450 سال پیش پدران ما را برای امنیت مرزها و ساماندهی کشور به قزوین آوردند، بزرگان و فرماندهانی که سرداران سپاه صفوفی بودند و در ترویج تشیع نقش ویژه داشتند. هر بار کتابی را می گشایم تا نقش مردان سرزمین پدری و اجدادی ام را در دفاع مقدس جستجو کنم، به سه راهی مرگ و شاخ شمیران، پادگان حاج عمران می رسم، گویا مرزها تا به مردان سرزمینم تکیه نکنند رنگ آسایش نمی بینند، حاج عمران و پیرانشهر ماندند تا با قدمهای استوار مردان 300 امنیت و آسایش را تجربه کند. هر چه هست به آنان می بالم، 450 سال تاریخ نتوانستم رنگ و بوی ما را تغییر دهد. به سه راهی مرگ می رسیم.
لشگر 57 لرستان که در حال تدارک برای انجام عملیات در شاخ شمیران بود برای سد پیشروی‌های خطرناک دشمن به منطقه حاج عمران فراخوان شد.
نیروهای اطلاعاتی، گردان‌های پشتیبانی رزم و 7 گردان از لشگر 57 که متشکل از گردان انبیاء، محرم، شهدا، ثارالله، محبین، ابوذر، مالک اشتر بودند توانستند در کمترین زمان ممکن منطقه را شناسایی و با انجام تک شبانه از حرکت دشمن بعثی جلوگیری کنند و دشمن ناکام بماند.
رزمندگان لرستان 28 اردیبهشت در سه‌راهی مرگ منطقه حاج عمران مستقر و آماده عملیات شدند. عراق با 7 تیپ و 12 گردان کماندویی به قصد تصرف پیرانشهر و پادگان حاج عمران برای باز کردن جبهه جدید پس از شکست در والفجر 8 دست به تک گسترده زد تا با تصرف ارتفاعات منطقه خودمختاری برای کردهای کومله و دمکرات فراهم کند.
نیروهای لشگر 57 لرستان که برای نبرد در شاخ شمیران و دربندی خان مهیا می شدند برای سد کردن راه حمله نیروهای بعث در سه راهی مرگ نبرد را آغاز کردند. مردانی از تبار رستم و سهرابها، مردان دیار علیمرداخان، مردانی که ۵۳۶سال با نام کاسی ها امپراطور بلامنازع دنیا بودند، مردانی که آشوریان مستکبر را نابود کردند، شیرهای رام نشدنی زاگرس تاریخ را تکرار کردند. آن روز که آریو برزن با 300 جنگاور در بابر اسکندر مقاومت کرد و تاریخ به بلندای سرداران سرزمینم ایستاد، این بار مردان زاده زاگرس، مردانی کوه و صخره قیام کردند.
زیبا ترین صحنه حماسی را رقم زدند، ۳۰۰مرد لرستانی با خون خویش در بابر ارتش تا دندان مسلح بعث ایستادند، لرستان رقص پروانه ها را جشن گرفت، مگر می شود در نبرد بین یاوران شیطان و فرزندان صالح آدم حماسه مردان لرستان را ندید؟
امروز حاج عمران و پادگانش به خواب عمیقی فرو رفته است.راحت و آسوده، گویی هرگز مردان 300 از لرستان را تجربه نکرده است، می گویند آرامش آن به پشت گرمی جنگاوران زاگرس است.
عراق به پشتوانه توپخانه و بمباران هوایی، آتش سنگین ارتفاعات 2519 را تصرف می کند، نتیجه جنگ توقف عراق است، 3200 نیروی مهاجم توسط فرزندان دیار زاگرس به هلاکت می رسند،گردان انبیاء، محرم، شهدا، ثارالله، محبین، ابوذر، مالک اشتر بودند توانستند در کمترین زمان ممکن منطقه را شناسایی و دفاع جانانه ای را به نمایش بگذارند.
در آن روز درویش علی شکارچی چه زمزمه هایی را با خدا می کرد؟ شهید اولیایی نژاد، شهید سپهوند، گویی هرگز در این سرزمین جنگی نبوده است. عاشقانه هایی که خدا در صفیر گلوله ها و خون می دیدند. لرستان آن چنان تابوت فرزندانش را تشییع کرد و فریاد های انتقام خین برارم میسونم سر دادند، که هر انسانی به زلالی طایفه مردان 300 پی برد. تاریخ بار دیگر حماسه 300 را از سردار بزرگ لرستان آریوبرزن بنام همان طایفه زد.
طایفه ای که با کردستان پیوند دیرینه دارد، طایفه ای که مسیح کردستان را پرورش داد! مختصر نوشتم، چرا مردان لر سه راهی مرگ را برگزیدند؟ هرجا که مرگ بر تمام جگر ها غلبه کند، آنان که بر مرگ چیره می شوند مردان دیار زاگرس هستند.
روح بلند مردان سرزمینم شاد
نگارنده: صادق چگینی
