به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از یزد:دهقان گفت: انسان در برابر داشته هایش چهار گزینه پیش رو دارد: یا از داشته اش به دیگران نمیدهد و «بخل» میورزد، یا از اضافهی داشته اش به دیگران میبخشد و «انفاق» میکند، یا از داشتهی مورد نیاز خود به دیگران هم میدهد و به «مواسات» آراسته میشود، یا داشته اش را تمام و کمال میبخشد و نشا «ایثار» میگیرد.
وی خاطر نشان کرد: مواسات یا کمک به دیگران هم چهرههای گونانگون دارد: گاه انسان از دارایی مالی خود به دیگران میبخشد. زمانی هم دسنش خالی است، اما کمکهای عملی از دستش بر میآید. جایی دیگر از آبرو و اعتبارش مایه میگذارد و دستی را میگیرد. گاهی هم از همهی هستی اش میگذرد و جانش را فدا میکند.
دهقان تصریح کرد: این جانبازی همان نشان ایثار است که بر سینهی عباس بی علی (ع) خوش میدرخشد. اباالفضل العباس (ع) بارها از زبان اهل بیت (ع) به تعبیر «مواسی» و «موثِر» یعنی یاریگزز و ایثارگر مفتخر شده است.
وی افزود: دو محرم است که هر وقت یاد عباس (ع) میکنیم، یاد سردار عزیزمان میکنیم چرا که او هم علمدارمان بود و دستش را داد و از جانش برای امنیت گذشت و ایثار کرد. دو سال است که با جان دل میفهمیم که علمدار رفت و نیامد یعنی چه.