لشگرشیطان گریخت

کدخدا، خودباخته، یکباره از میدان گریخت

عاجز از تدبیر شد، ترسیده و لرزان گریخت

با تفرعن آمد و سازِ حکومت  ساز کرد

چه ذلیلانه، فرومایه، ز هولِ جان گریخت

خواب خوش می دید،برایران تسلّط یافته

چون پریدازخوابِ خوش،ازسایه ایران گریخت

او گمان می کرد از آنجا، به ایران می رسد

آمد و از دور دید، ازهیبتِ طوفان گریخت

قدرتِ پوشالیِ او، ناگهان در هم شکست

دستپاچه بی صدا، ازکشورِ افغان گریخت

شرم و ننگِ سال‌ ها ظلم وستم، آوار شد

با کمالِ شرمساری، لشگر شیطان گریخت

خونهاجوشید، چون سیلی گریبانش گرفت

ناگزیراز ترس و وحشت،ازدلِ‌بحران گریخت

نقشه ها بر آب شد،بی شک به الطافِِ خدا

دست خالی کدخدا، ازمعرکه ترسان گریخت

آبرو بر باد داد ، و ، شرمگین از کرده اش

باخت خودرا،درپیِ اهدافِ سرگردان گریخت

تجربه کرده "فرائی" آن خدایِ دادگر

خوار وزارش کرد،آمریکاکه ازمیدان گریخت

  "عبداالمجیدفرائی"