نیشابور؛ شهری با قدمتی تاریخی اما بدون موزه تخصصی
نیشابور قدمتی تاریخی و دیرینه در تاریخ ایران زمین دارد و به نوعی میزبان یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های ایرانی- اسلامی محسوب می‌شود.
شهری که اینک نیز مفاخر بزرگ جهانی همچون خیام و عطار و کمال الملک را در خود جای داده است و همه ساله به ویژه در ایام پیش از شیوع کرونا میزبان گردشگران فراوانی از داخل و خارج بود.
مسئله‌ای که نقش بارزی در رونق گردشگری این شهر و به تبع آن در رونق اقتصادی نیشابور ایفا می‌کند و می‌تواند زمینه اشتغال مناسبی را برای این شهر فراهم کند.
هزینه کرد در حوزه فرهنگی و گردشگری و میراث فرهنگی قطعا یک سرمایه‌گذاری با بازگشت است و نوعی هزینه کرد بدون نتیجه محسوب نمی‌شود و نه در میان مدت بلکه حتی در کوتاه مدت نیز عواید فراوانی را می‌تواند نصیب کند.
نیشابور دارای مفاخر و میراث متعددی است که قطعا راه‌اندازی موزه‌ای در این زمینه به صورت تخصصی می‌تواند در کنار مقبره مفاخر این شهرستان اوضاع بسیار بهتری را نصیب این شهرستان کند اما همچنان شاهد هستیم که در این شهر یک موزه تخصصی راه‌اندازی نشده است.
در واقع شهر نیشابور با پیشینه چندهزار ساله و داشتن بیش از چهار هزار هکتار عرصه تاریخی از داشتن یک موزه استاندارد برای نگهداری اشیای باستانی کشف شده در این پهنه محروم است.
نگهداری بخشی از میراث در کاروانسرا
در حال حاضر در مخزن تنها موزه شهر نیشابور در کاروانسرای شاه عباسی چندین هزار شیء تاریخی موجود است که البته شرایط مناسبی از نظر رطوبت و دما وجود ندارد و به همین دلیل تنها بخشی از اشیاء تاریخی در معرض قرار گرفته است.
در این شرایط بنظر می‌رسد کمترین لیاقت این شهر با این پیشینه تاریخی و فرهنگی این باشد که از یک موزه ولو حداقلی برخوردار باشد تا بتواند بخشی از میراث فرهنگی و تاریخی خود را در دیدگان بازدیدکنندگان قرار دهد.
