پرستاری یعنی کشیدن لبخند بر بوم نقاشی دردها

به گزارش خبرگزاری بسیج از کردستان،  هر سال روز پرستار که از راه می‌رسد، نگاه‌هایمان متوجه فرشتگان سفید پوشی می‌شود که حرفه آنها، خدمت به خلق است. وقتی بیماری وجود ما یا یکی از نزدیکانمان را در بر می‌گیرد و روانه مراکز درمانی و بیمارستان‌ها می‌شویم بیش از هر وقت دیگری متوجه ضرورت حضور آنها در جامعه می‌شویم.

امسال روز پرستار متفاوت تر از هر سال دیگر برای این عزیزان رقم خورد چرا که این روزها که بیم ابتلاء به کرونا رهایمان نمی‌کند و همه می‌کوشیم بیشتر در منزل باشیم، آنها در خط اول مبارزه با بیماری ایستاده‌اند.

در این روزهایی که با نگاه به چهره مردم می‌توان نگرانی و ترس ازمبتلا شدن به ویروس کرونا را به خوبی مشاهده کرد پرستاران بودند که بدون هیچ ترس و واهمه‌ای به مردم به ویژه به بیماران خدمت می کنند و اگر چه جنگ و خط مقدم تمام شده است و یا رنگ لباسشان فرق می‌کند. اما امروز آنها لباس رزم پوشیده‌اند و در خط مقدم حفظ سلامت جامعه ایستاذند و تلاش میکنند تا حتی به قیمت از دست دادن جان خود سلامتی را به بیماران بازگردانند.

شریف ترین شغل

پرستاران تلاش می کنند تا با تاباندن نور امید بیماران را به زندگی و نبرد با بیماری فرا خوانده و در این مسیر یاریگر آنان خواهند بود.

خانم افسانه رعدی سرپرستار بخش ICU در گفتگو با کردتودی اظهار داشت:سختی حرفه پرستاری بر کسی پوشیده نیست، شب بیداری‌ها، اداره امور بخش‌های مختلف بیمارستان‌ها در شیفت‌های شلوغ و پر استرس، کمبود امکانات و نیرو از جمله مواردی است که در برابر چشمان ما قرار دارد. اما شیوع ویروس کرونا این روزها جنبه دیگری از مشقت‌های این حرفه را پیش چشم‌ها نمایان کرده است و این امر را کسی جز پرستار در شیفت کاریش نمیتواند درک کند.

وی می گوید: در زمانی که همه حتی المقدور از حضور در مراکز درمانی خودداری می‌کنیم تنها پرستار است که بخشی از شبانه روز را در بیمارستان‌ها می‌گذرانند و در معرض بیماری قرار دارند.

این پرستار با سابقه ی کردستانی عنوان داشت: این روزها عکس‌ها و کلیپ‌هایشان که در فضای مجازی دست به دست می چرخد، نشان از عاشقانه زیستن پرستارانی است که عشقانه برای بهبود حال بیمارانشان حتی با به خطر انداختن جان خود تلاش میکنند تا سلامتی را به یک بیمار هدیه دهند.


در ادامه دنیا شیروانی یکی دیگر از پرستاران تازه نفس، با سابقه سه ساله خود از عشق به خدمت در این حرفه میگوید: این روزها برای پرستاران، خستگی معنایی ندارد چرا که در همه شهرها پرستاران با دل ‌وجان برای بهبود حال بیماران تلاش می‌کنند تا هر چه سریع‌تر بهبودیافته و به کنار خانواده برگردند.


وی عنوان داشت:هر وقت کنار تخت یک بیمار می‌رویم، احساس می‌کنیم که این بیمار یکی از عزیزان خودمان است و هرلحظه تلاشمان برای ارائه خدمت به بیماران بیشتر می‌شود.

شیروانی افزود: این روزها که کرونا در همه‌جا فراگیر شده، ما پرستاران از دل‌وجان برای ارائه خدمت به بیماران تلاش می‌کنیم و وقتی می‌بینیم حال بیماری که کرونا داشته، بهبود می‌یابد از صمیم قلب خوشحال می‌شویم.

مهم‌ترین انتظار یک پرستار از مسئولین


وی در ادامه به انتظارات یک پرستار از مسوولین اشاره کرد وتصریح نمود: توجه بیشتر به قشر پرستاری، کاهش فاصله و تبعیض بین اقشار درمانی، تأمین بیشتر نیروی انسانی جهت کاهش اضافه‌کار اجباری و پرداخت معوقات پرستاران از جمله انتظارات این قشر است که انتطار میرود مسوولین به این خواسته ها جامه ای عمل بپوشانند چرا که با توجه به حجم کار و سختی این شغل، حقوق و مزایای ما پرستارها مناسب نیست هرچند حتی باوجود عدم پرداخت ماه‌ها معوقات پرستاران، ما باجان و دل‌مشغول خدمت‌رسانی هستند.

نفس‌های بریده بریده و سرفه‌های بی‌وقفه یارای صحبت کردنش را گرفته بود، این صحنه‌ها تصویری از جانبازان شیمیایی را برایمان تداعی می‌کرد.


روایت جهادگر عرصه سلامت که با روپوش سفید و مقدس پرستاری به چندین بیمار مشکوک و مبتلا به کرونا در بیمارستان ادر بیمارستان توحید سنندج خدمت‌رسانی کرده و اینک خود بخاطر ابتلا به این بیماری با ویروس منحوس کرونا دست و پنجه نرم می‌کند.


خانم طاهری پرستار بخش قلب میگویید و بعد از شیوع کرونا داوطلبانه به اورژانس تنفسی رفتم تا اینکه اواخر ماه گذشته حساس کردم که دچار سرماخوردگی شده‌ام.


طاهری در ادامه افزود: با توجه به تعریق زیاد هنگام پوشیدن لباس حفاظت شخصی، در ابتدا فکر می کردم سردی هوا باعث شده دچار سرماخوردگی شوم و به همین خاطر در بخش اورژانس اقدام به تزریق سرم نمودم اما با تداوم علائمی همچون تب و از دست رفتن حس بویایی کم کم متوجه می‌شود که درگیر ویروس کرونا شده ام.


وی با توجه به اینکه با بیان هر جمله کوتاه، چندین بار صدای سرفه میکرد می‌گوید: روزهای اول برای اینکه خانواده ام نگرانم نشوند ابتلایم را از آنان پنهان کردم، زیرا اگر مادرم متوجه بیماری ام می‌شد برای مراقبت از من به خانه می‌آمد و سلامتش به خطر می‌افتاد.


طاهری ادامه می‌دهد: بعد از چند روز که حالم بهتر شد به خانواده ام در مورد وضعیتم اطلاع دادم اما همچنان در خانه خود را به تنهایی قرنطینه کردم تا بیماری را به دیگران انتقال ندهم.


وی با بیان اینکه اعضای خانواده اش از روزهای نخست شیوع کرونا نگران سلامت او بوده‌اند، می‌گوید: به آنها گفتم که همانطور که یک نظامی هنگام جنگ وظیفه دارد به میدان برود، هم اکنون وظیفه رسیدگی به بیماران و مبارزه با کرونا بر عهده پرستاران و پرشکان است و باید به انجام وظیفه بپردازیم.


این پرستار با بیان اینکه رعایت توصیه‌های بهداشتی وظیفه شخصی هر شهروند است تصریح می‌کند: ما در جامعه هم در قبال خودمان و هم در قبال سلامت دیگران مسئولیم، بعضی افراد فکر می‌کنند چون جوان، سالم و یا ورزشکارند، از این ویروس مصون می‌مانند اما با ندانم کاری‌هایشان علاوه بر خود ده‌ها نفر را گرفتار این بیماری می‌کنند.


این پرستار با ابراز علاقه ای خود به حرفه ای پرستاری قاطعانه می‌گوید: من واقعاً از شغلم راضی ام، زیرا هرگاه که دست بیماری را گرفته نتیجه آن را در زندگی خودم حس کرده‌ام، با اینکه حقوقم چشمگیر نیست و گاهی با تأخیر پرداخت می‌شود و در ابتدا با علاقه زیاد آن را انتخاب نکردم، اما اگر به گذشته برگردم صد در صد همین رشته و کار را انتخاب می‌کنم؛ این حرف‌ها را نه به عنوان یک شعار بلکه از صمیم قلب می گویم.


بی‌توجهی به توصیه‌های بهداشتی ظلم در حق کادر درمان است

حسینی یکی دیگر از پرستاران بخش کرونا در ادامه علاوه بر طاقت فرسایی پوشیدن لباس‌های حفاظت شخصی برای ساعات طولانی، دیدن بیمارانی که تنها و بدون هیچ عیادت کننده‌ای روزها بر تخت بیمارستان با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند را از دیگر تلخی‌های بخش بیماران کرونایی عنوان می‌کند و می‌گوید: ما علاوه بر ارائه خدمات معمول پرستاری به بیمارانی که از تب بالا و مشکلات تنفسی رنج می‌برند، در انجام برخی از کارهای شخصی بیماران هم کمک می‌کنیم.


این پرستار میگویید: وقتی که بعد از اتمام شیفت از بیمارستان بیرون می آیم و رفتارهای پرخطر برخی از مردم و شلوغی خیابان‌ها را میبینیم قلبا تاسف می شویم که مردم چگونه میتوانند اینقدر ساده به شیوع این بیماری دامن بزنند.

وی در پایان سخنانش از مردم میخواهد که با رعایت کردن پروتکل های بهداشتی و پرهیز از حضور در اجتماعات بار سنگینی که بر دوش کادر درمان گذاشته شده را سبک کنند.


قطعاً این ویروس هم تاریخ انقضایی دارد و تمام می‌شود اما آنچه که برای همیشه در یاد مردم قدردان ایران اسلامی می‌ماند همین تلاش‌ها، از خودگذشتگی ها و جهاد سفید پوشان عرصه سلامت است.

 

انتهای پیام/7727