یکی از ویژگی‌های بندگان صالح خدا ارزشی به نام «شکرگزاری» است
به گزارش خبرگزاری بسیج از تنگستان،حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی آرمین در جلسات سخنرانی شب های محرم در مسجد قائم آل محمد (عج)شهر اهرم با موضوع ارزش شکرگزاری اشاره دارد:از نگاه آموزه‌های دین و ارزش‌های انسانی اگر کسی خدمتی به شما کرد، نباید آن را از یاد برد و این خدمت را روزی جبران کرد.
دکتر علی آرمین در ادامه مباحث خود با اشاره به روایات ائمه معصومین (علیهم‌السلام) در این خصوص گفت:امام رضا(ع) در روایتی درباره اهمیت تشکر از دیگران آمده است: «کسى که شکرگزارى ولی نعمت خود از خلق خدا نکند شکرگزارى از خدا نکرده است؛ مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِینَ لَمْ یَشْکُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ.»
حجت‌الاسلام والمسلمین علی آرمین درخصوص نحوه برخورد افراد بی تفاوت درقبال شکرگزاری افزود:چنین افرادی معمولاً از نگاه روانشناسیِ رفتاری افراد خنثایی محسوب می‌شوند که دارای روحیه بی‌تفاوتی‌اند؛ این افراد معمولاً افرادی‌اند که نه تنها خیری به دیگران ندارند بلکه ممکن است رفتار منفی از خود بروز دهند و موجبات رنجش سایرین را فراهم آورند تا جایی که این ضرب‌المثل جایگاه پیدا می‌کند که «مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان».
وی برخورد با این گونه از افراد را جایز ندانسته و تأکید کرد که:این یک ویژگی شخصیتی یا اخلاقی است که انسان در برخورد با آن‌ها باید مدارا و صبوری بیشتری به خرج دهند و مقابله به مثل انجام ندهند و همچنان که خداوند بنای بر تکریم انسان‌ها دارد، باید کرامت آن‌ها را حفظ کرد و این کمبود اخلاقی را با صبوری برایشان اصلاح کرد. اولین گام اصلاح نیز توقع‌زدایی از خود است؛ به این معنا که نباید در قبال خوبی کردن به دیگران توقع سپاس داشت.
حجت‌الاسلام علی آرمین در ادامه مباحث خود به آثار وپیامدهای شکر را تشریح کردند و گفتند:درباره آثار شکر باید گفت خداوند حداقل دو پیامد را معرفی می‌کند که شامل زیادی نعمت و دفع بلاست؛ بر اساس قرآن، شکر ظرفیت دریافت نعمت را در انسان زیاد و او را آماده دریافت نعمت‌های بزرگتری می‌کند.در هر صورت شکر چه کم و یا چه زیاد دارای ارزش فراوانی است.
دکتر علی آرمین درپایان سلسله مباحث خود تا پایان شب پنجم روایتی از امام صادق ( ع)را بیان کردند که:امام صادق علیه‌السلام در روایتی درباره کمترین حد شکر فرمود: «کمترین (حد) شکر این است که نعمت را از خدا بدانی، بی آنکه قلب تو مشغول به آن نعمت شود و خدا را فراموش نکنی، و همچنین راضی بودن به نعمت او و اینکه نعمت خدا را وسیله عصیان او قرار ندهی، و دستورات او را با استفاده از نعمتهایش زیر پا نگذاری».
انتهای پیام/
