خواب مدیریتی و خانه هایی که بی سرپرست می شوند

به گزارش بسیج، همین چند وقت پیش بود که خبری منتشر شد از جاده های غیراستاندارد و پرخطر دهستان چوقور منطقه طارم سفلی که جوانی برای کسب روزی حلال از خانه خارج شد و در این جاده ها بر اثر تصادف راهی بیمارستان شد و خبر رسید که وی به کما رفت.

کمتر از یکماه بعد خبر رسید که این جوان پس از تحمل درد، از کما خارج شد اما دیگر به خانه بازنگشت و راهی دیار باقی شد.... خانواده ای پناه و سرپرست خود را از دست داد... در منطقه ای محروم که حتی با حضور مرد خانه، زندگی به سختی گذرانده می شود چه رسد به این که دیگر مرد خانه، در خانه نباشد.

در کمتر از یکماه، جمعه گذشته نیز بر اثر تصادفی دیگر دو جوان بر اثر تصادف در همین جاده به دلیل نبود اورژانس در منطقه با تاخیر زیاد، راهی بیمارستان شدند و...

چند سالی است که مسئولان محترم استان، هر چند ماهی یکبار با تیمی مزین به مدیران کاربلد، راهی این منطقه محروم می شوند تا از نزدیک با حال و روز مردم منطقه، مشکلات منطقه، محرومیت های منطقه آشناتر از پیش شوند تا بلکه بتوانند دردی از دردهای مردم را درمان کنند.

اما گویا این سفرها فقط برای تغییر آب و هوای این عزیزان است و اقدامی که بتوان از آن بعنوان مأموریت و رسالت سازمانی آنها نام برد، فقط مختص کتاب هاست.

وعده ها داده شد برای یک مرکز فوریت های پزشکی در منطقه طارم سفلی. شاید اگر تیم اورژانس کمی زودتر بر بالین این جوان و ده ها جوان و مرد نان آور خانه که در جاده های پرپیچ و خم طارم بر اثر تصادف جان خود را از دست می دهند، می رسید، امروز خانواده ایشان چشم به راه این جاده های مرگ نمی شدند و دست پر مهر پدر بر سر فرزندان خانواده بود هر چند که به این اصل مهم قائلیم که مرگ و زندگی، دست خداست.

روستاهای این منطقه محروم را می شناسم.‌ از اَردک و پلنگه و محمدآباد تا زرند و عباس آباد تا چمن امین آباد و دهنج و ماهین با مردمانی از جنس کار و تلاش که تمام درآمد آنها از راه دامداری و کشاورزی است و نبود امکانات اولیه زندگی مشکلات خاصی را به ویژه در بحث درمان، آموزش و ارتباطات برای اهالی این منطقه ایجاد کرده است.

دهستان های این منطقه، از جمله دهستان چوقور، روستاهایی با محرومیت زیاد در حوزه های راه، برق، آب شرب، اورژانس و مرکز درمان، پاسگاه و اینترنت و تلفن هستند که چندین ماه از سال به دلیل بارش برف و باران ارتباط این روستاها به ویژه دهستان چوقور به طور کامل با سایر مناطق قطع می شود و این قطع ارتباط گاها تا اواخر اردیبهشت ماه ادامه دارد.

این در حالی است که به دلیل سرمای زودرس و سخت منطقه نیاز به سوخت رسانی امری بدیهی است که به دلیل مسدود شدن راه روستایی، سوخت رسانی به سختی انجام می شود و قطعی برق در طول روزهای متمادی در ایام سرد سال موجب خاموشی مطلق روستاها می شود چرا که بخش زیادی از منازل روستایی به دلیل مسدود شدن راهها از وسایل گرمایشی برقی استفاده می کنند که قطعی برق، در واقع خاموشی کامل وسایل گرمایشی است.

شعار امیدآفرینی حداقل برای این منطقه و مردمان مظلومش در حد همان شعار باقی مانده و انتظار مهاجرت معکوس از شهر به روستا لااقل برای مردم این منطقه محروم، گزافه گویی است.

امروز که مدتها از سفر استانی مسئولان به این منطقه محروم می گذرد، نتیجه سفرها چیست؟ آیا مردم این منطقه همچنان باید فرزندان و مردان و زنان خود را در شرایطی راهی جاده های غیراستاندارد و مرگ آفرین کنند که امیدی به بازگشت آنها نداشته باشند؟

آیا همچنان مردم منطقه باید اعضای مصدوم خانواده خود را به دلیل نبود مرکز اورژانس، با تاخیر هشت تا ده ساعته، به مراکز درمانی برسانند که دیگر کار از کار گذشته است؟

مسئولان محترم، برای مردمی که در تمام لحظه های سخت و دشوار میهن، حتی از دورافتاده ترین روستاها مردانی از جنس شهیدان پرورش داده و تقدیم انقلاب کردند و پا به پای مردم سایر نقاط استان در بحرانی ترین شرایط از شما حمایت کردند، آستین همتی بالا بزنید که دیگر خنثی بودن در مقابل مشکلات مردم معنا ندارد و مردم منطقه در انتظار تحقق وعده هایی هستند که پای نامه هایشان امضا کردید.

انتهای پیام/۱۰۱۰