شرح حال دلم تمامی ندارد...

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از قم،متن این یادداشت به شرح زیر است:

شرح حال دلم تمامی ندارد...
حال دلی که فقط می‌دانم، اما هنوز درست درکشان نکرده ام
مثلا من هنوز درک نکرده ام حالِ مادری را از سال ۶۴-۶۳ با این که میداند جگر گوشه اش برنمیگردد، اما هنوز خیره به سر کوچه است و خانه اش را جابه جا نمی‌کند، امید دارد که پسر با غیرتش برمی‌گردد.
یا هنوز حالِ خانم پناهی را درک نکردم، اوهمراه فرزند توراهی اش با همسرش راهی سوریه شد، اما حمیدرضا حتی نتوانست گل نرگسی را که برای همسرش خریده بود به او بدهد و به خیل عظیم شهداء پیوست.
حالِ عجیب‌تر من آنجاست وقتی می‌بینم برای آنکه من آرامش و امنیت داشته باشم، آن‌ها از تمام زندگیشان گذشتند..
من، اما برای آن‌ها چکار کردم؟
به مزارشان سرزده ام؟
حال پدر و مادرشان را پرسیده ام؟
از همسرانشان پرسیدم در نبود همسرتان چه می‌کنید؟
حال فرزندشان که در آرزوی آغوش پدر هستند را جویا شده ام؟
مهم‌تر از همه، هدفی را که خون آنان برایش ریخته شد، ادامه دادم تا شرمنده از خونشان نباشم؟
میبینم که نه، پاسخ به همه سوالات نه بود
و فقط هربار گفته ام شرمنده ام؛ و اینجاست که باید شرمنده بود از شرمنده بودن

 

انتهای پیام/