به گزارش مرکز رسانه و ارتباطات نهضت استادی بسیج (ناب)، فعالان سیاسی در غرب معتقدند که «غفلت یک رای‌دهنده از رای دادن موجب خسارت امنیتی برای همه می‌شود» این سخن آنان که از جهتی درست است تنها بر بعد منفی و خسارات امنیتی رای ندادن تاکید می‌کند در حالی که رای دادن و حضور و مشارکت در صحنه انتخابات دارای اثرات متعدد مثبتی است که آن‌ها را شهاب‌الدین دوستدار در یادداشتی برشمرده است:
1.ظهور اراده مردم در مسیر مفید: اراده مردم اگر در هر صحنه‌ای ساری و جاری شود قادر است با هم‌افزایی نیروها، حوادثی شگرف بیافریند. رهبری انقلاب به‌درستی تاکید کرده‌اند: هیچ حادثه‌ی بزرگی، هیچ مانع بزرگی، هیچ قدرت بزرگی وجود ندارد كه بتواند در مقابل اراده‌ی راسخ یك ملّت مقاومت كند.(۱۳۹۲/۱۱/۲۸). نظیر هر موج قدرتمندی در طبیعت، اگر این حرکت و جنبش اجتماعی در مسیر درست هدایت نشود ممکن است آثار تخریبی آن بیش از منافع و سازندگی‌های آن باشد.
انتخابات و ارائه رای بر سر صندوق‌ها در نظام‌های مردمسالار، مسیر معقولی است که برای کنترل انرژی رهاشده مردم طراحی شده است. طبیعی است که مردم و قدرت آنان در تمامی صحنه‌های اجتماعی حضور دارند؛ اما ظهور قدرت آنان که نمایانگر اراده آنان برای انجام کاری است؛ یا باید بدون سامان و رهاشده باشد یا سامان‌مند. بسته شدن مسیر رای دادن یا بی‌اعتنایی به امکان رای دادن عملا منجر به رهایی بی‌سامان و کنترل‌نشده انرژی اجتماعی شده و نظیر یک سیل بنیان‌کن تغییراتی ایجاد می‌کند که جنبه‌های تخریبی آن می‌تواند بسیار بیش از سازندگی آن باشد. اندیشمندان سیاسی جهان از همین رو معتقدند که برای بهره‌گیری مثبت از این انرژی قدرتمند باید کانال‌های هدایت انرژی اجتماعی را طراحی نمود. انتخابات و رای دادن، ممکن‌ترین و معقول‌ترین راهی است که اندیشمندان جهان برای سامان‌مند کردن و هدایت این انرژی قدرتمند و نیز به‌کارگیری آن به سود جامعه طراحی کرده‌اند. از این روست که به‌درستی معتقدند رای ندادن می‌تواند نتایج ضدامنیتی داشته باشد.
2. افزایش مشارکت ملی، افزایش قدرت ملی: دولت‌ها در تعامل‌های بین‌المللی بر ابزارهایی اتکاء می‌کنند که می‌تواند در زمره ابزار قدرت و چانه‌زنی آن‌ها بشمار رود. هر دولتی با اتکاء بر این ابزار می‌تواند بر موازنه قدرت در تعاملات تاثیر گذاشته و منافع ملی را تامین نماید. پاره‌ای از دولت‌ها بر قدرت نظامی یا اقتصادی خود تکیه دارند. تجربه تاریخی برای همگان ثابت کرده است که بالاترین قدرتی که دولت‌ها را پایدار می‌دارد و آن‌ها را قادر می‌سازد که از موضع قدرت وارد چالش‌های سیاست بین‌المللی شده و سرافراز خارج شوند؛ زمانی است که قدرت آن‌ها بر حمایت مردمی استوار باشد. نظام اسلامی ایران بیش از چهل سال است که مورد تهاجم قدرت‌های بین‌المللی و ابرقدرت‌هاست. آنچه که ایران را در برابر همه اقدامات بیگانگان مقاوم ساخته است همین پشتوانه حمایت ملی است که به‌خصوص به‌صورت حضور و مشارکت در انتخابات‌ها خود را نشان داده است. عنصر مقاومت که مهم‌ترین فاکتور برهم زننده معادلات بیگانگان و دشمنان علیه ایران است؛ آن روی سکه حمایت ملی از نظام اسلامی است. کاهش حمایت که گاه به‌صورت کاهش مشارکت خود را نشان می‌دهد؛ نخستین نمود خود را به‌صورت کاهش قدرت مقاومت نشان می‌دهد.
در پایان ذکر این نکته به مثابه جمع‌بندی ضروری است که معادله قدرت ملی و نیز افزایش نیروی مقاومت کشور در برابر فشارهای بیگانگان با مشارکت و حضور انتخاباتی مردم در پای صندوق‌های رای ارتباط مستقیم دارد؛ همانطور که کسب منافع ملی و عبور از موانعی که بر سر راه عزت و بزرگی این مردم توسط بیگانگان و دشمنان هویت این مردم قرار می‌گیرد؛ ارتباط مستقیم با مشارکت عمومی و انتخاباتی دارد. لذا روشن است که نجواهایی که رای ندادن را توصیه می‌کنند؛ مستقیما به قدرت مقاومت کشور صدمه زده و نتیجه‌ای جز از میان رفتن منافع مردم ندارد؛ این نجوا‌ها، نجوای شیطانی استعمارگران است. تاریخ این حقیقت را به ما ثابت کرده است.
انتهای پیام/
