مادران ساکن بهشت
به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،
وقتی نخستین تکان‌های نوزادش را در وجودش احساس کرد، حسی توأمان از شادی و غرور سراپای وجودش را فرا گرفت؛ شادی و غرور مادر شدناما تجربه ناب‌ترین حس دنیا و انتظار شیرین مادری‌اش، با هراسی سخت عجین شده بود. حدود یک سالی می‌شد که سر و کله ویروسی مخوف در دنیای ما پیدا شده بود و او وسط میدان مبارزه با کرونا؛ یعنی بخش کرونای بیمارستان لقمان پرستار بود
از یکسو نگران بود که مبادا بارداری با شغلی حساس و خطرناک سلامتی خود و فرزندش را به خطر بیندازد و از سوی دیگر دلش نمی‌آمد به مردم و بیمارانی که به او و خدمات پرستاری‌اش نیاز دارند، پشت کند.
بیمارانی که ویروس سرد و سخت کرونا ریه‌هایشان را تسخیر می‌کرد و راه هوا را بر آن‌ها می‌بست تا نفس کشیدن برایشان مفرح ذات نباشد و گاهی هر نفسی که فرو می‌رفت دیگر باز‌نمی‌گشت تا ممد حیات باشد. دلش نمی‌آمد چنین بیمارانی را به حال خود ر‌ها کند. پس ماند و عشق را با کارش در‌هم‌آمیخت و تا پای جان از بیماران پرستاری کرد.
مهشید گودرز با وجود بارداری و شرایط خاص، پرستار بخش کرونای بیمارستان لقمان بود. مهشید هرگز نتوانست فرزندش را ببیند و در آغوش بکشد؛ همچنانکه نوزادش بی‌آنکه حتی یک‌بار بتواند گرمای مهر آغوش مادرش را تجربه کند، در هفت ماهگی از مادر جدا شد تا دوران تکاملش را به جای رحم مادر در دستگاه بخش ویژه نوزادان بیمارستان طی کند.
پس از شهادت این پرستار باردار علی‌اکبر جراحی، نایب رئیس شورایعالی نظام پرستاری کشور اعلام کرد: «پرستارانی که دچار بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج هستند و در گروه‌های پرخطر قرار دارند، نباید در بخش کرونا کار کنند.»
وی درباره گروه‌های پر خطر اینگونه توضیح داد: «لفظ گروه‌های پرخطر به «بیماران قلبی»، «فشارخونی‌ها»، «دیابتی‌ها»، «بیماران سیستم ایمنی»، «بیماران مزمن ریوی»، «زنان باردار»، «کودکان»، «کسانی که اضافه وزن بالا دارند»، «افرادی که مضطرب هستند یا تحت درمان بیماری‌های اضطرابی هستند»، «تمام افراد بالای ۶۵ سال» و... اطلاق می‌شود.»
این مقام شورایعالی نظام پرستاری کشور در عین حال تأکید کرد: «برای عدم فعالیت گروه‌های پرخطر در بخش کرونا در نظام پرستاری قانونی وضع نشده است، اما در قانون وزارت بهداشت در مورد بیماری کووید تأکید شده که افراد پرخطر، اشخاص دچار بیماری‌های خاص و یا زمینه‌ای نباید در ارتباط مستقیم با بیماران مبتلا به کرونا قرار بگیرند؛ چراکه این افراد بدن ضعیف‌تری دارند و چه پرستار و چه جزء خدمات بیمارستان باشند، نباید در ارتباط با بیماران مبتلا به کرونا قرار گیرند.»
شاید بر همین اساس بود که مهشید گودرز آخرین پرستار بارداری نبود که قربانی کرونا شد. فرانک داوودی هم پرستار دیگری است که حدود دو هفته بعد از مهشید گودرز در اثر ابتلا به بیماری کرونا و در حین عمل جراحی سزارین درگذشت.
این پرستار شهید در بخش جراحی مردان بیمارستان مدنی کرج مشغول فعالیت بود.
طبق اعلام محمد شریفی‌مقدم، دبیر‌کل خانه پرستار، تاکنون بیش از ۱۲۰ پرستار در یک سال مبارزه با ویروس کرونا به شهادت رسیده‌اند. در این میان، اما شهادت این دو مادر باردار از همه تکان‌دهنده‌تر بود؛ به‌خصوص اینکه مهشید گودرز با وجود وضعیت خاص و بارداری در بخش بیماران کرونایی مشغول به خدمت بوده است.
ابتلای کادر درمان و به‌خصوص پرستاران که در خط مقدم مبارزه با کرونا و ارتباط با بیماران قرار دارند در همه کشور‌های دنیا کم و بیش اتفاق افتاده است، اما لااقل می‌شد یک زن باردار را در بخش‌های کم‌خطرتر بیمارستان به کار گرفت تا چنین فاجعه دلخراشی رخ ندهد و این مادر و نوزاد مجالی برای چشیدن مهر مادر و فرزندی داشته باشند.
فرزندان مهشید و فرانک هیچگاه آغوش مادر را نچشیدند و تمام رؤیا‌های مادرانه این دو پرستار فداکار برای همیشه زیر خروار‌ها خاک مدفون شد.
مردم ما، اما قدر این فداکاری و ایستادگی تا پای جان را می‌دانند. فرزندان مهشید و فرانک اگرچه پیش از تولد از لذت آغوش گرم مادر محروم شدند، اما یقیناً وقتی بزرگ شوند و به بلوغ برسند به مادران قهرمان خود افتخار خواهند کرد. فرشتگان سفید‌پوشی که برای زنده ماندن و بهبود بیماران کرونایی جانشان را هم در طبق اخلاص قرار دادند و تقدیم مردم و کشورشان کردند.
بی‌تردید این مادران عاشق اسطوره‌ها و الگو‌های جاودان دوران مبارزه کشورمان با ویروس تاجدار خواهند بود و مردم ما هیچگاه این تصاویر ناب فداکاری را فراموش نخواهند کرد.
