"زینت جان پدر"

زینب آئینه ی نور ازلی است

دخترفاطمه زهراو علی است

سرحق،خفته دراندیشه ی او

حق پرستی،به رگ وریشه او

دیده برچشم پدر،دوخته است

درس ها، از پدر آموخته است

مادرش فاطمه،محبوبه ی حق

جان به اخلاص،نهاده به طبق

تربیت یافته ی دامن اوست

گل آراسته ی خرمن  اوست

"زینب"او،زینت جان پدراست

آدمی هست،که فوق بشراست

مکتبش،مدرسه عشق ووفاست

مشق آموز گلستان خداست

جز خدا نیست،کسی درنظرش

اوست در زندگیش ، راهبرش

گرمی وتابش خورشید،دراوست

عمق شیدائی و توحید،دراوست

زن ،به زن بودن او ،فخر کند

اسوه اش ،درهمه ی دهرکند

صبر و زینب، بهم آمیخته است

ظرف ومظروف،بهم ریخته است

صبراز دامن او، خاسته است

باطن و ظاهرش،آراسته است

طبع من بسکه،برانگیخته است

دامنش ، دلشده آویخته است

صله ای می دهد ، آن کان کرم

گویم:ای دخت علی،پشت درم

سروده "عبدالمجید فرائی"