گاهی عزیز ترین انسان ها به کهریزک آمده اند و در عین حال ضعیف ترین آدم ها به اینجا نیامده اند

 محمدرضا صوفی نژاد، مدیر سابق آسایشگاه خیریه کهریزک ، اظهار داشت: مسئولیتِ اداره آسایشگاه خیریه کهریزک را به هرکسی نمی هند و اگر کسی توفیق خدمت در این مجموعه را پیدا کرد، حتما خدا برایش مقدر کرده است و کسی که این مسئولیت را بر عهده می گیرد باید قدر نعمتِ خدمت کردن به بهترین، مظلوم ترین و محبوب ترین مخلوقات خدا را بداند. آقای دکتر نحوی نژاد هم رفیق من است و ما  از صمیم قلب دعا می کنیم که در این مسیر پیشرفت های بیشتری حاصل شود.

 وی ادامه داد: پَرِ طاووس قشنگ است به هر کس ندهند؛ معرفت درّ گرانی است به هر کس ندهند. مسئولیت در آسایشگاه کهریزک را هم به هر کسی نمی دهند مگر اینکه اهلیت و شایستگی آن را داشته باشد.

صوفی نژاد،  بیان کرد: دل کندن از پدران و مادران و فرزندانی که یک عمر با آنها زندگی کردم کار ساده ای نیست و این توفیق نصیب من شد که به عنوان عضو هیات مدیره و هیات امنای آسایشگاه به مدت دو سال انتخاب شوم و در خدمت این عزیزان باشم.

وی خاطرنشان کرد:   مدت 25 سال مدیریت آسایشگاه کهریزک، شیرین ترین دوران زندگی من بوده که توفیق خدمت به این جامعه هدف را داشته ام. او افزود: گاهی اوقات برخی از دوستان از من می پرسند چرا می روی اما تصور و باور من این است که هر چیزی دوره و زمانی دارد. مسئولیت در یک وزارتخانه به عنوان وزیر یا استاندار، مدیر یا هر مسئولیت دیگری مانند مسابقه دوی امدادی چهار در صد متر است و در این رویداد هرکسی قرار است صد متر را بدود اگر یک تیم چهار نفره که قرار است هر نفر صد متر را بدود

 هر عضو تیم، ترمیم کننده ضعف نفر قبلی خودش است. در مسئولیت های اجتماعی و اداری هم یک وزیر، استاندار ، فرماندار، مدیر و مسئول مانند دوی امداد تکمیل کننده اقدامات مدیران قبلی هستند .  تصور من این است که بیست وپنج سال یک عمر است و در یک مجموعه ای که در آن فرسایش است با انسانهایی کار می کنید که نه زبان گفتار دارند و نه پای فرار و   شما متولی کسانی شده اید که والدین و پدر و مادر آنها به هر دلیلی نمی توانند از آنها مراقبت کنند و شما این مسئولیت و خدمت را باید بر عهده بگیرید. اگر می خواهید راضی باشید، بیشتر از بیست و پنج سال نمی شود یک مجموعه دو- سه هزار نفری را اداره کرد .

 من از روزی که به کهریزک آمدم باور و تصورم این است که کهریزک را مکانی درست کنیم برای زندگی کردن نه زنده ماندن و اینجا ایستگاه قبل از بهشت زهرا نباشد.

کهریزک هر روز برای انسان عبرت آموز است. هر روز با   انسانهایی برخورد می کنید که هر کدام یک داستان و سرنوشت خاص دارد.   وقتی پرونده های آنها را می خوانید می بینید که گاهی عزیز ترین انسان به کهریزک آمده اند و در عین حال گاهی ضعیف ترین آدم ها به کهریزک نیامده اند. کهریزک جای بدی نیست اما مکان عبرت هم هست. وارد این مجموعه که می شوید گاهی انسان هایی را می بینید که   بازی روزگار آنها  را به کهریزک آورده و شاید سرنوشت آنها نباید این باشد اما چرا از خانواده جدا شده و به اینجا آمده حتما در آن حکمتی هست.

وقتی زندگی برخی انسان ها را بررسی می کنید می بینید روزگار یا تقدیر یا تقصیر مسیر را طوری تعیین کرده که در ایستگاه پایانی زندگی به آسایشگاه خیریه کهریزک وارد شوند.

اینجا مجموعه  بسیار  زیبایی است و قالبا ساکنان آسایشگاه از زندگی در اینجا راضی هستند ؛ رضایت آنها مطلق نیست، هیچ کجا مطلق نیست و کهریزک هم مستثنی نیست اما درقیاس با مکان های دیگر مددجویان در اینجا واقعا خوب زندگی می کنند.

 صوفی نژاد در پایان گفت: همه روزهای  من در آسایشگاه کهریزک شیرین بوده و پس از 25 سال خدمت الان  احساس می کنم کسی که به کهریزک آمد نمی توانند به راحتی بگذرد و برود. اگر بخواهم از خاطرات و عبرت ها و درس های اسایشگاه بگویم مثنوی هفتاد من می شود؛ باشد وقتی دیگر زیبایی ها و خاطرات ماندگار زندگی در کنار سالمندان و معلولان این مرکز را شرح خواهم داد.

 واژه سازی های صوفی نژاد و ایجاد یک جریان و فرهنگ   

 سالها همکاری نگارنده؛ با آسایشگاه خیریه کهریزک و آشنایی با مدیران و پرسنل خدوم این مرکز بویژه  آقای صوفی نژاد افتخاری بزرگ برایم بوده است. سخنان شیوا و شیرین آقای صوفی نژاد همیشه از دل برخاسته و لاجرم بر دل هم می‌نشیند. ایشان همیشه قلم خبرنگاران را زینت بخش گزارشات عنوان می کنند درحالی که هر جمله ایشان یک کتاب است و واژه سازی های ایشان شکل   دهنده یک جریان و تفکر و فرهنگ بوده است و از قرار گرفتن واژه واژه های احساسی و تأثیر گذار در کنار هم گزارش های جذاب و خواندنی تولید شده است پیام ها و بیان هایی ماندگار همچون این جمله که: معلولان و سالمندان نه زبانی برای گفتار و نه پایی برای فرار دارند که استفاده از این سخن یک احساس عاطفی در مخاطب ایجاد می‌کند . یا این جمله که:کهریزک مکانی برای زندگی کردن است نه جایی برای زنده ماندن، و اینجا ایستگاه پایانی قبل از بهشت زهرا نیست، یک احساس رمانتیک و امید به زندگی در خواننده ایجاد می‌کند که این واژه ها را آقای صوفی نژاد به زیبایی معماری کرده   و انگیزه هموطنان را برای توجه به سالمندان و معلولین تحریک و تشویق کرده است .کهریزک آبروی نظام است و سفیران کشورهای مختلف دربازدید از این مجموعه و مشاهده توانمندی ها، امکانات و تکریم سالمندان و معلولان ،، عملکرد این موسسه را الگویی برای سایر کشورها می دانند و خواستار تعامل و تبادل تجربیات این مرکز با کشورهای خود هستند. اینها و نکات بسیار دیگر ، نشانگر توانمندی و مدیریت خوب ایشان با کمک همکاران در طول یک ربع قرن مدیریت در این مرکز است که موجب شده کهریزک شهرت جهانی پیدا کند.

راه اندازی دانشکده علمی کاربردی اجرای برنامه های متنوع ملی مذهبی آموزشی هنری فرهنگی سرگرمی و غیره این مجموعه را به یک دانشگاه و فرهنگسرای بزرگ تبدیل کرده است که تمام اینها مرهون مدیریت خلاق ومجموعه همکاران ایشان است . اکنون که شاهد تحولات و تغییرات در سطح مدیریت آسایشگاه هستیم امیدواریم تحولات و پیشرفت های این آسایشگاه با سکان داری دکتر نحوی نژاد که کارنامه درخشانی در مدیریت های کلان کشور داشته است ادامه یابد.  اینکه آقای صوفی نژاد جابجایی مسئولیت هارا به مثابه دوی 400متر امدادی تشبیه کرده و بیان میکنند همه ما تکمیل کننده اقدامات و طرح های مدیران و مسئولان قبلی هستیم ، نشان از روشن بینی و آینده نگری ایشان دارد .هرچند از شنیدن خبر تودیع آقای صوفی نژاد دلتنگ شدیم اما حضور ایشان در جمع هیات مدیره و امنای آسایشگاه مایه دلگرمی و انبساط خاطر علاقه مندان آسایشگاه خیریه کهریزک شد و امیدواریم شاهد توسعه و تعالی روز افزون این مرکز در جهت رفاه حال سالمندان و معلولان به عنوان سرمایه های معنوی کشور   باشیم.

   علی اشرف خانلری