به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از یزد: رفیعی گفت: آرامش نیاز طبیعی انسان است. اما انسانها برای رسیدن به آرامش دو راه را برمی گزینند. دستهای به همین دل خوش میکنند که خود و خانواده شان در آسایش باشند، اما گروهی دیگر همهی بندگان خدا را خانواده خود میدانند و دایره محبتشان را به اندازه همهی انسانها میگسترانند.
وی اظهار داشت: دسته اول آرامش را در آسایش میبینند و دسته دوم آرامش را در دردمندی و دغدغه داری میبینند. دغدغهی آرامش همهی انسان ها. بر اساس همین دردمندی است که اباعبدالله (ع) پیشنهاد اطرافیان را نمیپذیرد و به آرامش و امنیت مکه یا یمن یا قلعههای تسخیر ناپذیر راضی نمیشود.
رفیهی افزود: امام در دوراهی پای میگذارد که از پیش میتوان بوی خطر را از آن شنید؛ هرچند در این حرکت حجتی شرعی و عقلی وجود دارد: دعوت کوفیان.
وی تصریح کرد: دایره محبت امام حسین (ع) آن چنان گسترده است که مردم رنگارنگ روزگارش را در حلقهی اصحابش جای میدهد: زهیر عثمانی، وهب نصرانی، سعدین حارث خارجی. کاروان حسین (ع) با ورود به کربلا این دشت را آرامشگاهی میکند به پهنهی همهی مردمان و روزگاران.