امنیت اخلاقی از جمله شاخصه های مهم کیفیت زندگی زنان می باشد. این موضوع از یک طرف به فرهنگ جامعه و از سوی دیگر باورهای فردی و اجتماعی باز می گردد.
امنیت اخلاقی از جمله شاخصه های مهم کیفیت زندگی زنان در جای جای جهان می باشد. این موضوع از یک طرف به فرهنگ جامعه و از سوی دیگر باورهای فردی و اجتماعی باز می گردد. آنچه در این حوزه بسیار مهم و اساسی است وجه احترام به زنان و خصوصا نگرش شخصیتی به زنان و دختران است. بر این مبنا جامعه ای که به زنان از لحاظ ارزشگذاری فرهنگی نگرش متعالی دارد بیشتر وجه امنیت اجتماعی در آن ارتقا می یابد.
به گزارش سرویس خبری بسیج جامعه زنان خبرگزاری بسیج- امیر حمزه نژاد: امنیت اخلاقی از جمله شاخصه های مهم کیفیت زندگی زنان در جای جای جهان می باشد. این موضوع از یک طرف به فرهنگ جامعه و از سوی دیگر باورهای فردی و اجتماعی باز می گردد.
آنچه در این حوزه بسیار مهم و اساسی است وجه احترام به زنان و خصوصا نگرش شخصیتی به زنان و دختران است. بر این مبنا جامعه ای که به زنان از لحاظ ارزشگذاری فرهنگی نگرش متعالی دارد بیشتر وجه امنیت اجتماعی در آن ارتقا می یابد.
در این حوزه متاسفانه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و غربی ذیل موضوع آزادی زنان تا حد زیادی بی بندوباری اجتماعی تبلیغ شده و آن را جزو حقوق فردی و اجتماعی زنان جا می زنند. این در حالی است که در کشورهای اسلامی این نوع ارزشگذاری زنان را انحرافی می خوانند و مطرح می شود که ارزش زنان به حضور رها و بدون پشتوانه اخلاقی نیست بلکه زنان باید مقام مهمی از لحاظ معنوی در خانواده به عنوان همسر و مادر و در جامعه به عنوان یک شخصیت قابل احترام داشته باشند.
از این رو جامعه به زنان به عنوان یک ابزار جنسی نگاه نمی کند و ارتقای شخصیت بانوان از این رهگذر حاصل می شود.
حجاب یک المان مهم برای ایجاد نگرش متعالی و والا به زنان است. در این حوزه حجاب کارکرد بسیار مهمی دارد و باعث می شود خود به خود در جامعه این وجهه از ارزشگذاری متعالی و نه انحرافی حاصل شود.
در حالی که نگرش انحرافی که به نام آزادیخواهی رشد کرده اما در واقع ابتذال را رواج می دهد، در بدنه اجتماعی زنان نه تنها به سمت ترقی شخصیت اجتماعی پیش نمی رود بلکه بیشتر در مدگرایی و تن نمایی خود را در جامعه و فضای مجازی و رسانه ای بروز می دهد. این بدن نمایی ها در جامعه فاصله گذاری شخصیتی و اجتماعی را در ذهن ها از بین می برد و اینجاست که دست درازی های جنسی رخ می دهد که پایه ناامنی زنان است.
برای مثال در حوزه امنیت زنان، مقایسه نظرسنجی دانشگاه تهران از ۴۰ هزار زن ایرانی با نظرسنجی فرانسه از ۶ هزار زن فرانسوی نشان می‌دهد وضعیت امنیت اخلاقی زنان در آن کشور بسیار بغرنج است، اما در جشنواره کن به فیلمی با موضوع تجاوز به زنان در ایران جایزه داده می شود تا اینگونه القا شود که بی بندوباری پنهان در کشور اسلامی ایران وجود دارد و در کشورهای آزاد همه چیز برای مردم حل شده است اما این دروغ بزرگ در نظرسنجی های اینچنینی رخ عیان می کند.
در قشر به اصطلاح روشنفکر ایرانی نیز همین توهم حل شدن مسائل جنسی در بستر آزادی جنسی باعث می شود که پدیده هایی مانند تجاوز یک مرد به چندین و چند دختر که بعد از پنهان کاری با افشا در فضای مجازی عیان می شود، رخ دهد.
جالب اینجاست که این افراد قایل به حدود اخلاقی و جنسی نبودند و غافل اینکه که فقط صورت مساله را پاک می کنند و موضوع با نادیده انگاشتن حل نمی شود، کارشان به جاهای باریک می کشد و در قالب یک افتضاح تجاوز جنسی بروز می کند. قشری که خود را فرهیخته می داند در سراب خودآگاه پنداری بدون ضابطه و کنترل فرو می غلتد و در اعماق چاهی که خود کنده دست و پا می زند.
تازه این قشر به پیروی از غرب دیدگاه اسلامی را در ذهن جوانان تخریب و آن را تندروی و خود را رها از تعلقات القا می کند اما درواقع بی هنجاری باعث انحطاط جامعه و بی ثباتی اخلاق، رفتار و مشکلات روحی و روانی می شود.
آنچه در این حوزه بسیار مهم و اساسی است وجه احترام به زنان و خصوصا نگرش شخصیتی به زنان و دختران است. بر این مبنا جامعه ای که به زنان از لحاظ ارزشگذاری فرهنگی نگرش متعالی دارد بیشتر وجه امنیت اجتماعی در آن ارتقا می یابد.
در این حوزه متاسفانه در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و غربی ذیل موضوع آزادی زنان تا حد زیادی بی بندوباری اجتماعی تبلیغ شده و آن را جزو حقوق فردی و اجتماعی زنان جا می زنند. این در حالی است که در کشورهای اسلامی این نوع ارزشگذاری زنان را انحرافی می خوانند و مطرح می شود که ارزش زنان به حضور رها و بدون پشتوانه اخلاقی نیست بلکه زنان باید مقام مهمی از لحاظ معنوی در خانواده به عنوان همسر و مادر و در جامعه به عنوان یک شخصیت قابل احترام داشته باشند.
از این رو جامعه به زنان به عنوان یک ابزار جنسی نگاه نمی کند و ارتقای شخصیت بانوان از این رهگذر حاصل می شود.
حجاب یک المان مهم برای ایجاد نگرش متعالی و والا به زنان است. در این حوزه حجاب کارکرد بسیار مهمی دارد و باعث می شود خود به خود در جامعه این وجهه از ارزشگذاری متعالی و نه انحرافی حاصل شود.
در حالی که نگرش انحرافی که به نام آزادیخواهی رشد کرده اما در واقع ابتذال را رواج می دهد، در بدنه اجتماعی زنان نه تنها به سمت ترقی شخصیت اجتماعی پیش نمی رود بلکه بیشتر در مدگرایی و تن نمایی خود را در جامعه و فضای مجازی و رسانه ای بروز می دهد. این بدن نمایی ها در جامعه فاصله گذاری شخصیتی و اجتماعی را در ذهن ها از بین می برد و اینجاست که دست درازی های جنسی رخ می دهد که پایه ناامنی زنان است.
برای مثال در حوزه امنیت زنان، مقایسه نظرسنجی دانشگاه تهران از ۴۰ هزار زن ایرانی با نظرسنجی فرانسه از ۶ هزار زن فرانسوی نشان می‌دهد وضعیت امنیت اخلاقی زنان در آن کشور بسیار بغرنج است، اما در جشنواره کن به فیلمی با موضوع تجاوز به زنان در ایران جایزه داده می شود تا اینگونه القا شود که بی بندوباری پنهان در کشور اسلامی ایران وجود دارد و در کشورهای آزاد همه چیز برای مردم حل شده است اما این دروغ بزرگ در نظرسنجی های اینچنینی رخ عیان می کند.
در قشر به اصطلاح روشنفکر ایرانی نیز همین توهم حل شدن مسائل جنسی در بستر آزادی جنسی باعث می شود که پدیده هایی مانند تجاوز یک مرد به چندین و چند دختر که بعد از پنهان کاری با افشا در فضای مجازی عیان می شود، رخ دهد.
جالب اینجاست که این افراد قایل به حدود اخلاقی و جنسی نبودند و غافل اینکه که فقط صورت مساله را پاک می کنند و موضوع با نادیده انگاشتن حل نمی شود، کارشان به جاهای باریک می کشد و در قالب یک افتضاح تجاوز جنسی بروز می کند. قشری که خود را فرهیخته می داند در سراب خودآگاه پنداری بدون ضابطه و کنترل فرو می غلتد و در اعماق چاهی که خود کنده دست و پا می زند.
تازه این قشر به پیروی از غرب دیدگاه اسلامی را در ذهن جوانان تخریب و آن را تندروی و خود را رها از تعلقات القا می کند اما درواقع بی هنجاری باعث انحطاط جامعه و بی ثباتی اخلاق، رفتار و مشکلات روحی و روانی می شود.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
