دانشجویان باید موتور پیش رانش علمی کشور باشند

به گزارش خبرگزاری بسیج از چهارمحال بختیاری؛ دکتر حمیدرضا اسماعیلی از اساتید دانشگاهی شهرستان شهرکرد در یادداشتی ارسالی به خبرگزاری بسیج چهارمحال و بختیاری به مناسبت فرارسیدن 16 آذر و روز دانشجو و برخی مسائل دانشگاه و دانشجو پرداخت که در ادامه ارائه می گردد:

بسم الله الرحمن الرحیم
برای دانشجو و دانشگاهی که قرار بود موذن جامعه و دانش گاه باشند...
رهبر معظم انقلاب اسلامی امام خامنه ای، تاکنون بار ها و به مناسبت های گوناگون انتظارات خود از دانشجویان را بیان نموده و با توصیه های ارزشمند خود مسیر صحیح دانشجویی را تبیین نموده اند اما آیا دانشگاه های کنونی واقعا به مکان و بستری برای تحقق انتظارات امام امت از دانشجویان تبدیل شده اند؟
دانشگاهی که قرار بود روند خودسازی فردی و اجتماعی دانشجویان را تسهیل کند، در نتیجه اهمال هیئت های جذب، پس از به کارگیری حجم انبوهی از اساتیدی که کعبه آمالشان در فاصله هزاران کیلومتری مرزهای غربی و شرقی قلمرو تمدن اسلامی- ایرانی ما قرار دارد به مکانی برای آموزش مستمر دروس هزار واحدی" خود فراموشی" ، "بیگانگی با هویت اسلامی- ایرانی" و " یاس و ناامیدی" بدل شده و برخلاف تاکیدات مکرر رهبری به پادگانی برای آموزش سربازان دشمن تبدیل شده است.
دانشگاهی که بنا بود موتور پیش رانش علمی کشور باشد به محل تدریس علوم لاینفعی تبدیل شده که نه در راستای برطرف کردن نیاز های گوناگون کشور از جمله صنعت، اقتصاد و ... بوده و نه با فرهنگ ملی و دینی ما تناسب دارد. از سویی دیگر، وقتی ارزش گذاری فعالیت اساتید و معیار ارتقا رتبه علمی آنان تعداد مقالات آی اس آیی است که هیچ سودی برای کشور ندارند بدیهی است که دانشگاه در راستای ایفای نقش محوری خود در پیشرانش علمی کشور عاجز شود.
آیا حضور دانشجویان در دانشگاه به تقویت مبانی معرفتی و آرمان خواهی آنان، که خواسته پرتکرار رهبری از دانشجویان بوده، کمک کرده است؟ با ایجاد فاصله روز افزون بین حوزه و دانشگاه واز طرفی دیگر، حضور اندک حوزویان - که بسیاری از آن ها هم از خروجی حوزه های سکولار بوده اند - و تئوریسین های انقلاب، در میان دانشجویانی که هدف اصلی تهاجم فرهنگی غرب می باشند، واکسیناسیون آن ها را در برابر استحاله فرهنگی و تضعیف بنیان های معرفتی محقق نشده و گسترده تر شدن حجم جنگ روانی و تهاجم فرهنگی، روز به روز شاهد کمرنگ تر شدن آرمان های اصیل انقلاب در تفکرات خیل عظیمی از دانشجویان هستیم.
آیا محیط کنونی دانشگاه ها با تاکیدات مکرر رهبری بر اهمیت مسئله دینداری، رعایت شئونات اسلامی و حجاب و حیاء اسلامی در دانشگاه همخوانی دارد؟ از سویی رها شدن- عملا بدون ضابطه - دختران و پسران در محیط مختلط آموزشی، بدون اینکه بعد از 12 سال تحصیل با اعمال تفکیک جنسیت، آموزش های لازم برای تعامل مناسب با جنس مخالف را فرا گرفته باشند، دینداری و حیاء اسلامی دانشجویان را هدف گرفته و زمینه ساز بروز ناهنجاری های اجتماعی و مفسده های اخلاقی گوناگون شده که بعضا تا انتهای عمر گریبانگیر آنان بوده و زندگی آینده آنان-مخصوصا دختران- را به مسیر تباهی می کشاند. از سویی دیگر پذیرش گسترده دختران در رشته هایی که با ویژگی های فطری و اقتضائات زندگی آینده آنان در تضاد است، بنیان خانواده های آینده را تضعیف خواهد نمود.

در سایه بی تدبیری مسئولان فرهنگی، سوق دادن تعمدی دانشجویان به سمت تحصیل در مقاطع تحصیلات تکمیلی، سن ازدواج را افزایش داده و در نتیجه آن، با برطرف نشدن نیازهای ابتدایی دختران و پسران، زمینه ساز شکل گیری ارتباطات خارج از عرف و شرع بین دانشجویان شده است که این ارتباطات که با هدف برطرف شدن نیاز های عاظفی و... دانشجویان شکل میگیرد در نهایت نه تنها اهداف مورد انتظار دانشجویان را محقق نمی سازد بلکه دردی بر درد های آنان خواهد افزود.
و....
اگر بخواهیم از فاصله دانشگاهی که هست تا دانشگاهی که باید می بود، سخن بگوییم قصه مثنوی هفتاد من است. خلاصه که بخواهیم بگوییم دانشگاه های ما هر کاری میکنند جز تربیت دانشجوی فرزانه، صالح و با نشاط. آن معدود دانشجویانی که از روند دانشگاهیزاسیون غربی در خاک کشور جمهوری اسلامی گریخته اند، تنها خروجی های مورد رضایت امام امت از دانشگاه های ما هستند.

اما مقصر کیست؟ آیا دانشجویانی که ناخواسته از ترم یک تا ترم آخر دانشگاه ،بصورت از پیش برنامه ریزی شده، پله پله مسیرعلم مفید نیاموزی را طی می کنند مقصر هستند؟ آیا دانشجویانی که با قرار گرفتن در محیط ناسالم دانشگاه ها، از روز شروع تحصیل در دانشگاه تا جشن فارغ التحصیلی، روز به روز خود را از ظواهر و پوشش دینی سبک تر، بنیان های اعتقادی خود را ضعیف تر، معصومیت خود را از دست رفته تر، دلبستگی خود را به ایران اسلامی و اهتمام خود را برای ماندن و ساختن آن کمتر میبینند مقصر هستند؟
"دانش" گاه "اسلامی" ما را آرزوست...
شورای عالی انقلاب فرهنگی و مسئولان آموزشی و فرهنگی کشور، دقیقا چه زمانی از خواب خرگوشی خود بیدار خواهند شد؟ چه مقدارزمان باید بگذرد تا نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاهها با دیدن مسجد های خالی شده دانشگاهها و مشاهده تغییر و زوال تدریجی ظاهر، پوشش و تفکر مذهبی دانشجویان، در بازه زمانی شروع تحصیل تا انتهای تحصیل در دانشگاه، به رویه اشتباه خود در دانشگاهها پی ببرد ؟ آیا این مسئولانی که دانشگاه ها ر ا برای سربازگیریدو دستی به دشمن تحویل داده و منفعلانه شاهد از دست رفتن سرمایه های گرانقیمت نظام هستند، بدون احساس عذاب وجدان شب سر بر بالین می گذارند؟ آیا خود را نسبت به خون بیش از 200 هزار شهید جنگ تحمیلی، بیش از 17 هزار شهید ترور، صد ها شهید مدافع حرم و شهدای هسته ای که برای آبیاری نهال انقلاب ریخته شده مدیون نمیبینند؟