اتحاد «بارزانی و صدر» و ضدیت با منافع ملی عراق

خبرگزاری بسیج:محمد مهدی ملکی/چند روز پیش هیاتی از سوی مسعود بارزانی با رهبر جریان صدر یعنی مقتدی صدر دیدار کرد تا گمانه زنی ها در خصوص ائتلاف میان این دو جریان سیاسی کردی و شیعی در عراق به منظور دست یابی به سهم بیشتری از قدرت در دولت آینده آن کشور فزایش پیدا کند و متعاقب آن نیز نگرانی ها از نتیجه ایجاد چنین همگرایی میان آن دو بیشتر شود.

امروز دیگر همه از وضعیت نابسمان عراق آگاه هستند و می دانند که عراق با مشکلات متعددی دست به گریبان است که حل آنها نیازمند اهتمام و عزم جدی کلیه مسئولین، گروه ها و شخصیت های تاثیرگذار و البته مردم است. در دوره کوتاه نخست وزیری «مصطفی کاظمی» مسائل مختلفی از جمله رشد و گسترش ویروس کرونا در عراق و سایر کشورها، کاهش شدید قیمت نفت به واسطه انتشار ویروس کرونا و کاهش تبادلات نفتی در جهان و متعاقب آن کاهش درآمد دولت که معیشت و رفاه زندگی مردم را در عراق تحت تاثیر قرار داد، موضوعات امنیتی از جمله احیای داعش با کمک‌های مستقیم و غیر مستقیم آمریکا و برخی متحدان منطقه‌ای آن، تشتت آرا و اهداف گروه های سیاسی داخلی اعم از کردها، سنی‌ها و شیعیان و موارد متعدد دیگری که همگی نشان از وضعیت نامطلوب اقتصادی، سیاسی و امنیتی در عراق دارد از جمله مسائلی است که آقای کاظمی هم، چون اسلاف خود با آنها درگیر بوده و هست. متاسفانه باید به این واقعیت اشاره کرد که نه دولت مصطفی کاظمی و نه دولت های قبل از آن نتوانستند آنگونه که باید به طور اساسی و ریشه‌ای مسائل و مشکلات کشور را مرتفع کنند.

دلایل متعددی موجبات ناکامی دولت های عراق پس از ۲۰۰۳ تاکنون را فراهم کرده که از جمله مهمترین آنها نبود قدرتی است که بتواند حرف آخر را داشته باشد به نحوی که دیگر نهادهای قدرت و شخصیت های اثر گذار در عراق از آن تبعیت داشته باشند یا به تعبیر دیگر عراق فاقد یک ائتلاف گسترده تاثیرگذار بوده و هست.
{
در راستای جبران این خلا، گروه‌ها و شخصیت‌های عراق در آستانه انتخابات پیش رو توجه بیشتری به مقوله ائتلاف سازی دارند تا با نزدیک کردن دیدگاه‌های متضاد خود به یکدیگر، احتمال پیروزی در انتخابات و برخورداری از سهم بیشتر در کیک قدرت را افزایش دهند.

اما شاید همه یکپارچه سازی ها هم به نفع مردم عراق و ایجاد ثبات امنیتی، سیاسی و اقتصادی برای آن کشور نباشد.
با نگاهی به سوابق، نوع نگرش و اهداف کسانی چون «مسعود بارزانی» رهبر حزب دموکرات کردستان و «مقتدی صدر» رهبر جریان صدر، متوجه می شویم که این دو از پیمان ها و ائتلاف های قبلی خود به راحتی خارج شدند یا به تعبیری به وعده‌های خود عمل نکرده‌اند.

پُر واضح است که ائتلاف با چنین افرادی صرفاً اتلاف وقت به حساب می آید چرا که آنها برای قول و وعده‌ای که می دهند تعهد لازم را ندارند.

علاوه بر این موارد، مقتدی صدر تلاش های گسترده ای در جهت تسلط حداکثری بر دولت آینده عراق دارد و به موازات آن سودای نشستن بر جایگاه مرجعیت شیعیان عراق را در سر می پروراند.

از این تصمیم و عزم صدر میتوان به عنوان پروژه مرجع سازی صدر یاد کرد که بر اساس شنیده هایی از منابع مطلع، وی با استفاده از توانی که در اختیار دارد با جدیت بسیاری هم در حال پیگیری است.

این جدیت به این اندازه است که با پشتوانه مالی «یک میلیارد دلاری» در انتظار زمانی است که شیعیان عراق نسبت به فقدان آیت الله سیستانی نگران آینده خود و کشورشان هستند و آن وقت خواهد بود که دست ها و عوامل مختلفی از داخل و خارج یک صدا مقتدا صدر را مرجع بعدی شیعیان عراق خواهند نامید.


از طرف دیگرهم، مسعود بارزانی هم کماکان در آرزوی «استقلال اقلیم کردستان» عراق است و به هر دستاویزی چنک می اندازد تا شاید روزی به این آرزوی دیرینه خود دست یابد.

یکی دیگر از اهداف بارزانی تصاحب «جایگاه ریاست جمهوری» در دولت آینده عراق است، جایگاهی که در اختیار حزب اتحادیه میهنی کردستان است.

علاوه بر اینها، رهبر حزب دموکرات کردستان عراق درصدد تقویت و افزایش قدرت اقلیم کردستان عراق در حوزه های مختلف در سپهر آینده سیاسی عراق است، موضوعی که به طور مستقیم با منافع و امنیت ملی آن کشور در تعارض جدی قرار دارد، چرا که هدف از این مهم دست یابی به خواست نهایی آنها که همان استقلال اقلیم باشد، است.

تصور این موضوع که دو چهره سیاسی شیعه و کرد که به آنها اشاره شد و هر یک هم در حوزه اقلیمی خودشان افرادی تأثیرگذار به حساب می آیند با یکدیگر ائتلاف کرده و بخواهند با اشتراک مساعی کنترل دولت آینده و البته مرجعیت بعدی این کشور را در دست بگیرند نگران کننده خواهد بود و به زعم کارشناسان امر با توجه به سابقه ای که از عملکرد و منش سیاسی آن دو وجود دارد، در تضاد با منافع و امنیت ملی عراق خواهد بود.

در خاتمه این گزارش آنکه باید به این نکته هم توجه داشت این که نزدیکی و ائتلاف مقتدی صدر شیعه با مسعود بارزانی از سوی کُردهای عراقی، می تواند به نوعی ایجاد تشتت و چند دستگی در شیعیان را به همراه داشته باشد که این نیز خود نکته منفی برای «جریان شیعه عراق» است که نتوانسته در آستانه انتخابات به یک جمع بندی و یکپارچه سازی در قالب ایجاد ائتلافی پرقدرت و حداکثری دست یابد.