شهید «فرامرز رضایی میرقائد» بيست و یکم آذر 1342، در شهرستان انديمشك به دنيا آمد. پدرش نصرالله، كارمند شهرداری بود و مادرش خاور نام داشت. فرامرز تا پايان دوره راهنمايی درس خواند. وی چهارم آذر 1365، در بمباران هوايی زادگاهش به شهادت رسيد. مزار او در بهشت زهرای اندیمشک و در جوار مزار برادر شهیدش عزت الله قرار دارد.
فرازی از وصیت‌نامه شهید «فرامرز رضایی میرقائد»
من خيلی به درگاه خداوند ناليده و گريه كرده ام و از او حاجت خواسته ام تا مرا به آرزوی نهايی خود یعنی شهادت برسم اما تا كنون هرچه در زده ام، گريه كرده ام ولی جواب نشنيده ام و اميدوارم كه بزودی بشنوم.
برادرانم من شما را بعنوان رساننده پيام خود بسوی جامعه معرفی می كنم كه فقط بعد از شهادت ما ناله نكنيد بلكه علاوه بر اين كه ناله نمی كنيد پيام من و ساير شهدا را به گوش مردم برسانيد، شهادت كه محتوای آن دل كندن از دنيای پوچ و بی وفاست و انقلاب درونی جهت رسيدن به لقاالله است.
برادران من ای تمام كساني كه ندای پيكر آكنده به خون مرا می شنويد به شما وصيت می كنم وای بر شما اگر كه در اين شرايط بر سر مال و منال دنيا جنگ و دعوا كنيد و بسوی خدا پرواز كنيد و آخرت و روز محشر و آتش جهنم را در نظر بگيريد والا پشيمان خواهيد شد و من احساس می كنم كه برادرانی كه از من سبقت گرفته و به خدای خود لبيك گفته، شهید می شوند چون ايمانشان از من بيشتر بوده است.
اينجانب اگر به مرگ طبيعی مردم جايی كه شهيدان بخون خفته هنوز جان نثار اين درخت پر بار يعنی اسلام عزيز می كنند، حس می كنم كه حتی جسدم از آنان خجالت می كشد ولی اگر شهيد شدم از آشنايان خود می خواهم كه دنبال جنازه من گريه نكنند زيرا كه نمی خواهم دشمن شاد شود و می دانم كه از بچه های محل هم و بچه های بسيج گريه نمي كنند چون كه دشمن مزدور شاد خواهد شد كه برادران سپاه گريه می كنند و اگر خواستيد برای من خيرات بكنيد فقط توصيه من اين است كه از روحانيت و مردم و انقلاب و بسيج دفاع كنيد و پيام و توصيه های امام را گوش و اجرا كنيد، خداوند ظهور امام زمان (عج) را نزديك فرمايد. به اميد زيارت كربلا والسلام.
انتهای پیام/
