اما امروز پدر بزرگ ها و مادر بزرگ های روستای بابارود همدان حال و روز خوبی ندارند؛ آنها که در روزگار جوانی، برای دیگران کاشتند اما حالا کسی نیست که قرص نانی به آنها بدهد آنان عمر و جوانی خود را برسر کشت و کار و رونق اقتصاد کشور گذاشتند اما امروز به خاطر خشکسالی و کوهی از مشکلات، فرزندانشان ترک دیار کرده و به شهرها مهاجرت کرده اند. حالا آنها تنها مانده اند با تنی رنجور که نه پایی برای فرار دارند و نه زبانی برای گفتار ....
خانم هاجر لطفی یکی از بانوان این روستا با گلایه از کمبود نان در این روستا می گوید: سهمیه نان روستای ما بسیار ناچیز است و از همه بد تر اینکه برای تهیه همین سهمیه اندک نان باید به روستای عشاق در مجاورت این روستا برویم . وی می گوید: تعداد اندکی از روستائیان وسیله نقلیه دارند و اغلب روستائیان بویژه سالمندان که وسیله نقلیه ندارند قادر نیستند برای تهیه نان به روستای عشاق بروند. وی از مسئولان خواست درخصوص افزایش سهمیه نان و نیز توزیع آسان تر بین اهالی روستای بابارود بویژه افراد سالخورده ای که تنها هستند و کسی را در روستا ندارند چاره ای عاجل اندیشیده شود.
خبرنگار بسیج/ علی اشرف خانلری
