به گزارش خبرگزاری بسیج از لرستان، شهید حاجی‌رضا بختیاری، دهم شهریورماه سال ۱۳۴۱ در روستای یکدانگ از توابع شهرستان بروجرد چشم به جهان گشود. پدرش علی‌حسین، کشاورز بود و مادرش بلور نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. به‌عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور یافت. ۳۱ خردادماه سال ۱۳۶۲ با سمت تک تیرانداز در بوکان هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و پیکر مطهرش را در امامزاده ولیان بروجرد به خاک سپردند.
فرازهایی از وصیت‌نامه شهید حاجی‌رضا بختیاری
«سپاس بی‌حد و ستایش بی‌شمار مر خداوندی را سزاست که راه سعادت و روش خوشبختی را به ما آموخت و از نعمت‌های فراوان و گوناگون خویش بهره‌مند ساخت؛ خداوندا در توفیق را بر روی ما بگشای چون توفیق تو کارهای دشوار را سهل و راه‌های دور را نزدیک و سرکشان را هنگام امتناع خوار و امور در هم پیچیده را راست و درست و مسائل بغرنج و مشکل را حل می‌نماید و جز تو مددکار و پشتیبانی نیست.
سلام و دورود بی‌پایان و دمادم بر روان پاک همه پیامبران گرامی و بر پیامبر آخرمان حضرت محمدمصطفی(ص) و جانشینان و اهل بیت(ع) آن بزرگوار.
سلام بر امام مهدی(عج) و سلام بر نایب بر حقش امام خمینی، سلام و دورود بی‌پایان بر شما پدر و مادر ارجمند سلام بر پدر و مارم که مرا بزرگ کرده و در زندگی راهنمای من بوده‌اند و در این زمان تحویل جامعه اسلامی داده که امیدوارم در راه اسلام تا آخرین قطره خون استقامت کنم.
سلام بر همسرم که نه تنها در این راه مانع من نشدند بلکه مرا در این راه تشویق نمودند.
عزیزان من! اگر چنانچه ناراحتی از دست این حقیر دارید شما را قسم می‌دهم به اشک فرزندان شهدا که مرا ببخشید. همسرم را در مسائل زندگی آزاد بگذارید اگر دوست داشت سرپرستی فرزندانش را به عهده بگیرد که خداوند اجرش بدهد و شما نیز با او به مهربانی رفتار کنید. و اگر چنانچه زندگی دیگری را دوست داشت امیدوارم به هر حال خوشبخت و موفق باشد و باز با او مهربان باشید.
عزیزان من هیچ‌گونه بدهکاری به کسی ندارم به‌جز شماها که امیدوارم به بزرگی خود ببخشید عزیزان در نبود من ناراحت نباشید زیرا خداوند رحمان و رحیم می‌باشد خودش صبر عطا می‌فرماید.
در آخر از تمامی خویشاوندان و دوستان می‌خواهم که اگر ناراحتی از من دارند به بزرگی خودشان ببخشایند.»
انتهای پیام
