسنده و فيلمساز هستيم، قرار نيست از چيزي بترسيم، اگر تصوري فكر مي‌كند بايد ما را بترساند خيلي اشتباه كرده، ما اصلاً آمديم كه از شجاعت دفاع كنيم، قهرمان‌هاي شجاع در آثارمان بسازيم، به مردم روحية شجاعت، استقلال و اعتراض بدهيم و اگر اين به شكل درست اتفاق نيفتد، سبب مي‌شود براي هر جرياني يه چيزي درست مي‌شود. الان چيزي درست شده براي اين‌كه مدرسه‌ها را تعطيل كنيد كه نمي‌دانم نام درست آن چيست. خب چرا دولت و مسئولين فرهنگي ما اينقدر نشنوند كه مردم گُله به گُله دور هم جمع شوند و سايت‌هاي اينچنيني ايجاد كنند كه بعد در مورد خيلي‌هايشان به مشكل بر بخورد؟ تمام جريان‌هايي كه هوشمند بودند با ابتكار سوار موج كرونا شدند، در خارج بيشتر و در داخل خيلي كمتر. ايجاد شبكة اكران آنلاين همان هوشمندي و ابتكار عمل در شرايط بحران بود. يعني نشست فكر كرد، الان مردم در خانه هستند، بيرون نمي‌روند و چه سرويسي مي‌توانم به آنها بدهم و اين طرف توليد محتوا، يعني همة اين پلتفورم‌ها به مرور چه كرونا ادامه پيدا كند كه حالا حالاها در خدمتش هستيم، و چه انشاءالله به لطف خدا قطع شود، به محتوا احتياج دارند. احتياج به محتوا يعني توليد آثار فرهنگي و هنري، اعم از سينمايي، سريال و مستند اين يعني ايجاد اشتغال براي عواملي كه در طول اين سال‌ها خيلي‌هايشان بيكار بودند. آدم‌هاي خوش‌فكر، هنرمند، صاحب ايده و توانمند. شما ببينيد در تلويزيون از اتفاقي مانند پايتخت و دو سريال ديگر بگذريد، بقية‌آثار تفريحي، سرگرمي و نمايشي تلويزيون انصافاً مشتريان پروپاقرصي ندارد، حال من وارد حيطة خبر نمي‌شوم كه چقدر موثق است يا چقدر به موقع است يا باز براي آنها هم ملت جايگزين‌هاي ديگري پيدا مي‌كنند. اگر مديريت هوشمندي در تلويزيون بود سوار اين موج مي‌شد، اما نيست و همچنان دارد بازي كهنة خودش را ادامه مي‌دهد. يعني وقتي يك فيلمي اكران مي‌شود چه در سينماهايي كه به زور خودشان را با 5، 6 مشتري و حفظ آداب پروتكل‌هاي كرونا خودشان را باز نگه مي‌دارند، يك بار راجع به اين‌ها تبليغ و اطلاع‌رساني نمي‌كند، در قبل از دورة كرونا هم ببينيد فيلم‌هايي كه اكران مي‌شدند به جز دو، سه فيلمي كه براي جاهاي خاص بودند، براي كدام فيلم‌ها تيزر كافي رفتند كه كسي متوجه شود؟ براي اين فيلم‌ها تبليغ نمي‌روند و آن فيلم شكست مي‌خورد، بعد زماني كه مي‌خواهند رايت آن فيلم را بخرند، مي‌گويند كه بين 20 ميليون تا 100 ميليون مي‌خريم براي تعداد نامحدود نمايش تا 8، 10 يا هر چند سالي كه مي‌خواهيم. خودشان براي آن فيلم ميلياردها جذب آگهي مي‌كنند. يعني تلويزيون تبديل به بنگاهي شده كه با آثار فرهنگي ديگراني كه به خاطر توليد آن اثر ورشكست شدند، كاسبي مي‌كند. خب معلوم است فكر كرده بازار نمايش خانگي هم يك بازار گرم است و براي چه متعلق به او نباشد.

جيراني: به اين فكر كرده كه مي‌تواند اين بازار گرم را راه بيندازد؟

فرشته طاهرپور: دارد آمار را مي‌بيند.

جيراني: مي‌تواند راه بيندازد؟

فرشته طاهرپور: نه

سيدضياء هاشمي: قطعاً نمي‌تواند.

فرشته طاهرپور: باز به دنبال يكسري كارهاي سفارشي خواهد رفت، دوباره سر و ته آن را خواهد زد، نخواهد توانست از متون خيلي خوب و جسارت‌هاي موضوعي استفاده بكند...

جيراني: خب دو صف كه نمي‌شود، نمي‌تواند بگويد اين‌جا را يك طور و آن‌جا را طور ديگري اداره مي‌كنم.

فرشته طاهرپور: بله نمي‌تواند اين تناقض را حل كند، در نتيجه از ابتدا براي مديريت اين ميدان شكست خورده است. اشكالي ندارد دلسوزان و نگران‌هاي اوضاع فرهنگي مملكت كه اگر ده سريال ساخته شده و دو تا از آن خوب نبوده، به همان دو تا اشاره مي‌كنند، بگويند هر دو جا مجوز بدهند، اگر مي‌خواهند به جايي كه نظارت دقيق‌تر، حرفه‌اي‌تر، كارشناسي‌تر و دلسوزانه‌تري دارد، بسپارند يك مرجع ديگر را معرفي كنند. آخر اين تلويزيون كه امتحان خودش را پس داده است. يعني ما حتي به عنوان مادر واقعي براي اين‌كه بچه‌مان نصف نشود حاضر نيستيم به اين دايه بسپاريمش.

جيراني: الان در بخش خصوصي و شبكة نمايش سرماية بخش خصوصي وارد شده، با اين مي‌خواهند چه كنند؟

فرشته طاهرپور: خب اين‌ها كنار مي‌كشند.

جيراني: اصلاً قانون دارند، سرمايه خاصة خودش را دارد.

فرشته طاهرپور: البته سرمايه‌هايي حتماً دارند يا لابد حمايت‌هايي مي‌گيرند، اما وقتي بلد نبودند در اين سال‌ها درست خرجش كنند بعد از اين هم همين است.

جيراني: يعني مي‌توانند سرمايه خصوصي را به كار بگيرند؟ قانون داريم؟

فرشته طاهرپور: خير، حمايت‌هاي ارگاني خواهند داشت.

جيراني: ارگاني، چون سرماية خصوصي در قانون تلويزيون نيست كه از آن استفاده شود.

سيدضياء هاشمي: چرا آنها مي‌توانند.

فرشته طاهرپور: مواردي به شكل اسپانسر بوده، اما آنقدر از همان‌ها هم بد استفاده كردند كه دافعه ايجاد كردند.

سيدضياء هاشمي: اسپانسرها هم فرار كردند، واقعيت اين است كه آن تناقض به نظر من بيشتر بود، ساترا را آوردند و هر وقت پرسيدند چه كسي بود؟ بگوييد كي بود كي بود من نبودم، يعني گردن هم بيندازند...

فرشته طاهرپور: همه انكار كنند.

سيدضياء هاشمي: و نگويند مربوط به كجاست، اين كه معلوم است ماهيت‌اش چيست. هر جايي كه اين را به ساترا داده معلوم است، اين كه همين‌طوري در نيامده است. نه خير نيست، بالاخره نظام تصميمي گرفته، منتها متأسفانه به غلط، كارشناسي نكرده، از كارشناسان و دلسوزان فرهنگ استفاده نكرده است از كساني استفاده كرده كه احتمالاً شما اشاره‌اي كرديد خيلي جالب بود، من بخشنامة وزارت آموزش و پرورش را خواندم، در اين بخشنامه دستور قتل‌عام بچه‌ها به نظر من صادر شده است. اگر غير از اين است بيايند جواب بدهند، يعني به قدري فاجعه است كه كساني كه نوشتند انگار نه نوه دارند و نه بچه، اصلاً به فكر بچه‌ها نيستند. بچه‌ها دقت لازم را براي رعايت مسائل بهداشتي ندارند. امكان ندارد بتوانند رعايت كنند، دستشان دائم در دهانشان است و دست به صورت دارند، اصلاً اين‌ها متوجه نيستند. بچه را مي‌خواهيد وارد چنين چالشي كنيد؟ اگر دانشگاه را اين كار را مي‌كرديد اشكالي نداشت كه در دنيا هم الان همه‌جا آنلاين پيشنهاد دادند. اما بخشنامه را بخوانيد، آدم نمي‌تواند و حيرت مي‌كند. اين يك نوع فرهنگ است، فرهنگ آموزشي. اين فرهنگ ما كه مهم‌ترين و ويترين فرهنگ‌هاست ببينيد چه برخوردي مي‌شود.

جيراني: چه كار بايد كرد؟ عده‌اي باز گير كردند پشت مجوز.

سيدضياء هاشمي: ارشاد مي‌توانست از همين نخبگان سينما استفاده بكند، ولي خب ارشاد هم منفعل است...

فرشته طاهرپور: ارشاد الان كنار نكشيده، بايد قوي‌تر عمل كند. توقع ما از وزارت ارشاد اين است كه پاي اين چيزي كه فعلاً تا اين لحظه قانون به وزارت ارشاد داده، در خيلي از زمينه‌ها خيلي از حقوق هنوز متعلق به وزارت ارشاد است، در بعضي موارد وزارت ارشاد تفويض كرده است.

جيراني: سر برنامة تركيبي هم‌رفيق متعلق به آقاي شهاب حسيني، ارشاد پاي آن ايستاد كه ما بايد مجوز بدهيم، ساترا مصاحبه كرده كه همان زمان كه ايشان مصاحبه كرده كه ما بايد مجوز بدهيم، اين‌ها به ما داده بودند كه مجوز بدهيم. خب اين تناقض‌ها چيست؟

فرشته طاهرپور: خب در حوزه‌هاي مديريت در كشور تفاهمي وجود ندارد. يعني اگر ما دو، سه جا داريم كه در مورد فرهنگ، سينما، فيلم‌سازي و... تصميم مي‌گيرند اين‌ها با هم هماهنگ نيستند.

سيدضياء هاشمي: من اعتقاد دارد انفعال ارشاد بيشتر به ما ضرر زده است، اگر اين انفعال نبود... ببينيد در ارتباط با كرونا هم كاري نكرده است. به همة اين بچه‌ها قول داده بودند مبالغي پيدا كنند كه اين‌ها كارگرانشان را بيرون نكنند.

جيراني: به نظر من بايد پشت انفعال ارشاد چيزي باشد.

سيدضياء هاشمي: خير نيست، بي‌انگيزگي. سال آخر دولت است و چرا بايد خودشان را اذيت كنند؟

فرشته طاهرپور: نه يكسري ملاحظه است كه در طول اين 40 سال هم داشته‌ايم. همين‌چيزي كه مي‌گويم همه به عنوان شخص، صنف، ارگان و... دچار نگراني‌هايي هستيم كه اگر حرفي مي‌زنيم اگر برداشت غلطي از آن بشود چه بلايي سرمان مي‌آيد. همه اين نگراني را دارند متأسفانه و اين نگراني‌اي كه بلافاصله در فضاي مجازي تبديل به بي‌آبرويي مي‌شود خب هر كسي را مي‌ترساند، اما ارشاد حق ندارد از چنين چيزهايي بترسد، يعني ما از آقاي انتظامي به عنوان رئيس سازمان سينمايي توقع داريم و از وزير ارشاد توقع داريم. پاي اين قضيه بايد در مجلس و هر جاي ديگري بايستند. حداقل اين حيطه را واگذار نكنند. حال تلويزيون مي‌خواهد حيطة مشابهي ايجاد كند، بكند.

جيراني: آخر الان مسئله مجلس هم وارد شد.

سيدضياء هاشمي: به نظر من مجلس كه شوخي است. من صراحتاً عرض كنم كه بيش از چند هزار درخواست براي يك فوريتي وجود دارد كه اين را بررسي كنند، فكر كنم اين چهار سال تمام است و نمي‌رسند. يك شوخي كردند، شما جدي نگيريد.

فرشته طاهرپور: اتفاقاً يكي، دو نماينده مجلس نطق‌هاي خوبي در اين موضوع كردند، اما آنقدر پراكنده بوده كه به صحن نيامده.

سيدضياء هاشمي: جدي نيست، اصلاً به صحن نمي‌آيد.

جيراني: چرا جهت سياسي است؟

سيدضياء هاشمي: صددرصد سياسي است.

فرشته طاهرپور: حوزة تأثيرگذاري روي مردم است.

سيدضياء هاشمي: بله اين‌ها براي 1400 نگران هستند.

فرشته طاهرپور: حوزة انديشه و تأثيرگذاري روي تفكر و رفتارهاي مردم است. اين‌جا ديگر موضوع عضله نيست، موضوع انديشه است.

سيدضياء هاشمي: هر آدمي كه براي اولين بار پايش را در مجلس بگذارد، يكسري مسائل را مي‌گويند كه اينقدر طرح يك فوريتي و دو فوريتي داريم. تعداد را بشمارند مي‌بينند كه هر طرحي بخواهند بدهند، در يك فوريتي امكان ندارد و چهار سال مي‌گذرد، ‌همين‌طور كه الان هزاران طرح از سال‌ها پيش مانده است و متعلق به الان و چهار روزي كه اين دوستان آمدند نيست.

جيراني: درست است كه يكسري سريال داريم كه الان كار مي‌كنند، اما به نظر مي‌رسد تا مدتي ديگر دستمان خالي شود و پلتفورم‌ها چيزي نداشته باشند.

فرشته طاهرپور: خب بايد آن‌وقت دنبال محتوا بدوند، خير اين قضيه نمي‌تواند اينطور بماند. نياز طبيعي مردم و توليدكننده و پلتفورم‌ها ايجاب مي‌كند كه اين توليدات انجام شود. هرچه دولت يعني نظام مديريتي فرهنگي كشور هوشمند باشد، در اين قضيه همسو و همدل مي‌شود، هرچه نباشد و بخواهد بيرون بايستد و اذيت بكند، مردم بالاخره نشان دادند راه خودشان را پيدا مي‌كنند، فيلمسازها هم همين‌طور. اما تلويزيون در اين وسط به اعتقاد من خيلي دارد فقط با تكيه به... مانند بچه‌هاي لوسي كه زيادتر از خواهر برادرهاي ديگر سهم خواستند و گرفتند و هيچ كار خاصي نكردند، كمتر از آن يكي‌ها درس خواندن و كمتر هنر داشتند، اما همچنان معتقدند بايد نازپروردة بزرگان خانواده باشند، اينطور رفتار كرده و تا الان هم ادامه داده است، بايد هم ادامه بدهد شما هم اگر جاي او بوديد شايد همين كار را مي‌كرديد.

جيراني: تلويزيون از جامعه عقب است. اصلاً به جامعه نمي‌خورد.

فرشته طاهرپور: دور است، اصلاً در يك فاز و لاية ديگري از جو نفس مي‌كشد.

جيراني: اگر تلويزيون با جامعه همراه بود كسي نگراني نداشت كه تلويزيون...

فرشته طاهرپور: مثالي براي شما بزنم، گوينده‌هاي خبر الان در هيچ‌يك از شبكه‌هاي خبري دنيا ماسك نمي‌زنند، چون همه حس مي‌كنند فاصلة دوربين با آن آدم به اندازة كافي هست. شما وقتي خبر مي‌خوانيد احتياج داريد ميميك صورت و حركت لب و دهن را ببينيد كه چه مي‌گويند، حال از ناشنوايان كه كلا از اين وضعيت محروم هستند. در تلويزيون گوينده‌هاي خبر ما ماسك مي‌زنند، بعد برنامة آشپزي نشان مي‌دهند، آقاي مجري كه دليلي هم ندارد در لوكيشن باشد، به اتفاق دو خانم ديگر بدون ماسك در كمتري فاصله ايستاده‌اند و آرد الك مي‌كنند كه كيك بپزند. يعني اين تناقضات در خودِ تلويزيون يا نوع صحنه‌آرايي‌هايي كه در تلويزيون مي‌بينيم، نوع پوشش‌ها و اجراهايي كه مي‌بينيم. من فكر نمي‌كنم حتي خود آن آدم‌هايي كه اين كار را مي‌كنند منهاي تازه‌نفس‌هايي كه خيلي شوق و ذوق دارند كه مجري شدند، خودشان هم لذت نمي‌برند، براي اين‌كه از در آن‌جا كه بيرون مي‌آيند مي‌بينند مردم راجع به صداوسيما چطور حرف مي‌زنند. صداوسيما وجهه و آبروي خودش را از دست داده است، شما يادتان است از قبل از انقلاب و اوايل انقلاب براي هر كسي كه مي‌خواست كار كند كعبة آمال بود، همه برايشان مهم بود كه در تلويزيون كار كنند. الان اصلاً چنين وضعيتي وجود ندارد.

جيراني: بله كاملاً از دست رفته است.

فرشته طاهرپور: اگر الان فراخوان بدهند تهيه‌كنندگاني كه با تلويزيون كار كردند و آسيب مالي ديدند، و امنيت بدهند كه فراخوان مي‌دهيم و بياييد اعلام كنيد كه چقدر طلب داريد، در ادارة‌ماليات چقدر به شما بابت اين قضيه جفا شده كه آن را خيلي خوب مي‌دانم. در جاهاي ديگر... خب اين‌ها دارند حرف دلشان را مي‌زنند، شما مي‌بينيد چطور بحث توليد در تلويزيون مديريت شده، وقتي جواب نمي‌دهد حالا مي‌خواهيد يكي ديگر را هم بدهيد اين بزرگ كند؟

جيراني: چه كار بايد كرد؟

فرشته طاهرپور: دعا.

سيدضياء هاشمي: واقعيت اين است كه اگر يك‌دستي در صنف و تهيه‌كنندگان به وجود بيايد... من همة مشكلات سينماي ايران را بر دوش تهيه‌كنندگان مي‌بينم. يعني اگر اين‌جا منظم بود خيلي چيزهاي ديگر قابليت درست شدن داشت. الان در وزارت ارشاد يكي، دو بار صدا از آقاي طباطبايي‌نژاد ديدم، شنيدم و خوانده‌ام و انصافاً موضع‌گيري خوبي كرده است، اما اين كافي نيست.

جيراني: آقاي طباطبايي‌نژاد تنهايي ايستاده‌اند.

سيدضياء هاشمي: عرض مي‌كنم كه همين يك نفر است، اين كافي نيست. اين‌ها بايد ستاد تشكيل مي‌دادند. اصلاً رو و نه مخفيانه. بچه‌ها بيايند وقتي آموزش و پرورش براي بچه‌ها سايت درست مي‌كنند و نظرخواهي مي‌كنند و اعلام عمومي مي‌كنند ما نبايد در سينما اين كار را بكنيم؟ منتها به دليل همين‌كه هر كسي دنبال...

فرشته طاهرپور: رقيب هم نيستيم، رقيب قابل حذف هستيم.

سيدضياء هاشمي: به شدت حذف شده‌ايم. من مي‌خواهم بگويم ما در سينما چنين آماري نداريم. بالاترين رقم نمايش ما براي يكي از فيلم‌ها دو سال پيش 5/3ميليون نفر بوده است. در تلويزيون كه فاجعه است. اين آمارهايي كه مي‌گويند جامعة آماري‌شان خيلي پايين است. مثل عددهايي كه مي‌گويند...

جيراني: آمارها به نظرم با سنجش ديگري حساب مي‌كند. آمار سريال اين نيست.

فرشته طاهرپور: سنجش افكارهايي كه قبلاً تلويزيون رسم داشت، الان نمي‌دانم دارد يا نه...

سيدضياء هاشمي: نه الان اگر هم داشته باشند اعلام نمي‌كنند، اما جامعة آماري تعريف مي‌كنند براي 50 نفر يك سطحي مي‌گويند برو سراغ اين‌ها من چون يكي از چيزها را ديده بودم، خودشان گفته بودند 7درصد، گفتم امكان ندارد اين‌هايي كه در آن شبكه كار مي‌كنند حتي حاضر نيستند آن شبكه را ببينند. يك شبكة بي‌خاصيت كه مرتب هم كلي هزينه دارد. بنابراين خيلي روي تلويزيون اميد نبنديم.

فرشته طاهرپور: كاري نكنيم كه برنامة ايشان را ببندند.

سيدضياء هاشمي: بخواهند كه به چيزي توجه نمي‌كنند، هر وقت لازم باشد تصميم مي‌گيرند و كاري مي‌كنند. همين كار غيرقانوني كه كردند، كجا قانوني است؟ ساترا از كجا آمد؟ چرا اعلام نكردند ... آقاي طباطبايي‌نژاد نكتة خيلي خوبي را اشاره كرده بود؛ گفته همين كه به صحن مجلس رفته يعني ما حق هستيم، يعني ما بايد بدهيم و تا الان ما مجوزها را مي‌داديم. اين‌كه به مجلس بردند حال برو در مجلس تصويب آن را بگير، شدني نيست. بنابراين اگر يكدستي سينما به وجود بيايد ما با تعدادي از سينماگران و خصوصاً نخبگان واقعاً مي‌توانيم اين مسئله را به چالش جدي بكشانيم و حل كنيم. منظورم از چالش دعوا نيست...

فرشته طاهرپور: مي‌خواهيم بحث كنيم و قانع كنيم.

سيدضياء هاشمي: و واقعاً اين‌ها را وادار به عقب‌نشيني كنيم، چون حق مي‌گوييم. كافي است حرف ما را در جايي بشنوند، نمي‌شنوند. اگر بشنوند مطمئن باشيد كه اثر مي‌كند. ما تصميم مي‌گيريم، يك وقتي دولت عوض شد و 8 نفر تصميم گرفتيم و نامه نوشتيم و به بالاترين مقام نظام رسانديم، ظرف 24 ساعت، شدني است، فقط بايد يكدست باشيم. كاري ندارد، همة اين مسائل را مي‌توانيم حل كنيم. اشارة كوچكي در بحث قبلي‌ام بود بكنم؛ اين دولت گفتم كه به طور كل دولت منفعلي است و اصلاً به فكر سينما نيست. شما مي‌دانيد كه در آمريكا حدود 2 ميليون نفر سينما كار مي‌كنند. 400هزار شغل در آمريكا دارد، الان اين‌ها بيكار هستند، اما از كمك‌هايي كه دولت به اين‌ها مي‌كند فعلاً ارتزاق مي‌كند آن هم با تعطيلي مطلق توليد.

فرشته طاهرپور: ما الان بايد كمك دولت هم بكنيم، به قول سيروس الوند مي‌گويد در دهة 60، 70 دولتي‌ها از ما مي‌پرسيدند كه حالتان خوب است، مشكلي نداريد؟ حال ما بايد از دولت احوالپرسي كنيم...

سيدضياء هاشمي: من فكر مي‌كنم كه در اوج فقر ما پولداريم، اين‌ها فيلم است كه بازي مي‌كنند.

فرشته طاهرپور: ما در اوج پولداري‌مان فقيريم...

سيدضياء هاشمي: آن‌كه در اوج پولداري فقير بوديم براي اين‌كه اختلاس‌گر زياد داشتيم و جيب ما را هم مي‌زدند. اما در رابطه با اين قضيه الان بودجه‌هايي را هزينه مي‌كنند كه به نظر من هيچ ارتباطي به الان مملكت ندارد و الان مبتلابه جامعة ما نيست. اين‌كه مي‌گويند موبايل فلان نياوريد، گير ما اين نيست، ما خيلي گيرهاي بزرگ داريم. چه كار كردن اين است كه بايستي اهالي سينماي ما در ارتباط با توليدِ سريال‌هاي خانگي فعال شوند، البته با كنترل. ببينيد بخشي از نگراني سينماگران و تهيه‌كنندگان ما كه جاهايي را هم بي‌ربط نمي‌گويند، مي‌گويند وقتي هجوم اين كارها مي‌آيد به شدت دستمزدها بالا مي‌رود. ارقامي گفته مي‌شود كه آدم حيرت مي‌كند. يك نفر را ما سال گذشته آورديم و سي تومان با آن قرارداد بستيم، دوستي از من پرسيد گفت سيصد تومان پيشنهاد داده است، گفتم ما سي تومان هم زياد داديم، به درد اين كار نمي‌خورد. اگر مراقبت باشيم و همه با هم...

فرشته طاهرپور: همه با هم همكاري كنند، چون آن‌ها مي‌فهمند دائمي بودن اين بازار به نفع‌شان است.

جيراني: تا زماني كه صنف و قدرت واحد نداشته باشيم، كنترل هيچ‌چيز ساده نيست.

سيدضياء هاشمي: همه‌چيز گير آن‌جاست.

فرشته طاهرپور: البته ما صنف قوي و واحد نياز داريم، اما قرار نيست به جاي همة صنوف فكر كنيم، ما بايد كاري كنيم كه خود آنها هم فكر كنند. فيلمبردارها، صدابرداران، بازيگران، گريمورها، طراح‌صحنه‌ها و... بايد بدانند هرچه فعاليت آنها در حوزة سينما يا نمايش خانگي با ارقام كمتر تداوم داشته باشد، به نفع‌شان است. تا جهشي يك دستمزد بزرگ بگيرند و بعد يك سال بيكار باشند، كار فصلي است در سينما.

سيدضياء هاشمي: يا حذف شده و وارد دعواهاي بي‌ربط بشوند.

فرشته طاهرپور: بله متأسفانه حاشية سينما از متن آن بزرگ‌تر شده درحالي‌كه در متن اتفاقات ناگواري مي‌افتد و در حواشي وقتي سرشان به خودشان گرم است متوجه نيستند كه اگر اين متن فرو بريزد حاشيه‌اي هم باقي نمي‌ماند.

جيراني: خيلي ممنونم، سئوال آخرم اين است كه آيا كار جديد در دست نداريد؟

فرشته طاهرپور: من در حال كار روي دو سناريوي سينمايي و يك سريال هستم.

جيراني: سريال خانگي؟

جيراني: بله، در تلويزيون كه توبة نسوح كردم. يك كار ديگر را داشتم شروع مي‌كردم پيش‌توليد را هم جلو رفته بودم، منتها با توجه به اوضاع كرونا متوقف شد. كار ديگري هم كه سال پيش ساختيم امسال وارد شبكة اكران آنلاين مي‌شود.

جيراني: كار آقاي حضرتي؟

فرشته طاهرپور: كار آقاي علي حضرتي.

جيراني: پروانه‌تان را گرفتيد؟

فرشته طاهرپور: بله.

جيراني: نام فيلم چيست؟

فرشته طاهرپور: «سازهاي ناكوك»

جيراني: موسيقي است؟

فرشته طاهرپور: به‌نوعي به موسيقي مربوط مي‌شود، اما خود موضوع موسيقي نيست. براي يكي از كاراكترها موسيقي و ساز نقش اصلي را دارد.

جيراني: چه زماني شروع به ساخت فيلم جديد مي‌كنيد؟

فرشته طاهرپور: يك طنز سياسي است كه از نظر خودم طرح بسيار جذابي است، سناريوي آن در حال اتمام است. يعني دوستي كه به اتفاق ايشان سناريو را مي‌نويسيم سينانپس را تمام كرده و روي كل آن كار مي‌كند. يك طرح سريال زنانه را هم با خانم نگار آذربايجاني مي‌نويسيم كه وقتي شرايط جور شد همه را با هم توليد مي‌كنيم.

جيراني: شما چه كرديد؟

سيدضياء هاشمي: من دو پيش اكران دارم، منتظرم اين وضعيت درست شود.

جيراني: پروانه‌شان را گرفته‌ايد؟

سيدضياء هاشمي: يكي را گرفتم و يكي هم در مونتاژ است. يكي آمادة‌نمايش است، منتها فضا براي نمايش براي اين فيلم آماده نبود. اما به شدت فيلمنامه مي‌خوانم.

فرشته طاهرپور: چقدر هم الحمدلله زياد شده و سناريست‌ها در دوران كرونا خيلي زياد شدند.

جيراني: هم سناريو زياد شده و هم تعداد تقاضاي پروانة ساخت.

فرشته طاهرپور: بله

سيدضياء هاشمي: البته اين‌ها نمي‌سازند، عمدة آن‌هايي كه صادر كردند توليد نمي‌شود. خدا كند بعضي از اين‌ها الان هم نسازند. يك مقدار ديرتر بسازند، الان غضب واقعاً جمع... ببينيد در لوكيشن‌ها 70 نفر آدم خطرناك هستند.

جيراني: دو فيلم داريم كه سياهي‌لشگر دارند.

سيدضياء هاشمي: در فضاي بسته؟

جيراني: فضاي باز.

فرشته طاهرپور: قسمت سياهي‌لشگرشان تمام شد.

سيدضياء هاشمي: چقدر خوب. هر چه ديرتر شروع شود، ما اين زمان را يك مقدار بگذرانيم و با آن كلنجار مي‌رويم با اين كرونا در پاييز، فصل زمستان. چون شنيدم زمستان سختي در پيش است.

جيراني: مي‌گويند پيك بعدي كرونا...

سيدضياء هاشمي: بله شديدش در زمستان است، بنابراين بايد خيلي مراعات كرد، ما فيلم براي اكران زياد داريم، اما سمت نمايش خانگي برويم كمك زيادي است. البته اين‌ها هم ساخته شوند و خدايي نكرده اتفاقي نيفتاد ما مي‌توانيم در آنلاين همه را جبران كنيم، اما به شرط اين‌كه آن دو تا هم با هم خيلي چيز نشوند... البته رفقاي ما هسته همه را دوست داريم و كمك‌شان مي‌كنيم. اما اين‌كه دو تا يك جا بشوند خوب نيست، بايد مجزا عمل كنند.

فرشته طاهرپور: دو، سه ديگر هم هستند، اين دو قوي‌ترند.

سيدضياء هاشمي: نه پنجاه‌تا هستند.

جيراني: به نظرم 2 پلتفورم قدرتمند بيشتر نيست.

سيدضياء هاشمي: به نظر من يكي است.

فرشته طاهرپور: نه دو تا هستند.

سيدضياء هاشمي: ببينيد محسن را مي‌گوييد؟

فرشته طاهرپور: نه يك آدم اگر قرارداد مي‌بندد براي اين‌كه بعداً روي هر دو تا نمايش داده مي‌شود.

سيدضياء هاشمي: نه يكي، سيستم جداست.

فرشته طاهرپور: در توليد ولي جدا مي‌شود.

سيدضياء هاشمي: شك نكنيد جداست، اما اين مي‌خرد و به ديگري مي‌دهد و... من مي‌خواهم بگويم بايد اضافه شود و براي اين دوستان هم رقيب بيايد به نفع‌شان است. اين‌ها هم جدي‌تر جلو مي‌آيند. من واقعاً دوست دارم به اين‌ها كمك كنيم. منتها نبايد بچه‌هاي ما را بترسانند و يكباره نرخ تعيين كنند. البته تا اين‌جا خيلي خوب آمدند و انشاءالله بعد هم بهتر مي‌شود.

جيراني: خيلي متشكرم.

فرشته طاهرپور: اميدوارم دفعة بعدي در شرايط بهتري دور هم باشيم.

جيراني: انشاءالله كرونا تمام شده باشد.

فرشته طاهرپور: ايام كرونا را تحليل مي‌كنيم.

جيراني: يا شما با صنف واحد متحد شده باشيد.

سيدضياء هاشمي: به نظر شما سينما چه وضعيت پيدا مي‌كند؟

جيراني: طبقة متوسط تماشاگر سينما هستند...

سيدضياء هاشمي: در اين شرايط؟

جيراني: مشكل دارد.

سيدضياء هاشمي: توليد

جيراني: همين الان كه من با شما صحبت مي‌كنم، ده سناريو براي شنبه است، ده سناريو هفتة پيش و ده سناريو هفتة پيش‌تر كه خيلي است.

فرشته طاهرپور: نشان مي‌دهد مردم ناخودآگاه دارند پس مي‌زنند و مقاومت مي‌كنند و مي‌خواهند اين شرايط بحراني را نپذيرند و از آن عبور كنند.

سيدضياء هاشمي: از اين جهت توليد خيلي خوب است.

جيراني: ما بايد سعي كنيم سينما را از نگه داريم و نگوييم سينما تعطيل است. متأسفانه تلويزيون طوري صحبت مي‌كند كه سينما تعطيل است. ما بايد كاري كنيم كه سينما باز است، مردم به سينما بروند و داخل سينما بشوند.

سيدضياء هاشمي: من مي‌خواهم چيزي بگويم؛ فيليپ ششم چند هفته پيش با ملكه به سينما رفتند. هيجانات و... هم راه انداختند كه مردم بياييد سينما باز است. مردم نرفتند. از اين مهم‌تر؟

فرشته طاهرپور: آن‌وقت آن‌ها ترسوتر از ايراني‌ها هستند، ايراني‌ها اگر تشويق شوند مي‌روند.

سيدضياء هاشمي: مي‌خواهم بگويم ما بايد آداب را هم درست كنيم.

جيراني: بايد تشويق كنيم سينماها را باز كنند.

سيدضياء هاشمي: من فكر مي‌كنم تلويزيون ما را نشان ندهد بهتر است.

فرشته طاهرپور: نه نمي‌خواهد ما را تبليغ كند، اما اطلاع‌رساني كند.

جيراني: نگويد سينما تعطيل است.

سيدضياء هاشمي: آن ديگر دست ما نيست. دروغ مي‌گويد.

فرشته طاهرپور: واقعاً كاري كه تلويزيون با ما مي‌كند اصلاً ضعيف‌تر از كاري كه آمريكا با ايران مي‌كند نيست، رسماً تحريم مي‌كند. تلويزيون سال‌هاست سينما را تحريم كرده، حال مي‌خواهد سر نمايش خانگي هم همين بلا را بياورد؟ خب ما مي‌دانيم كه تلويزيون دوست ما نيست. خودش پيمان دوستي‌اش را نقض كرده و دليلي ندارد حوزه‌هاي ديگر به بلايي كه ما از آن عبور كرديم مبتلا شوند. البته من دعا مي‌كنم تلويزيون سر عقل بيايد، آگاهي و دلسوزي نسبت به مخاطب و توليدات سينمايي داشته باشد و اين رفتارها را كنار بگذارد، در اين صورت كه ما مشكلي نداريم.

سيدضياء هاشمي: در همين دوران كرونا دوستي رفته و مجوزي با فشار جايي بسته، حال نمي‌دانم كجا. رئيس سازمان صداوسيما آقاي عسگري، دستور اكيد گرفته كه 500 تا داده شود. مي‌رود و حدود 35 بار تيزرش را اصلاح مي‌كنند. اصلاحاتي مي‌كنند كه اگر نمايش بدهند به درد هيچي نمي‌خورد. منتها اين رفيق ما مي‌رود و تا پايان مي‌ايستد. بعد مي‌گويند اين كار و آن كار را بكن، همه اين كارها را انجام مي‌دهد. مي‌گويند كسي كه مسئول اين بوده در نامه‌اي كه نوشتي به اين نامه، اين را ننوشتي، اين را بنويس... آن را مي‌نويسد مي‌گويند اشتباه كردي اين را هم اضافه كن، آنقدر بازي‌اش مي‌دهند و آخر مي‌گويند نمي‌توانيم پخش كنيم.