به گزارش خبرگزاری بسیج، امروز شاخ و برگ شجره طیبه انقلاب به برکت خون پاک شهدا در آسمان‌ها است، شهدایی که قدم در راه پر نور و برکت سیدالشهدا (ع) نهادند؛ امروز می‌توان فرشته‌های آسمان انقلاب را الگوی راه بشریت خواند. آنان که شهد شیرین شهادت را نوشیدند و اکنون نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.
جامعه اسلامی، چه در سال‌های پرتنش قبل از انقلاب و چه در سال‌های جنگ هشت ساله دفاع مقدس و چه در سال‌های بعد از جنگ تحمیلی، مردان مردی را تقدیم انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران کرده است که زبان قاصر از وصف دلاورمردی‌های آنان است.
آنان که خالصانه و با بینش و آگاهی، دل خود را به منبع قدرت لایزال الهی گره زدند و از جان و مال خود گذشتند و با خون خود درخت انقلاب را آبیاری کردند و عزت و استقلال میهن اسلامی را خریدن، تا تاریخ گواه این جانفشانی‌ها و دلاورمردی‌ها باشد.
امروز و در این برهه از زمان سخن از مردی به میان می‌آوریم که علمدار مرصاد بود، علمداری که برای دشمنان رجزخوانی می‌کرد و همچون علمدار کربلا جانباز شد و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
حاج میرزا محمد سلگی، فرمانده جانباز عملیات مرصاد
مرصادیان خلق و خوی میرزا را در کربلای ۴ و ۵ فراموش نکرده‌اند که با گام‌های استواری که بر روی خاکریز‌ها قدم بر می‌داشت و رجز ارباب را تکرار می‌کرد: «والله ان قطعتموا یمینی انی احامی ابداً عن دینی»؛ دشمن تاب این رجزخوانی میرزا را نداشت، پا‌های میرزا را نشانه رفت و زودتر از خودش پاهایش آسمانی شدند. بعد از آن میرزا مانده بود و پا‌هایی که جامانده بود و دلی که با مرصادیان بود.
پا‌هایی که جلوتر از فرمانده نردبان آسمان را طی کردند و قدرت ایمان و بال فرشتگان جای پا‌های میرزا را ...
مرد بی‌قرار روز‌های جنگ بی‌تاب دوستان شهیدش بود و دیگر تاب دوری از آن‌ها را نداشت بالاخره این بی‌تابی‌ها پاسخش شهادت میرزا شد و میرزا با مظلومیتی ابدی و در دورانی که مردم و مسئولین درگیر ویروسی سهمگین به نام کرونا بودند به لقاء الله پیوست و با همان مظلومیت ابدی‌اش به تاریخ ایثار و شهادت پیوست و در آینده‌ای نه چندان دور کتاب‌های تاریخ، دلیرمردی‌های این شیرمرد بیشه مرصاد را در خود خواهند نگاشت؛ و امروز ما جوانان به رد پای میرزا می‌تا راه گم نکنیم و میرزایی باشیم برای نسل‌های بعدی‌مان؛ باشد که شهدا چراغ راهمان باشند؛ و حالا پس از دو سال نبودنت، رجز بخوان میرزا
دو سال گذشت و غم هجرانت خنجری بر دل‌های زخم خورده ملتی است که فاو و فرزندان دلاورش را فراموش نکرده‌اند.
دو سال گذشت و مرصادیان رجز‌های فرمانده را فراموش نکرده‌اند.
دوسال گذشت و نشانی از رد پای میرزا بر خاک شهیدپرور نهاوند نیست.
میرزا برگرد و بر داغ دل‌ها مرحم بگذار و رجز «والله ان قطعتموا یمینی انی احامی ابداً عن دینی» ... فرمانده‌ات را بخوان.
میرزا دو سال از نبودنت گذشته، این مردم مظلوم روز به روز داغشان تازه‌تر می‌شود و تنها کتابت که خاطرات شیرین مرصاد را در آن نگاشتی، مرحم دلتنگی‌های دوستان و همرزمانت شده است.
بیا و دوباره رجز «والله ان قطعتموا یمینی انی احامی ابداً عن دینی» را بخوان، شاید ریشه این نفاق و فساد از شَهرَت برداشته شود.
یادداشت از: سمیه شفایی
انتهای پیام/
