با پیروزی انقلاب اسلامی، ظرفیتهای بسیاری در عرصههای فکری، معنوی و تشکیلاتی خود را بروز دادند و در عرض چند ماه پس از فروپاشی رژیم شاهنشاهی، ساختارها و چارچوبهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی به سرعت بازآفرینی شدند. شروع فعالیت نظام جمهوری اسلامی از سال ۱۳۵۸ که با رای قاطع مردم مشروعیت یافته بود، باعث تحیر بسیاری از ناظران انقلاب شده بود. این ذهنیت وجود داشت که روحانیونی که تجربه مدیریتی ندارند یا تشکیلات کشور را به تکنوکراتها واگذار خواهند کرد و یا آنکه مدیریت آنها کشور را با بیثباتی روبهرو خواهد ساخت.