چهار آبان ماه یادآور مظلومیت بهبهان

به گزارش خبرگزاری بسیج از بهبهان، مردم شهرستان بهبهان همواره از قبل از انقلاب اسلامی جز مبارزان و مخالفین با حکومت طاغوت بودند و در هنگام شروع جنگ تحمیلی توسط رژیم بعث عراق جز خط شکنان و رزمندگان در جبهه‌های حق علیه باطل بودند.

صدام که در میدان جنگ توان مقابله با رزمندگان اسلام را نداشت به حملات موشکی و هوایی به شهرها و مناطق مسکونی رو آورد بود، چهارم آبان ماه 1362 در یک عصر پاییزی حوالی ساعت ۱۷ دانش آموزان مدرسه شهید حمدالله پیروز شهرستان بهبهان در کلاس‌های خود مشغول تحصیل و غرق در رویاهای کودکانه خود بودند، که ناگهان صدای مهیبی سراسر مدرسه را فراگرفت.

تمام دانش‌آموزان و‌ معلمان گیج و مبهوت بودند که چه شده، سقف و دیوار مدرسه بر سر دانش‌آموزان آوار شده بود و فضای مدرسه مملو از دود و صدای ناله دانش آموزان زیر آور بود. خبر به سرعت در تمام شهر پیچید که مدرسه شهید پیروز را با موشک هدف قرار داده‌اند

ناله مادران گوش آسمان را پرکرد

از همه نقاط شهر به سوی محل مدرسه روانه شدند، غوغایی به پا شده بود. وقتی مردم به محل انفجار رسیدند و کلاس‌های ویران شده را دیدند، سریع خودشان را به میان آجرها و تیرآهن‌های فرو ریخته رساندند، فریاد الله اکبر، الله اکبر از زبان‌ها نمی‌افتاد، خون همه جا را گرفته بود.

اولیای دانش‌آموزان مدرسه پریشان و نگران و با دلهره بسیار زیاد خود را به مدرسه رساندند. خدایا چه می‌دیدند؟ پیکر عزیزان بی‌گناه خود، به کدامین گناه؟ فریاد پدران ، ناله و شیون مادران گوش آسمان را پر کرده بود.

موشک ۱۲ متری صدام مدرسه شهید پیروز بهبهان را هدف قرار گرفت، و در این حمله ۶۹ دانش‌آموزان بی گناه و چهار معلم و یک کارمند مدرسه مظلومانه به شهادت رسیدند. دانش آموزان مظلوم مدرسه شهید پیروز صبح روز ۴ آبان کوله‌‌های خود را از کتاب و دفتر پر کردند و به مدرسه رفتند اما آن کوله، بار سفرشان به مقصد بهشت شد.

دانش آموزان شهید دفاع مقدس در میان شهدای سرافرازمان از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند، نوجوانانی که با پاکی و مظلومیت خون خود سندی بر مظلومیت ملت ایران و جنایتکار بودن حزب بعث عراق هستند.

جنگ جنگ تا پیروزی

فردای آن روز جمع بسیاری از خبرنگاران داخلی و خارجی به سوی شهر «بهبهان» روانه شدند تا از آن واقعه تلخ برای رسانه‌های خود خبر تهیه کنند. به ‌محض حضور خبرنگاران در محیط مدرسه که با خاک یکسان شده بود، دانش‌آموزانی که در آن حادثه جانگداز زخمی شده بودند، با تن مجروح خود، در حالی ‌که سر و صورت و دست و پاهایشان باندپیجی شده بود، در مدرسه حضور یافتند و شعار مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل و مرگ بر صدام سر داده و یکپارچه و با تمام قدرت فریاد می‌زدند: «جنگ جنگ تا پیروزی. می‌جنگیم، می‌میریم، ذلت نمی‌پذیریم.»

حادثه مدرسه شهید پیروز بهبهان ، برای هر انسانی که قلب داشته باشد، حادثه تلخی است

محسن رسولان یکی از دانش آموزان بازمانده از این واقعه دردناک است که در گفتگو با خبرنگار بسیج اظهار کرد: در آن روز، سر کلاس با بقیه همکلاسی‌ها مشغول گوش دادن به حرف‌های معلم بودیم که ناگهان صدای بلند و نور نارنجی کل فضا را گرفت، در و دیوارهای مدرسه فرو ریخت لحظات اول همه ترسیده و مبهوت بودند.

او می‌گفت: چند دقیقه‌ بعد از اصابت موشک، آقای هدایت‌نیا دائما با صدای بلند شعار الله اکبر و لا اله الا الله سر می‌داد و از دانش آموزان زیر آوار می‌خواست که او را همراهی کنند و شعار سر بدهند.

رسولان ادامه داد: در کلاس زیر نیمکت پناه گرفته بودم اما سر و صورتم توسط خرده‌ها شیشه پنجره و پرتاپ تکه‌های آور دیوار وسقف کلاس زخمی شده بود، ناگهان دیدم که منصور شمس یکی از بچه‌های محلمون وارد کلاس شد و به سرعت دستم را گرفت و من را به حیاط مدرسه انتقال داد.

در ادامه گفت: حیاط پر از فریاد و ناله والدین دانش آموزان شده بود و همه در زیر آورها دنبال فرزندان خود بودند و فریاد مرگ بر صدام سر میدادند.

محسن رسولان از بازماندگان حادثه مدرسه شهید پیروز تصریح کرد: بعد از انتقال به بیمارستان و طی کردن دوره نقاهت جمعی از مجروحین به دیدار مقام معظم رهبری رفتند و ایشان در این دیدار خطاب این حادثه فرمودند: حادثه مدرسه شهید پیروز بهبهان، برای هر انسانی که قلب داشته باشد، حادثه تخلی است.

پسرم مرا صدا زد

پدر شهید علویان یکی از شهدای حادثه مدرسه پیروز در گفتگو با خبرنگار بسیج اظهارکرد: بعد از شنیدن خبر اصابت موشک به مدرسه نگران و مضطرب به سمت مدرسه رفتم.

فضای مدرسه پر از آوار و گرد و خاک بود و همه والدین نگران در آوار بدنبال فرزند خود بودند. سراغ پسرم را گرفتم گفتن به بیمارستان منتقل شده است.

به سرعت خودم را به بیمارستان رساندم ، وقتی وارد بیمارستان شدم راهرو بیمارستان پر شده بود از مصدومان و پیکر شهدا سراسیمه به دنبال پسرم می‌گشتم از آن اتاق به این اتاق که ناگهان پسرم را غرق به خون دیدم، مرا صدا زد. خواست برایش آب بیاورم اما دکتر گفت نباید آب بخورد وگرنه میمیرد که ناگهان در همین لحظه به درجه رفیع شهادت نائل شد

سی و هفت سال از این فاجعه دردناک گذشت، ولی هنوز قلب مردم بهبهان در غم از دست دادن لاله‌های پرپر شده مدرسه شهید پیروز بهبهان پر درد است ، یاد و خاطره شهدای حادثه مدرسه شهید پیروز بهبهان گرامی باد.

اسامی شهدای بمباران مدرسه پیروز بهبهان:

شهدای معلم:
محمدطاهر خلفیان
منصور آموزش
نجفعلی ویسیان
عبدالرسول صمدی
خدمتگزار
عبدالرسول نژاد صادقی

شهدای کلاس اولی:
محمدرضا بهادری
سعید پسندیده
کورش پورشریف
احمد حاجوی
علیرضا دانایی
مهدی رنگین کمان
فرج الله رویین تن
ابراهیم رئیس پور
بهروز صفایی اصل
محسن مراحل

شهدای کلاس دومی:
حسین آغاجری
لطف الله اسماعیلی نسب
خسرو اقسام
کرم الله اکبرنژاد
وحید الهی
نادر امینی
اردلان بهرام فر
فضل الله پناهیان
حسین پیلم
سید جواد جلیل زاده
یونس جوزاک
عابدین حاجی زاده
عبدالله خدری
یدالله دالمن
مهدی دعاوی
فرخ دولتخواه
سید علیشاه دونده
بارونی رازقی
لطف الله رحمانی تنگ برد سفید
فضل الله روانشادی
قربان زارعی
بابک زارعی قنواتی
علیمراد شاکری طلاگه
اردشیر شبانی ابولی
محمدحسین شجاع الدینی
بهروز شجاعی
قدرت الله شجاعی
یدالله شیرعلی
عیسی طیبی
اسماعیل عبادار
سید حسین عبایی باقری
مسعود علویان
نورالله عوض نژاد
سیف الله فرازمند
محسن قدیمی
تورج قناطیر
خسرو قنواتی
محمدرضا قنواتی
بهروز قیصر زاده
غلامرضا کرم پور
نعمت الله گچ کوبان
فرخ لایق
پرویز ماهی زاده
عبدالرحیم مسکنتی
عبدالرحیم مشیدی
شهراد معمار
محمدرضا مکاری مقدم
شاهپور مکرمیان
اقبال مودت
سید جمشید موسوی اصل
رحمان مؤیدی
محمدرضا نصرالله زاده
اسدالله هندیجان زاده
حسن یونسی

شهدای کلاس سومی:
هوشنگ ابولی
اصغر درداب
حشمت الله علمخانی
سید سعید علویان
احمد نیک نژاد

انتهای پیام/