هنرمندان در جامعه مذهبی باید صد‌ها برابر شوند. نباید از هنر، سینما، موسیقی و مانند آن فرار کنند. باید یک حرکت روبه جلو برای گسترش جامعه هنری-مذهبی داشته باشیم. از همه نوع، کارگردان، بازیگر، موسیقی‌دان و غیره. یقینا، مطمئنا و قطعا، فقط و فقط برای خشکاندن جریان چندهزارساله سلبریتی ضد فرهنگ الهی، همین یک راه هست و بس: پرورش هنرمند متعهد و به کار بردن هنر او در زمینه تعالی فکری، فرهنگی و معنوی جامعه.
به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان خبرگزاری بسیج--سید علی محمدی ؛مسئول موسسه سرواستوار : نقل است: «جمیله» آواز خوان که در زمان امام سجاد علیه السلام می‌زیسته، قصد حج نمود، در بدرقه‌اش از مدینه و استقبالش در مکه، آنچنان جمعیتی با شور و هلهله حضور یافت که در مورد هيچ مفتي و فقيه و محدث و مفسر و متکلم و فیلسوف و قاضي و عارف و زاهدي سابقه نداشت.
این مثال را زدم تا بگویم جریانی که امروز به نام «سلبریتی‌ها» شناخته می‌شوند، یک جریان نوظهورِ تازه به دوران رسیده نیستند. بلکه یک جریان پرطمطراقِ عمیقِ ریشه زده در عمق جهالت های تاریخ‌اند. جریانی فاسد و مسموم از دیرباز تا کنون!
این جریان در همه اوقات و طول زمان ها در حال خودنمایی بوده و هست. یک روز در مجالس خنیاگری بنی امیه و روز دیگر تئاتر شیراز زمان پهلوی و حالا هم در این واپسین ایام؛ «عنکبوت مقدس» و ماجرای فسادهای اخلاقی و جنسی این جماعت.
در مقابل اما، جریان دین مدارِ انقلابی کدام رویکرد فعالانه عمده را در مقابل این تحرکات شیطانی داشته‌اند؟!
صرفا چند حرکت منفعلانه در مقابل هرکدام از این حرکات، می‌شود همین چیزی که شاهد آن هستیم. کاری انجام می‌دهند و یک فیلم تولید می‌کنند و ضربه خود را به پیکره فرهنگ اسلامی ما وارد می‌کنند، انتقام سخت ماهم همین چند خط اعتراض و محکوم کردن حرکات دین ستیزانه و ضد فرهنگ است و دیگر هیچ.
ما به این رویکرد می‌گوییم روش «پاک کردن صورت مسئله» یا همان «رویکرد منفعلانه».
اما مقصود چیست؟! رویکرد فعالانه در مقابل این جماعت چگونه است؟
قبل از پاسخ به سؤال میخواهم جریانی را نقل کنم. روزی یکی از علمای شیعه (شاید سید مرتضی) می‌گوید مخالفان ما به ما می‌گویند: «شما گذشته و تاریخ ندارید و نویسنده ندارید». یکی از علما این را می‌شنود. در مقابل چه می‌کند؟! محکوم می‌کند؟! می‌گوید اشتباه می‌کنید؟! خیر؛ شروع می‌کند به نوشتن کتابی که تا الآن هزار سال است یکی از بهترین کتب شیعه در علم «رجال» است.
اکنون خطاب من به جامعه مذهبی است، نگذارید روزی فرابرسد که بگویند شما مذهبی ها «هنر» و «هنرمند» ندارید. امثال سلحشورها و طالب زاده ها اینک در بین ما نیستند. این یک زنگ خطر است.
رویکرد فعالانه یعنی به قدرتی برسید که در مقابل فیلم آنها که شمارا به چالش می‌کشد، فیلم بسازید و ریشه و تمدنشان را به چالش بکشید.
هنرمندان در جامعه مذهبی باید صد‌ها برابر شوند. نباید از هنر، سینما، موسیقی و مانند آن فرار کنند. باید یک حرکت روبه جلو برای گسترش جامعه هنری-مذهبی داشته باشیم. از همه نوع، کارگردان، بازیگر، موسیقی‌دان و غیره.
یقینا، مطمئنا و قطعا، فقط و فقط برای خشکاندن جریان چندهزارساله سلبریتی ضد فرهنگ الهی، همین یک راه هست و بس: پرورش هنرمند متعهد و به کار بردن هنر او در زمینه تعالی فکری، فرهنگی و معنوی جامعه.
در اینصورت، یک انقلاب فرهنگی به معنای واقعی رخ خواهد داد، ان شاء الله.
این مثال را زدم تا بگویم جریانی که امروز به نام «سلبریتی‌ها» شناخته می‌شوند، یک جریان نوظهورِ تازه به دوران رسیده نیستند. بلکه یک جریان پرطمطراقِ عمیقِ ریشه زده در عمق جهالت های تاریخ‌اند. جریانی فاسد و مسموم از دیرباز تا کنون!
این جریان در همه اوقات و طول زمان ها در حال خودنمایی بوده و هست. یک روز در مجالس خنیاگری بنی امیه و روز دیگر تئاتر شیراز زمان پهلوی و حالا هم در این واپسین ایام؛ «عنکبوت مقدس» و ماجرای فسادهای اخلاقی و جنسی این جماعت.
در مقابل اما، جریان دین مدارِ انقلابی کدام رویکرد فعالانه عمده را در مقابل این تحرکات شیطانی داشته‌اند؟!
صرفا چند حرکت منفعلانه در مقابل هرکدام از این حرکات، می‌شود همین چیزی که شاهد آن هستیم. کاری انجام می‌دهند و یک فیلم تولید می‌کنند و ضربه خود را به پیکره فرهنگ اسلامی ما وارد می‌کنند، انتقام سخت ماهم همین چند خط اعتراض و محکوم کردن حرکات دین ستیزانه و ضد فرهنگ است و دیگر هیچ.
ما به این رویکرد می‌گوییم روش «پاک کردن صورت مسئله» یا همان «رویکرد منفعلانه».
اما مقصود چیست؟! رویکرد فعالانه در مقابل این جماعت چگونه است؟
قبل از پاسخ به سؤال میخواهم جریانی را نقل کنم. روزی یکی از علمای شیعه (شاید سید مرتضی) می‌گوید مخالفان ما به ما می‌گویند: «شما گذشته و تاریخ ندارید و نویسنده ندارید». یکی از علما این را می‌شنود. در مقابل چه می‌کند؟! محکوم می‌کند؟! می‌گوید اشتباه می‌کنید؟! خیر؛ شروع می‌کند به نوشتن کتابی که تا الآن هزار سال است یکی از بهترین کتب شیعه در علم «رجال» است.
اکنون خطاب من به جامعه مذهبی است، نگذارید روزی فرابرسد که بگویند شما مذهبی ها «هنر» و «هنرمند» ندارید. امثال سلحشورها و طالب زاده ها اینک در بین ما نیستند. این یک زنگ خطر است.
رویکرد فعالانه یعنی به قدرتی برسید که در مقابل فیلم آنها که شمارا به چالش می‌کشد، فیلم بسازید و ریشه و تمدنشان را به چالش بکشید.
هنرمندان در جامعه مذهبی باید صد‌ها برابر شوند. نباید از هنر، سینما، موسیقی و مانند آن فرار کنند. باید یک حرکت روبه جلو برای گسترش جامعه هنری-مذهبی داشته باشیم. از همه نوع، کارگردان، بازیگر، موسیقی‌دان و غیره.
یقینا، مطمئنا و قطعا، فقط و فقط برای خشکاندن جریان چندهزارساله سلبریتی ضد فرهنگ الهی، همین یک راه هست و بس: پرورش هنرمند متعهد و به کار بردن هنر او در زمینه تعالی فکری، فرهنگی و معنوی جامعه.
در اینصورت، یک انقلاب فرهنگی به معنای واقعی رخ خواهد داد، ان شاء الله.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
